ป่าเบิร์ช

ป่าเบิร์ชที่คุณเห็นแตกต่างจากที่ฉันเห็น ทิวทัศน์ที่เราเห็นนั้นสวยงามมาก วิวหลักไม่ใช่ป่าเบิร์ช แต่เป็นโค้งข้ามแม่น้ําหลังป่าเบิร์ช หลังจากดูภาพแล้ว ตําแหน่งจะมาจากหมู่บ้าน Beihong เลี้ยวไปยังทวีปของหมู่บ้านอาร์กติก จากนั้นเดินไปอีกกว่าสิบกิโลเมตร มีที่จอดรถริมถนนด้านซ้ายและไม่มีใครเก็บเงิน ถนนเล็ก ๆ เดินเข้าไปในป่าเบญจพรรณริมถนนประมาณ 500 เมตร ทางลาดเล็กๆ ถัดไปมีจุดชมวิว ตั้งตระหง่าน ทิวทัศน์ที่นี่ยอดเยี่ยม เป็นไปได้ว่าคนขับเหมาลําจะรู้

สูดอากาศบริสุทธิ์หัวใจในที่สุดก็ห่างไกลจากความเร่งรีบและพลุ่งพล่านป่าเบิร์ชในลักษณะที่สง่างามและยืนหยัดให้ความเชื่อจิตวิญญาณและความปรารถนาที่อบอุ่น ความคิดของทันใดนั้นฉันต้องการที่จะเดินเข้าไปในป่าเบิร์ชใกล้ความเรียบง่ายของมันกว้างหรือกอดในอ้อมแขนของเขาหยุดหายใจและฟังมันอย่างเงียบๆเหมือนฝันและไกลและใกล้

ต้นเบิร์ชเป็นเหมือนต้นเบญจมาศทางเหนือ ค่อนข้างตรงและสวยงาม เหมือนดาบที่ทอดยาวไปทางเหนือ นอกจากนี้ยังมีหนึ่งหรือสองต้นสามหรือห้าต้นที่เติบโตเป็นกิ่งก้านและกิ่งก้านขนาดใหญ่ที่แสดงให้เห็นถึงลักษณะทางอีกรูปแบบของต้นเบิร์ช ต้นเบิร์ชมักจะผสมกับใบไม้ร่วงและต้นจาง นอกจากนี้ยังมีป่าเบิร์ชแยกต่างหาก ป่าเบิร์ชป่าชายเลนตามทางหลวงเป็นทิวทัศน์ ต้นสีขาวและสีเทาหนามพร่างพรายผ่าน บางครั้งลมพัดออก ใบบนยอดไม้ถูกพัดผ่านโดยลมและสีขาวสีเงินที่ผลิทับทิมของใบไม้ ราวกับดอกไม้สีขาวที่เปิดครึ่งต้นครึ่งต้น เดินเข้าไปในป่าเบิร์ชที่สะดุดตาคือเปลือกของต้นเบิร์ชที่มีรอยแตกเป็นบางครั้ง ถ้าเอาแรงหลอมเป็นชั้นๆ เปลือกไม้ผลิที่รวมกันอย่างใกล้ชิด เปลือกไม้ดอกเบิร์ชมีสีที่ดีสีเหลืองอ่อนมีจุดเล็กๆของสีกาแฟอ่อนและเหนียวมากลอกจนบางเหมือนปีกจั๊กจั่นและไม่สามารถฉีกได้ ชาวบ้านใช้เปลือกไม้ผลิทําเป็นของใช้จริงหรืองานฝีมือเช่นกล่องถุงและคนอเรนชุนยังใช้มันเพื่อปิดหลังคาหรือทําเรือเปลือกนกแก้ว

ป่าเบิร์ชสีขาวในฤดูใบไม้ร่วงสีทองในเดือนตุลาคมมีเสน่ห์จริงๆและทําให้ผู้คนหลงไหล

แอบจําฉากของป่าเบิร์ชได้ .