วัดซวงหลิน

วัดซวงหลิน, ชื่อเดิมคือจงตูสือ, ตั้งอยู่ที่หมู่บ้านเชียวโถวในเขตปิงเย่าของมณฑลซานซีห่างไปทางตะวันตกเฉียงใต้หกกิโลเมตรจากเมือง, ที่ดินแห่งนี้เดิมเป็นที่ตั้งของเมืองโบราณจงตู, ด้วยเหตุนี้จึงได้ชื่อนั้นมา。วัดซวงหลินครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 15,000 ตารางเมตร, แบ่งออกเป็นสองส่วนใหญ่คือทางตะวันออกและตะวันตก。ในวัดซวงหลินปัจจุบันยังคงมีสลักหินโบราณที่เก่าแก่ที่สุดคือจากสมัยราชวงศ์เหนือซง, ปีที่สี่ของยุคไท่จงเซียงฝู (ปี ค.ศ. 1011) ที่เรียกว่า 'สลักหินของป้า'。อายุมาก, ตัวอักษรเลือนลาง, แต่บรรทัดที่ 20 ที่เขียนว่า 'ซ่อมแซมวัดในปีที่สองของยุควู่ปิง' ยังสามารถอ่านได้。“ปีที่สองของยุควู่ปิง” (ปี ค.ศ. 571) เป็นปีของราชวงศ์เหนือชี, เนื่องจากเป็นการซ่อมแซม, ปีที่สร้างต้องเก่ากว่านี้อย่างแน่นอน。แม้แต่ถ้านับตั้งแต่สมัยราชวงศ์เหนือชี, วัดจงตูก็มีประวัติมากกว่าหนึ่งพันสี่ร้อยปีแล้ว。 วัดซวงหลินหันหน้าไปทางทิศใต้, รอบนอกของวัดเป็นกำแพงดินที่สูงและหนา。ภายในวัดแบ่งออกเป็นสองส่วนใหญ่คือทางตะวันออกและตะวันตก。ส่วนตะวันตกเป็นวัด, มีโบสถ์สิบหลังและลานสามหลัง。วัดพระศากยมุนี, วัดอรหันต์, วัดวีระ, วัดทุ่ง, วัดยมโลกและวัดเทพารักษ์ประกอบเป็นลานหน้า; วัดพระมหาสตูปและวัดพันพระพุทธรูปและวัดพระโพธิสัตว์ที่อยู่ทั้งสองข้างประกอบเป็นลานกลาง; วัดนางและศาลเจ้าจงอี้ประกอบเป็นลานหลัง。ส่วนตะวันออกหลักคือสำนักสงฆ์และห้องสมุดพระไตรปิฎก。 วัดซวงหลินมีชื่อเสียงด้านงานศิลปะประติมากรรมสีที่งดงาม, ปัจจุบันยังคงมีประติมากรรมสีมากกว่า 2,000 องค์ในวัด, ประติมากรรมเหล่านี้สืบทอดจากประเพณีที่ยอดเยี่ยมของราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซง, เหลียว, จิน, หยวน, มีสไตล์ที่เขียนจริงมาก, เป็นผู้นำในงานประติมากรรมของราชวงศ์หมิง。ที่รู้จักกันดีที่สุดคือรูปปั้นสี่มหากุมารทองคำในวัดเทพารักษ์และรูปปั้นเว่ยโตในวัดพันพระพุทธรูป。สีของประติมากรรมสดใส, รายละเอียดถูกจัดการอย่างดี, แต่ละประติมากรรมมีชีวิตชีวา, ดวงตาเป็นประกาย。 ที่อยู่: หมู่บ้านเชียวโถว, เขตปิงเย่า, มณฑลซานซี, ห่างจากเมืองไปทางตะวันตกเฉียงใต้หกกิโลเมตร