โรงแรม 3 ดาว ในลอมบาร์ดี อิตาลี

ห้องไม่มีกาต้มน้ำร้อน และแม้แต่แก้วกระดาษก็ไม่มีครับ/ค่ะ พอไปขอที่ฟรอนท์ เขาก็ให้มาสองใบ แต่ดูไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ ตอนจองได้ระบุขอห้องที่เงียบสงบ อาจเป็นเพราะทางโรงแรมไม่ชอบแขกที่เรื่องมากรึเปล่าไม่แน่ใจครับ/ค่ะ เลยได้ห้องชั้น 1 ติดถนน ข้างล่างเป็นบาร์ กลางคืนเสียงดังมากครับ/ค่ะ อ่างล้างหน้าในห้องน้ำก็เตี้ยมาก แถมยังมีชั้นวางของอยู่ด้านบน ทำให้ไม่สะดวกเลยเวลาแปรงฟันหรือล้างหน้าครับ/ค่ะ

They need to change the refund policy, you can pay for a hotel for five nights and don’t get a refund if you couldn’t make it there on time

เทียบกับโรงแรมเก่าและพังในเมืองใหญ่ อันนี้สวยมาก ยังคงเป็นรหัสล็อค สะดวกมาก! ใหม่และสะอาดมาก! ไม่อยากจากไป! อาหารเช้าก็ดีมาก! เช็คอินเร็ว! มีที่จอดรถขนาดใหญ่ ฟรี!

Nice hotel service and nice location. Near the train and the bus station. They call it the Eternal City. A phrase that feels almost trite until you stand alone, utterly dwarfed, beneath the Pantheon’s impossible dome, or trace your fingers over travertine worn smooth by two thousand years of passing hands. Rome isn’t just eternal; it’s immediate, visceral, a theatre of existence where the past isn’t preserved behind glass, but bleeds passionately into the vibrant, chaotic present. And experiencing it solo? That’s not loneliness; it’s liberation. It’s a conversation, intimate and profound, between your soul and the city’s timeless spirit. My dialogue began at dawn, chasing the first honeyed light spilling across the Piazza Navona. Alone, you move differently. Unburdened by consensus or compromise, I followed whims: detouring down a cobbled *vicolo* heavy with the scent of baking cornetti, drawn by the sudden, breathtaking reveal of the Trevi Fountain, still relatively quiet. Tossing my coin wasn’t just a tourist ritual; it was a whispered promise to the city, a silent pact sealed in the cool morning air and the fountain’s roaring majesty. Solitude amplifies these moments – the crisp *click* of your heels on ancient stone, the unfiltered awe as Bernini’s marble figures seem to surge from the water, frozen in divine drama. You hear the city’s own heartbeat, the murmur of awakening life, the distant clang of a baker’s shutter, the splash echoing in the vast basin. Wandering towards the Roman Forum, the sheer weight of history becomes palpable, almost a physical pressure. Alone, you can truly stop. You can perch on a sun-warmed block of tufa, gaze at the skeletal arches of the Basilica of Maxentius reaching defiantly towards a piercing blue sky, and let your imagination run riot. No commentary needed, no shared speculation required. Here, amid the ghosts of senators and centurions, the silence isn’t empty; it’s resonant. You feel the centuries compress. A stray cat sunning itself on Julius Caesar’s altar becomes a perfect, poignant metaphor for time’s relentless, indifferent march. The Colosseum looms nearby, its brutal grandeur undeniable. Observing it solo, you feel its dual nature more acutely – the awe-inspiring engineering marvel and the chilling echo of spectated suffering. It prompts introspection, a quiet contemplation on humanity’s enduring contradictions, impossible amidst a crowd’s chatter. Then, the Pantheon. Stepping inside is like walking into the mind of God, conceived by mortals. The sheer scale, the perfection of the dome – that oculus open to the heavens – is humbling beyond words. A shaft of sunlight pierces the dusty interior, illuminating motes dancing like celestial dust. Sitting alone on a bench, head tilted back, the immensity washes over you. The whispers of fellow visitors fade into a reverent hush. You feel infinitesimally small yet profoundly connected to the generations who stood precisely here, awestruck, for millennia. Solitude allows this space for pure, unadulterated wonder. It’s not just seeing; it’s *feeling* the architectural genius, the spiritual ambition made stone. But Rome isn’t just monumental stones; it’s vibrant, messy, delicious life. Crossing the Tiber into Trastevere, the atmosphere shifts. Narrow streets twist like tangled yarn, laundry flutters like colourful flags between ochre buildings, and the air thickens with the garlicky perfume of *cacio e pepe* and frying *carciofi*. Solo travel makes you porous. You notice the old men arguing passionately over espresso at a tiny bar, the clatter of plates from a hidden trattoria kitchen, the effortless elegance of a Roman woman navigating the cobbles in impossible heels. You slip into a *salumeria*, point at mysterious cheeses and glistening olives, and assemble a picnic feast. Finding a quiet step on Piazza Santa Maria in Trastevere, watching life swirl around the ancient basilica as you savour pecorino sharp enough to make your eyes wa

สะดวกและใกล้สถานีกลางมิลาน! ห้องน่ารักมากจนฉันตื่นเต้นทันทีที่เข้ามา! ทำความสะอาดอย่างละเอียดและฉันไม่เคยรู้สึกอึดอัดเลย พนักงานที่แผนกต้อนรับทุกคนใจดีและทำให้ฉันรู้สึกสบายใจ ร้านอาหารใกล้โรงแรมอร่อยมาก แถมยังมีร้านค้ามากมายเพราะอยู่ใกล้สถานีด้วย!

เราพักที่โรงแรม 2 คืนและมันก็ไม่ดีอย่างที่คิด ก่อนอื่นเราได้รับหมายเลขบนชั้น 2 ถัดจากห้องครัว พนักงานเริ่มเตรียมอาหารเช้าเวลาประมาณ 6 โมงเช้าเราได้ยินเสียงของผู้ตอบโต้ทั้งหมดและเมื่อ 7 โมงเช้าพนักงานเข้าร่วมและเสียงเริ่มดังขึ้น : แต่ถ้าไนท์คลับไม่ตั้งอยู่ทุกอย่างจะโอเค ชั้นแรก ทุกคืนตั้งแต่ 21.00 น. ถึงตี 4 เราฟังคลับลึกบ้าน ฯลฯ :) และคุณมีเวลานอนแค่ 2 ชั่วโมงก่อนงานเลี้ยงอาหารเช้า :) ดังนั้น สรุป กรณีที่คุณวางแผนที่จะพักที่โรงแรมนี้ อย่าลืมว่าคุณไม่ได้อยู่บนชั้นสอง ;) ปล. ไม่มีตู้เย็นและน้ําดื่มในห้อง ในกรณีสําคัญสําหรับคุณ ;)

ห้องพักสะอาด เป็นระเบียบ และพักผ่อนสบาย โลเคชั่นดี เดินทางสะดวกเพราะมีรถไฟฟ้าและรถเมล์อยู่ใกล้ๆ แถมยังไปแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ได้ไม่ไกล แต่สิ่งอำนวยความสะดวกในห้องค่อนข้างพื้นๆ ไม่มีตู้เย็น ไม่มีชาซองให้ และไม่มีกาต้มน้ำร้อน ทำให้ไม่สามารถชงเครื่องดื่มร้อนๆ ได้

If you don’t mind being a little bit away from the hustle and bustle of Milan then this is for you. The metro is about 7 mins walk to the hotel which connects you anywhere in Milan. Take the breakfast buffet, its worth it. Will also save you time in trying to look for something to eat in the area.

Несмотря на удалённость от Термы, местоположение отличное - 50 мин приятной прогулки по центральной улице или набережным. Тихий район. Очень вкусный завтрак из свежих продуктов. Есть парковка. Приятный гель для душа не сушит кожу. За такой прайс лучше не найти. Замечательные отзывчивые администраторы

ห้องน้ำแตก ห้องที่ฉันจองควรจะมีระเบียงซึ่งแสดงไว้ในรูปภาพตอนจอง ฉันถูกจัดให้อยู่ที่ชั้น 1 ห้อง 138 คุณสามารถได้ยินเสียงทั้งหมดจากถนนด้านนอก ในฐานะผู้หญิง ฉันไม่สามารถเปิดหน้าต่างและผ้าม่านได้ หากคุณทำเช่นนั้น คนที่เดินบนถนนสามารถเห็นทุกสิ่งในห้อง อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่าตั้งอยู่ในสถานีกลางของมิลานซึ่งไม่ปลอดภัยเช่นกัน ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉันมาจากเอเชียหรือเปล่า พวกเขาคิดว่ามันโอเคที่จะจัดห้องนี้ซึ่งควรจะซ่อมแซมให้ฉัน พวกเขาไม่ควรจัดห้องซ่อมให้แขกคนใดก็ตาม ซึ่งไม่เป็นมืออาชีพและไร้ความคิด พวกเขาเพียงต้องการสร้างรายได้ ฉันไม่ได้บ่นเพราะฉันเพิ่งจองไว้หนึ่งคืนถ้าคุณไม่พอใจกับห้องให้ใช้สิทธิ์ของคุณเพื่อขอให้เปลี่ยนห้อง