การแสดงของสามเผ่า ทําให้วัดกังลู่ เจิ้นเจียง เป็นที่รู้จักกันดี ซึ่งหลิวเฟียนครั้งที่ 54 เกิดขึ้นที่นี่ วัดกัมลูสร้างขึ้นในสมัยสามเผ่าและตั้งอยู่บนยอดเขาเป่ยกู ยังคงมีโบราณวัตถุของสามประเทศอยู่หลายแห่ง

วัดกัมลูตั้งอยู่ในพื้นที่ชมวิวภูเขาเป่ยกู ซึ่งเป็นสถานที่ที่เล่าขานว่าหลิวเฟยชวนญาติ โบราณสถานของเจิ้นเจียงสืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน และได้รับการซ่อมแซมอย่างต่อเนื่อง และยังคงได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี เพียงกว่าพันปีต่อมา การไหลของแม่น้ําแยงซีและการสะสมของหาดแม่น้ํานั้นไม่ชัดเจนว่าเป็นลักษณะดั้งเดิมหรือไม่

วัดกัมลูของเจิ้นเจียงตั้งอยู่บนภูเขาเป่ยกู เป็นสถานที่ที่เกิดขึ้นของเรื่องราวของสามประเทศ ตอนนี้ฉันได้ไปดูแต่ศาลาที่หันหน้าไปทางแม่น้ํา เงียบสงบ ดอกไม้ไฟยังไม่รบกวน และไม่เหมาะกับที่นี่

[วิว] ดี [สนุก] เช็คอินระดับสิบของ Zhenpi [คุ้มค่า] สูง

ที่ตั้งของหลิวเฟิงเพื่อรับญาติ - วัดกัมลู ซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มอาคารบนยอดเขาเป่ยกู นึกว่าเป็นวัดที่เก๋ไก๋มาก จนมาถึงหน้าก็พบว่ามีขนาดเล็กจริงๆ ประตูวัดกัมลูเป็นประตูหินที่เปิดอยู่ระหว่างประตูหินที่มีแนวโค้งของ “น้ําซูใส” และ “ลมมูนหกราชวงศ์” เปิดอย่างซ่อนเร้น ยืนอยู่สุดทางเดินจะเห็นแต่บันไดเตี้ยๆ ที่นี่ นึกไม่ออกว่าขั้นบันไดขึ้นเป็นวัดกัลลูอันโด่งดัง ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะหาก็กลัวจะผ่าน เรื่องราวของละครปักกิ่งมังกรมังกรเฉิงเซียงเกิดขึ้นที่นี่ดังนั้นฉันจึงหวังว่าจะได้พบร่องรอยของจิกเกือกและขโมยหูใหญ่ที่นี่ แต่ยิ่งความคาดหวังยิ่งผิดหวัง วัดกัมลูที่อยู่ตรงหน้าอาจจะไม่ได้เรียกว่าวัดที่สมบูรณ์ไม่มีเงาของสามเผ่า ประตูวัดเป็นซุ้มประตูหินใหม่แปดหรือเก้าส่วนใหญ่เป็นโบราณวัตถุปลอมที่แนบมาในประวัติศาสตร์และประตูมีคําใหญ่หลายคําที่เขียนว่า "วัดกัมลูโบราณ" ซึ่งคําว่า "โบราณ" ดูเหมือนจะแสดงให้เห็นถึงความปรารถนา ในพระอุโบสถภายในวัดมีรูปปั้นของพระศากโมนีสามองค์และตรงกลางยังเป็นรูปมือตัดผมซึ่งทําให้ฉันอดไม่ได้ว่าพระพุทธเจ้าคุณออก ขึ้นตามบันไดในต้นเบญจมาศหลายต้นมีศาลาเล็กๆยื่นออกไปที่หน้าผากเท้าของมันนี่คือศาลาเป่ยกูที่เรียกว่าศาลาแห่งแรกของโลก อย่างไรก็ตามตอนนี้พลับพลาบนศาลาเขียนสามคําสําหรับอนุสรณ์ซุนซางเซียง ในการอภิปรายของสามประเทศกล่าวว่าหลิวเฟียนหลิงล้มเหลวและเสียชีวิตในไม่ช้าของเมือง Baidi ซุนซ่างเซียงเซียงเศร้าหลังจากข่าวลือนี้เขาตั้งค่าบูชาซีเหยาในศาลานี้และทันทีที่แม่น้ําก็จบลง นักพูดของราชวงศ์ซ่งใต้ซินหมินป่วยยังขึ้นไปที่ศาลาเป่ยกูหลายครั้งมองไปทางเหนือและถอนหายใจวีรบุรุษของราชวงศ์ก่อนทิ้งกําแพงคู่ของประชาชนที่หยาบคายของเป่ยกู จนถึงตอนนี้ ยืนอยู่หน้าศาลาและมองทิวทัศน์ด้านฝั่งตรงข้าม จินตนาการถึงอาชีพของซุนพาวนและหลิวหยู่เคยเปิดมา ยังทําให้ฉันรู้สึกถึงประวัติศาสตร์ น่าเสียดายที่ใต้ภูเขา Beigu ในปัจจุบัน หาดทรายปกคลุมดวงตา และแม้แต่แม่น้ําแยงซีก็อยู่ไกลจากท้องฟ้า ท้ายที่สุด ฉันไม่เห็นถนนหยางโจวและวัดโพรง