นงจิงยางซือเสี่ยวตัน

หนานหนิงหลิงเตี๋ยต้าเชียวเป่ยอันต้านตงเฉียงเคยเคยเป็นท่าเรือที่เจริญรุ่งเรืองมากมาย ในปี ค.ศ. 1907 ราชวงศ์ชิงได้ให้การอนุมัติอย่างเป็นทางการให้หนานหนิงเป็นท่าเรือการค้าตามแม่น้ำ และด้วยเหตุนี้จึงได้ตั้งสำนักงานศุลกากรขึ้น ผู้ที่ดำรงตำแหน่งเจ้าหน้าที่ศุลกากรของหนานหนิงส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ พวกเขาครองอำนาจใหญ่ของศุลกากรหนานหนิง ควบคุมสิทธิ์ในการเดินเรือและการค้า ดังนั้นชาวหนานหนิงจึงเรียกท่าเรือนี้ว่า 'ท่าเรือศุลกากรต่างชาติ' ท่าเรือศุลกากรต่างชาติเคยมีรอยเท้าของบุคคลสำคัญ 3 ท่านที่เหลืออยู่: ในวันที่ 24 ตุลาคม ค.ศ. 1921 สุนยัตเต๋อมาถึงหนานหนิง ขึ้นฝั่งที่ท่าเรือศุลกากรต่างชาติ ขณะที่เขาอยู่ในหนานหนิง เขาได้เสนอกลยุทธ์ใหม่ในการปฏิรูปและสร้างสรรค์กวางซี ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1929 เติ้งเสี่ยวผิงได้วางแผน 'การกบฏหนานหนิง' นำกองกำลังปฏิวัติขึ้นเรือที่ท่าเรือศุลกากรต่างชาติ และต่อมาได้เริ่มการปฏิวัติในบ้ายเสี้ยวและหลงโจว ในวันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 1958 หม่าวเจ๋อตงได้ขึ้นเรือเล็กจากที่ตั้งเดิมของท่าเรือศุลกากรต่างชาติไปยังกลางแม่น้ำ และว่ายน้ำข้ามแม่น้ำหนงในฤดูหนาว ระหว่างท่าเรือศุลกากรต่างชาติกับสำนักงานศุลกากรมีสะพานข้ามหนึ่งแห่ง ซึ่งเรียกว่าสะพานศุลกากรต่างชาติ อาคารสำนักงานของสำนักงานศุลกากรเป็นอาคารสไตล์ยุโรปสองชั้น มีกลิ่นอายของตะวันตกเต็มไปหมด นักท่องเที่ยวที่อายุมากมองดูอาคารเล็กสีเหลืองนี้ ก็จะนึกถึงยุคของการใช้ไฟและตะปู มากกว่าหนึ่งร้อยปีที่แล้ว กล่องไม้ขีดไฟหนึ่งกล่อง ตะปูหนึ่งเม็ดต้องนำเข้าจากต่างประเทศ นั่นเป็นประวัติศาสตร์ช่วงหนึ่งอย่างไรกัน เนื่องจากการปรับปรุงถนนจงซานของหนานหนิง โบสถ์คริสต์จงซานถนนจึงใช้ประโยชน์จากอาคารเล็กนี้ในการจัดกิจกรรมของโบสถ์ชั่วคราว ดังนั้นในขณะนี้ภายในอาคารเล็กไม่ได้มีการฟื้นฟูสภาพเป็นสำนักงานศุลกากรเหมือนเดิม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ท่าเรือท่องเที่ยวติงซือที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้สร้างหอชมวิวสไตล์โกธิคขึ้น มองเห็นสำนักงานศุลกากรจากไกล สองอาคารสไตล์ยุโรปตั้งอยู่ตรงข้ามกันบนสองฝั่งของแม่น้ำหนง ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือวางแผนไว้เป็นพิเศษ มากกว่าหนึ่งร้อยปีที่แล้ว เราถูกบังคับให้เปิดท่าเรือ มากกว่าหนึ่งร้อยปีต่อมา เราเป็นผู้ริเริ่มการปฏิรูปและเปิดประเทศ ดอกฟีนิกซ์บนฝั่งแม่น้ำบานสะพรั่งงดงาม ผู้คนที่เดินเล่นใต้ดอกไม้จมอยู่ในความสุข