Notre-Dame-de-l'Assomption Catholic Church at Auvers-sur-Oise Review

โบสถ์ออวิลล์เป็นโบสถ์เก่าแก่มากริมแม่น้ําวัสซึ่งมีประวัติยาวนานกว่า 800 ปี ผนังลายจุดนอกโบสถ์แสดงความรู้สึกของความผันผวนทางประวัติศาสตร์ที่แสนสบายของเขา โบสถ์แห่งนี้ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกและเป็นสถาปัตยกรรมที่เป็นสัญลักษณ์ของท้องถิ่น ต้องมาเที่ยวชม

"อาคารจะมองไปทางท้องฟ้าสีม่วงเข้ม มีเมฆสีน้ําเงินเข้มเรียบง่ายอยู่หลายก้อนบนท้องฟ้า หน้าต่างกระจกสีสีฟ้าคราม มีลักษณะเป็นจุดสีเขียวของพระพุทธรูป หลังคาเป็นสีม่วงเข้ม ส่วนหนึ่งเป็นสีส้ม วิวใกล้ๆ จะเป็นต้นไม้สีเขียวที่บานสะพรั่งบ้าง ทรายมีแสงแดดสี" โบสถ์ออวิลล์ที่เขียนโดย梵กโก้ ในที่สุดฉันก็ยืนอยู่บนดินแดนที่แวนโกสเดินผ่านมา 5 ดาวจริงๆ รู้สึกจริงๆ บันไดหินสีเทา ผนังสูงสีเหลืองน้ําตาล และโบสถ์ในภาพวาด เหมือนกับ ในเวลานี้คุณจะพบว่า梵กโก้นั้นเข้มงวดและแม่นยํามากจริงๆ คนที่แข็งแรงและมั่นคง แม้กระทั่งทุกชิ้นที่ดูเหมือนบ้า แต่ในที่สุดก็ตกลงมาบนโครงสร้าง ภายในโบสถ์ก็เงียบสงบ ไม่รู้ว่าฟานโกเคยนั่งที่นี่เมื่อครั้งนั้น ให้หัวใจเศร้าได้สักพัก

โบสถ์ออวิลล์ เป็นสถาปัตยกรรมที่สําคัญที่สุดของอ่าววิลล์ริมแม่น้ําวูร์ ที่เขาขึ้นชื่อเพราะปรากฏในภาพวาดของฟานเกิล จริงๆ แล้วโบสถ์แห่งนี้ยังมีอายุหลายร้อยปีซึ่งไม่ได้ขึ้นชื่อมาก่อน แต่เนื่องจากภาพวาดของแวนกังทําให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก มันเป็นปาฏิหาริย์จริงๆ

โบสถ์สวยมาก คนมาเยอะ ครึกครื้น

เพื่อที่จะไปออวิลล์เรายังละทิ้งแวร์ซาย อันที่จริงมันถูกผูกพันระหว่างจิวินี่และโอเวลล์แต่ปีนี้ฉันเห็นโมเน่ใน K11 และไปที่สวนส้มอีกครั้งดังนั้นวันสุดท้ายของปารีสควรทิ้งฟรานโก คุณต้องเดินผ่านตรอกเล็กๆ หลายซอยเพื่อมาถึงโบสถ์ เมืองนี้เงียบมาก และบางครั้งก็เจอนักท่องเที่ยวไม่กี่คน ฉันปีนขึ้นไปบนบันไดและเห็นรถหลายคันจอดอยู่ที่ประตูโบสถ์ มีชายร่างใหญ่หลายคนสวมชุดดําและแว่นตาดํายืนอยู่นอกโบสถ์ พวกเขาไม่เข้าใจว่าสถานการณ์คืออะไร ทันทีที่ฉันนึกถึงคือการเปลี่ยนแปลงใบหน้า ความงามที่รุนแรงของอูยูเซน การยิงปืนในโบสถ์ และนกพิราบขาวที่ตื่นตาตื่นใจ อืม นี่มันค่อนข้างไกล แต่ฉันได้ยินมาจริงๆ ว่ามีคนมาพบสังคมผิวดําในวัดในญี่ปุ่น โอเค กลับไปสู่ความจริง แน่นอนเรายังเข้าไป แน่นอนมีการจัดงานภายในกลุ่มคนยืนอยู่ข้างหน้าและพ่อกําลังพูดอยู่ตรงกลาง เราคิดว่ามันเป็นมิซาหรืออะไรซักอย่างเราเดินใกล้และเห็นโลงศพอยู่ตรงกลาง มีหญิงชรานั่งอยู่บนรถเข็นและผู้ตายต้องเป็นสามีของเธอ ญาติพูดและพ่อสรุปแล้วทุกคนเดินผ่านและจูบบนโลงศพ แล้วผู้ชายชุดดําสองสามคนเอาโลงศพออกไปและรู้สึกได้ทันทีที่ประตูคนผิวดําทําสิ่งนี้ หลังจากพิธีศพเขาเริ่มมองดูโบสถ์เล็กๆน้อยๆ เนื่องจากต้องยกโลงศพออกไป ประตูหลักที่ไม่ค่อยเปิดได้เปิดกว้าง และแสงแดดส่องเข้ามาและมันก็มืดมน อันที่จริงโบสถ์แห่งนี้มีชื่อเสียงเพราะฟรานโกะ อันที่จริงเมืองทั้งเมืองมีชื่อเสียงเพราะฟรานโก มีป้ายที่มุมของภาพวาดของฟรานโกซึ่งคุณสามารถเปรียบเทียบภาพวาดและฉากจริงได้ อันที่จริงภาพวาดของฟรานโกเป็นด้านหลังของโบสถ์ ภาพสุดท้ายถูกพบบนอินเทอร์เน็ตซึ่งสามารถเปรียบเทียบได้อย่างตรงไปตรงมา อีกอย่าง ภาพวาดนี้ถูกซ่อนอยู่ในพิพิธภัณฑ์อ่าวทราย เราเพิ่งไปชม ไม่ได้ถ่ายมุมนี้เพราะ แสงด้านบน (พูดจา แดดส่องเข้ามาจากประตูหลัก ด้านหลังแน่นอน) แต่จริงๆ แล้วด้านข้างด้านหน้าก็สวยด้วยนะ ใช่มั้ย ในวันที่ 27 ของ 1890 ฉันไม่รู้ว่ามีแดดแบบนี้ในวันนั้นวันนั้นจิตรกรอัจฉริยะที่โหดเหี้ยมพยายามที่จะสิ้นสุดชีวิตของเขาในเมืองที่สวยงามและทิ้งชีวิตของพวกเขาในสองวันต่อมา ก่อนที่เขาจะขายเพียงภาพเดียวในชีวิตของเขาและตอนนี้ภาพวาดของเขาถูกเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่และถูกยิงในประมูล ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เขากําลังคิดเกี่ยวกับวันสุดท้ายของเขาในออวัลและเรารู้ว่าเขาทิ้งสมบัติมากเกินไปสําหรับโลก กรุณาสร้างเพลงพื้นหลังของคุณเองวินเซนต์ตัดคําบรรยาย