พระราชวังชางซินกงเต๊ะ | โคมไฟหนึ่งดวง ส่องสว่างคืนยาวนานในวังฮั่น

ไปที่พิพิธภัณฑ์มณฑลเหอเป่ย์ด้วยเหตุผลหลักคือเพื่อชมโคมไฟพระราชวังชางซินกงเต๊ะและเตาเผาหัวเข็มทองคำและเงินผิดพลาดของภูเขาโป๋ซาน ทั้งสองวัตถุโบราณนี้ได้ปรากฏในสารคดีของ CCTV ที่ชื่อว่า 'ถ้าสมบัติชาติสามารถพูดได้' (ซึ่งฉันกำลังทบทวนอยู่ และขอแนะนำอย่างยิ่ง มีทั้งหมดสี่ฤดูกาล แต่ละฤดูกาลมี 25 ตอน ตอนละหนึ่งวัตถุโบราณ คำโปรยที่ยอดเยี่ยม การบรรยายไม่เพียงแต่เป็นเชิงเหตุผลเท่านั้น แต่ยังเป็นเชิงอารมณ์ด้วย วัตถุโบราณได้รับการประทานชีวิตและความรู้สึก ทำให้ยิ่งน่าประทับใจยิ่งขึ้น) การดูวัตถุโบราณทั้งหมดที่ได้รับการแนะนำในสารคดีเป็นเป้าหมายเล็กๆ ของฉันในอนาคต สถานีถัดไปควรจะเป็นหูหนานหรือเหอหนาน. โคมไฟพระราชวังชางซินกงเต๊ะในสมัยราชวงศ์ตะวันตกฮั่น ถูกขุดพบในปี 1968 ที่หลุมศพของหลิวเฉิงภรรยาของจักรพรรดิจงซานจิงหวังในมณฑลเหอเป่ย์ ได้รับชื่อเนื่องจากเคยถูกวางไว้ภายในพระราชวังชางซินของดาวต้าฮัว (ย่าของหลิวเฉิง). สำหรับเจ้าของโคมไฟเดิม มีความเห็นที่แตกต่างกันในวงการวิชาการ และยังไม่มีข้อสรุปที่แน่นอน บางคนคาดเดาจากคำจารึกบนตัวโคมไฟที่ว่า 'บ้านหยางซิน' ว่าโคมไฟน่าจะเป็นของในครอบครัวของหลิวเจี๋ย ด้วยตาของฉันเอง ฉันเห็นคำว่า 'บ้านหยางซิน' อยู่ที่ตัวโคมไฟถึง 6 แห่ง ในขณะที่กลุ่มนักวิชาการอีกกลุ่มหนึ่งเชื่อว่า ตามบันทึกการขุดพบเครื่องทองเหลือง 'บ้านหยางซิน' ในสมัยราชวงศ์ฮั่น รวมถึงโคมไฟพระราชวังชางซินกงเต๊ะ ทั้งหมดเป็นของพระองค์หญิงปิงหยางชาง (หรือพระองค์หญิงหยางซินชาง). โคมไฟพระราชวังชางซินกงเต๊ะโด่งดังไปทั่วโลกด้วยรูปทรงที่ไหลลื่นงดงาม การออกแบบที่ชาญฉลาด และแนวคิดที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และเป็นหนึ่งในสมบัติของพิพิธภัณฑ์มณฑลเหอเป่ย์. โคมไฟหนึ่งดวง ภารกิจของมันคือการส่องสว่างคืนยาวนานในวังฮั่น ฉากหลังของมันคือราชวงศ์นั้น คนเหล่านั้น และเรื่องราวเหล่านั้น วันนี้ ข้ามผ่านกาลเวลา ทำให้เราในยุคสมัยนี้รู้สึกตื้นตัน มันแทนที่ราชวงศ์นั้น คนเหล่านั้น และเรื่องราวเหล่านั้น กลายเป็นฉากหลังของเราในยุคนี้ ความหมายของวัตถุโบราณอยู่ที่การเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบัน ในการไม่ถูกลืม และเมื่อประวัติศาสตร์ได้ปัดเป่าผ่านไป ร่องรอยก็เหมือนจะมองไม่เห็น