ทางออนไลน์บอกว่า “หอวัดหยานชิง” เป็นวัตถุเดิมแห่งเดียวในแม่น้ําแยงซีที่อนุรักษ์ไว้อย่างสมบูรณ์ที่สุดในภาคใต้ ปัจจุบันตัวหอคอยเอียงมา 2 องศา 38 องศา จึงเรียกกันว่า “หอเอียงพิซซ่าตะวันออก” เลยไปดู ขึ้นไปชั้น 2 เห็นนกยูงเปิดจอโดยบังเอิญ

หอคอยวัดหยานชิงที่เล่าขานว่าพระธาตุทิเบต โครงสร้างอิฐและไม้แบบศาลา หกด้านเจ็ดระดับ ตรงกลางว่างเปล่า คุณสามารถขึ้นไปบนยอดหอคอย กระเบื้องซุ้มเป็นหัวม้วนคู่ หลังคาก็ผ่อนคลาย มันเป็นวัตถุดั้งเดิมของราชวงศ์ซ่งเหนือที่สมบูรณ์ที่สุดที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นหน่วยพิทักษ์มรดกที่สําคัญของประเทศ

เชิงเขาหยุนหลงอันเขียวขจีทางตะวันตกของเมืองซงหยาง บนชายฝั่งของป่าเขียวขจี เชิงเขาเขียวขจี กําแพงสีขาวและหน้าผาสีแดงล้อมรอบเจดีย์อายุนับพันปี ทําให้เกิดเสียงประวัติศาสตร์อันยาวนาน นี่คือหอคอยวัดหยานชิงที่มีชื่อเสียง หอคอยวัดหยานชิงนั้นมีค่าควรแก่การศึกษาทั้งคุณค่าทางประวัติศาสตร์และคุณค่าทางศิลปะของรุ่นหลัง เมื่อเทียบกับหอคอยวัดหยานชิงเมื่อเทียบกับหอคอยหกเหลี่ยมหางโจวที่สร้างเสร็จในปี พ.ศ. 2335 จารึกอิฐของหอคอยที่มีอยู่ยังมีคําว่า "กลมกล่อมห้าปี (ค.ศ. 994) กลางเดือนมิถุนายน" ซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าหอคอยนี้เป็นของดั้งเดิมของราชวงศ์ซ่งและเป็นหอคอยแบบถังและหอคอยหางโจวหกเหลี่ยมเป็นหอคอยแบบซอง

ที่นี่ดี น่าไป หอวัดหยานชิง นามบัตรของซงยาง

ตั๋ว 30 หยวน ขึ้นไปชั้น 2 ของหอคอยเท่านั้น ไม่มีอะไรให้ดู หอเอียงสวยงามและสภาพแวดล้อมเงียบสงบมาก แต่อัตราส่วนราคา/ประสิทธิภาพยังแย่กว่าเล็กน้อย