มัสยิดที่น่าสนใจมากที่จะเยี่ยมชมในใจกลางของเซียน มีทัวร์ไม่มากนัก สงบและเงียบสงบห่างจากถนนมุสลิมที่พลุกพล่านเพียงสองก้าว

ครั้งแรกที่ฉันไปเยี่ยมชมมัสยิด ฉันรู้สึกคล้ายกับสถาปัตยกรรมของวัดฮั่น รูปแบบสถาปัตยกรรมที่แตกต่างและแตกต่างจากที่ฉันจินตนาการ ด้านในเป็นห้องสักการะขนาดใหญ่ ตัวอาคารค่อนข้างเรียบง่ายและเงียบสงบมาก

ปัจจุบันวัดมัสยิด Huajue Alley เรียกว่าวัดฮายลซีอาน เปิดประตูแล้วเพื่อต้อนรับแขก ค่าเข้าชม 15 หยวน มัสยิดสร้างขึ้นครั้งแรกในสมัยราชวงศ์ถัง และกลุ่มอาคารโบราณที่มีอายุ 1300 ปีได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีและควรค่าแก่การดู

มัสยิด Huajue Alley (ตั๋ว 25) เป็นหนึ่งในสองมัสยิดที่เก่าแก่ที่สุดในซีอาน เป็นผลิตภัณฑ์ที่ผสมผสานวัฒนธรรมอิสลามและวัฒนธรรมจีน การแกะสลักสาหร่ายในวัดประกอบด้วยรูปปั้นอักษรอาหรับ สร้างขึ้นในปีตระกูลถังเทียนเป่า ภายในวัดมีซุ้มประตูขนาดใหญ่ที่มีโครงสร้างไม้สูง 9 เมตร แกะสลักอย่างวิจิตรบรรจง ภายในวัดมีป้ายหินเจ็ดต้น จารึกมีภาษาอาหรับ โปส ภาษาจีน ทางเข้าที่สี่มีห้องโถงที่รองรับได้กว่าพันคน มีภาพจิตรกรรมฝาผนังมากกว่า 400 ภาพในพระวิหาร ลวดลายภาษาอาหรับ และแต่ละรูปแบบมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ฉันอยากเข้าไปดู แต่คนชั่วบอกว่ามัสยิดสวยอะไร . . . . ฉันเสียใจที่ไม่ได้ยืนยันในความอ่อนแอของฉัน สถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงทั่วประเทศที่มีชื่อเสียงของวัดพุทธและมณฑลส่านซีมีหลายทฤษฎีดังนั้นเมื่อคุณเดินเข้าไปในตรอกนี้จากตลาดที่เจริญรุ่งเรืองของซีอานคุณจะรู้สึกสดชื่น ตามคําอธิบายว่างานแกะสลักอิฐของมัสยิดมีความโดดเด่นมากและมีจํานวนมากซึ่งสามารถมองเห็นได้ทุกที่ สิ่งที่น่าประทับใจที่สุดคือทางเดินที่เงียบสงบด้านหลังห้องทางด้านซ้ายของลานที่สอง รอยแกะสลักอิฐบนผนังทางเดินมีความกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมมาก ฉันต้องไปดูซีอานในครั้งต่อไป ภายในวัดมีพระคัมภีร์แกะสลักบนเพดานซึ่งพระคัมภีร์โบราณเป็นรูปปั้นยักษ์ที่เห็นมัสยิดโลกแต่พระอุโบสถไม่สามารถเข้าชมได้ตามต้องการและต้องเป็นมุสลิมที่จะเข้าไป

มัสยิดที่มีชื่อเสียงในศาสนาอิสลามของจีน เดิมชื่อวัด Qingxiu ตั้งอยู่ใน Huajue Lane ในเมืองซีอานมณฑลส่านซี ยุคแรกที่สร้างขึ้นตามจารึกหินในวัดและ "Zizhifu" ส่วนใหญ่อยู่ในระหว่างปี Minghongwu (1368～1398) ซ่อมแซมใหม่ในสองปีของการสร้าง (466) ในปี ค.ศ. 1848 (ค.ศ. 1482) โปรดเปลี่ยนชื่อวัดว่า ""วัดเจือเจียงซี"" หลังจากนั้นไม่นานหลังจากปีแรกของเจียจิง (1522) สามสิบสี่ปี (166) และ Qingqianlong 30 ปี (1765) ได้มีการบูรณะและขยายตัวอย่างต่อเนื่อง โรงเรียนสอนคัมภีร์ในวัดเป็นศูนย์กลางของการศึกษาพระคัมภีร์ตั้งแต่ราชวงศ์ชิง