ไปเที่ยวปักกิ่งและเยี่ยมชมพระราชวังต้องห้าม ศาลเจ้าเป่าเหอเป็นพระราชวังบนแกนกลางของพระราชวังต้องห้าม ศาลเจ้าเป่าเหอสร้างขึ้นในปี สิบแปดแห่งในสมัยราชวงศ์หมิง ชื่อแรกคือ "ศาลเจ้าจงใจ" ซึ่งมีบทบาทแตกต่างกันในราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง ในสมัยราชวงศ์หมิง ก่อนพิธี จักรพรรดิมักจะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นั่น ราชวงศ์ชิง ในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันที่สิบห้าของปี จักรพรรดิได้มอบงานเลี้ยงของรัฐมนตรีต่างประเทศ วังกง และนายกรัฐมนตรีอันหนึ่งและสอง ในช่วงต้นราชวงศ์ชิง ก่อนที่พระราชวังหลังการบูรณะ จักรพรรดิ Shunzhi และจักรพรรดิคังซีเคยอาศัยอยู่ที่นั่น

ศาลเจ้าเป่าเหอสร้างขึ้นในปี ๘ ของหมิงหย่งเล่อ (ค.ศ. 2142) หลังจากถูกเผาและสร้างใหม่หลายครั้ง ปัจจุบัน เสาหลักยังคงเป็นสถาปัตยกรรมในสมัยราชวงศ์หมิง ชื่อวัดศักดิ์สิทธิ์ในต้นหมิง หมิงเจียจิง 40 ปี (1562) เปลี่ยนชื่อเป็นวัด Jianji และ Qingshun รัชกาลที่สอง (ค.ศ. 1664) เริ่มขึ้นชื่อ Baohe Hall เป่าเหอมาจากพระคัมภีร์หมายถึงความฝันที่ไม่ได้อยู่ไกลจากพระเจ้าและรักษาความสามัคคีของพระเจ้า กลางพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ด้านหลังพระที่นั่งปางเฮือ มีหินย้อยแกะสลักเมฆ มังกร น้ําทะเล และหน้าผา ที่คนเรียกกันว่า หินแกะสลักมังกร หินแกะสลักที่ใหญ่ที่สุดในพระราชวังต้องห้าม หนัก 250 ตัน แกะสลักใหม่ในสมัยราชวงศ์ชิง ท่ามกลางหน้าผาน้ําทะเลและเมฆมีเก้ามังกรที่เล่นมุกของไข่มุกที่เต็มไปด้วยภาพแบบไดนามิกและมีชีวิตชีวา

ศาลเจ้าพ่อเหอ หนึ่งในสามของพระวิหารนอกเขตพระราชวังต้องห้าม ตั้งอยู่หลังศาลเจ้ากลางเหอ การออกแบบสถาปัตยกรรมของวัดเป่าเหอนั้นวิจิตรบรรจงและประณีต ลักษณะภายนอก: มีสัตว์ตัวเล็ก 9 ตัววางไว้ตรงมุมสูงและบน ด้านในของวัด: ใช้วิธีการลดเสา พื้นที่ดูกว้างขวางมาก แน่นอนว่ายังมีการออกแบบก่อสร้างต่างๆ มากมาย อย่างเช่น เพดาน พื้นดิน ฯลฯ ที่น่าชิม

ศาลเจ้าเป่าเหอ ศาลาหลังสุดท้ายหันหน้าไปทางสามพระตําหนักนอกพระราชวังต้องห้าม อาคารพระราชวังแบบดั้งเดิม อาคารทรงพระราชวัง โครงสร้างหลักเป็นสถาปัตยกรรมสมัยหมิงและชิง ฟังก์ชั่นของวัดเป่าเหอแตกต่างกันไปในแต่ละราชวงศ์และยุคต่างๆ แต่เมื่อได้ดูแล้วฟังก์ชั่นของมันคือการใช้เรื่องการจัดพิธีและพระราชพิธีมากกว่า และนักท่องเที่ยวมาที่นี่เพื่อชมหินแกะสลักที่ใหญ่ที่สุดของพระราชวังต้องห้ามทั้งด้านหน้าพระอุโบสถ - หินแกะสลักหยุนมังกร าชมก๊อกหินแกะสลักกว่าพันต้นใต้เสา เจอวันฝนตกอาจจะเห็นวิวของพันมังกรอาเจียนน้ํา และชมอิฐที่ปูด้วยภายในวัด

Baohe Hall เป็นจุดเด่นของสถาปัตยกรรมพระราชวังฮั่นและเป็นอาคารทรงศาลากลางในพระราชวังปักกิ่ง สร้างขึ้นในปี 18th (ค.ศ. 2142) และถูกเผาและสร้างใหม่หลายครั้ง โครงหลักที่ยังคงเป็นสถาปัตยกรรมสมัยราชวงศ์หมิง พระราชวังศักดิ์สิทธิ์ในตอนต้นของหมิง หมิงเจียจิงสี่ปี (1562) เปลี่ยนชื่อเป็นวัด Jianji และสองปีของราชวงศ์ชิงชุน (ค.ศ. 2164) เริ่มขึ้นชื่อ Baohe Hall " Baohe" มาจาก "Alkitab" หมายถึง "ความตั้งใจไม่กระตือรือร้น รักษาจิตวิญญาณ" นั่นคือจิตวิญญาณของพระเจ้าที่เฉพาะเจาะจงเพื่อรักษาความสามัคคีของทุกสิ่งในจักรวาล

ศาลเจ้า Baohe นั้นแตกต่างกันในสองรุ่นของราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง จักรพรรดิมักจะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นี่ก่อนพิธีราชวงศ์หมิง และจักรพรรดิก็ยินดีในศาลานี้ เมื่อราชวงศ์ชิงเป็นราชวงศ์และพระมหากษัตริย์แห่งหนึ่งหรือสองคน จักรพรรดิได้รับพระราชทานอาหารค่ําในเทศกาลปีใหม่และวันที่สิบห้าของเดือนมกราคมของทุกปี จักรพรรดิได้มอบงานเลี้ยงของราชวงศ์ต่างประเทศ ราชวงศ์กษัตริย์ และรัฐมนตรีหนึ่งหรือสองคน ฉากนั้นงดงามมาก พระราชทานของพ่ออู๋และครอบครัวของข้าราชการและการทดสอบแต่ละภาคจะจัดขึ้นในโบเหอ ปลายปีของทุกปีกรมและกรมตํารวจกรอกหนังสือสีเหลืองของราชวงศ์หมิงกองทัพจีนและมณฑลในโบฮี