สองครั้งที่ซาลซ์บูร์ก, รับรู้ความแตกต่างของเมืองภูเขาในยุโรปกลาง

เมื่อเดินทางบนถนนของซาลซ์บูร์ก, ฉันมักจะนึกถึงเพลงหนึ่ง, 'ไม่เจอกันนาน' ของเฉินอี้ซิน. นี่คงจะเป็นครั้งที่สองที่ฉันได้พบกับซาลซ์บูร์ก, และเมื่อพบกันอีกครั้ง, เมืองนี้ได้ให้ฉันรับรู้ถึงความรู้สึกที่แตกต่าง. ผ่านคริสต์ศาสนสถานที่ยิ่งใหญ่, ผ่านซอยที่มีคนเดินไปมาอย่างหนาแน่น, มองไปที่ปราสาทฮอเฮนซาลซ์บูร์กที่มีอายุกว่า 900 ปี, คุ้นเคยแต่ยังคงแปลกใหม่. ซาลซ์บูร์กเองไม่ได้เปลี่ยนแปลง, ยังคงเป็นเมืองภูเขาที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานในยุโรปกลาง, สิ่งที่เปลี่ยนแปลงเพียงอย่างเดียวคือคนที่มาชมทิวทัศน์. คู่สามีภรรยาที่ช่วยเหลือกันบนถนน, คู่รักที่มองตากันในคริสต์ศาสนสถาน, คนที่เดินผ่านไปมาบนถนน, ทำให้เมืองนี้มีความอบอุ่นมากขึ้น. ฉันมักจะมองข้ามคนในเมือง, แต่ตอนนี้ฉันมักจะรู้สึกถึงความประทับใจจากภาพที่แตกต่างๆ, นี่อาจจะเป็นการเติบโต. การพบกันของคนกับคนในทุกครั้งเป็นการอ่านความหมายของชีวิตใหม่, คนกับเมืองก็เช่นกัน. มีเพื่อนที่บอกลากันหลายคนที่ไม่คาดหวังว่าจะได้พบกันอีก, แต่โลกนี้ใหญ่และเล็กพร้อมกัน, ในทะเลของคน, เราจะได้พบกันอีกครั้ง.