ได้ยินมาว่าวัดเป่าหลินน่าไปนาน วันหยุดสุดสัปดาห์ดีมาก ไปกับเพื่อน ทั้งวัดอยู่ใต้ภูเขาและแม่น้ํา หันหน้าไปทางซุ่นเต๋อ วิวและวิวกว้างมาก ตั้งแต่ทางเข้าจนถึงก้าวขึ้นไปด้านบนจะมีวัดต่างๆ ภายในวัดมีเทียนหอมฟรีไม่ต้องนํามาเอง มีแขกจํานวนมากที่มาขอพรในวันหยุดสุดสัปดาห์ และพวกเขาก็เคารพสักการะด้วยความปรารถนาเล็กๆ ของตัวเอง การเล่นอย่างเต็มที่ ประมาณสองชั่วโมง เดินประมาณ 7-8K ขั้นตอน หนึ่งในสถานที่พักผ่อนในวันหยุดสุดสัปดาห์ยังเป็นสถานที่ที่ดีในการเคารพพระพุทธเจ้าด้วยจิตศรัทธา ตั๋ว 15 หยวน

งดงาม เงียบสงบ และลึกลับ และสวนสวย สะดุดตาเมื่อก้าวเข้ามา น่าหลงใหล ดื่มด่ํา คิดถึงพระพุทธเจ้า คุกเข่า ให้คนรู้สึกโล่งใจ นอกงาน เป็นสถานที่ที่สะอาดจริงๆ สุดยอดจะมาอีก

วัดเป่าหลินอยู่ไม่ไกลจากภูเขาซุ่นเฟิง อยู่ทางตอนใต้ของภูเขาเฟิงนอกประตูทิศใต้ของถนนต้าเหลียง ภูเขาคดเคี้ยวเหมือนฟีนิกซ์ มีต้นไม้เขียวชอุ่มและสูงชัน ล้อมรอบด้วยภูเขาและแม่น้ําและทิวทัศน์ที่เงียบสงบ วัดเป่าหลินเพราะรวมวัดพุทธและโบราณวัตถุไว้ด้วยกัน เป็นที่รู้จักกันดีในหลายรุ่น เป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่มีความหมายทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่อุดมสมบูรณ์มาก

ข้างภูเขา Shunfeng สภาพแวดล้อมสวยงาม สะอาด เซน และดอกบ๊วยสามเหลี่ยมบานสะพรั่ง

[วิว] ทิวทัศน์ที่น่ารื่นรมย์ [สนุก] เต็มไปด้วยความสนุกสนาน [คุ้มค่า] โอเค

Generally speaking, temples are sitting north to south, but why does Baolin Temple sit southeast to northwest? Looking at the whole, it should be a good geomantic omen to embrace the front and lean on the back, with pride on both sides. But what is the meaning of another tower pressing on the back of the mountain? I hope the teachers who have studied this will not hesitate to give advice.

วัดเป่าหลินซุ่นเต๋อตั้งอยู่ในเขตซุ่นเต๋อ เมืองฝอซาน มณฑลกวางตุ้ง เป็นของ Linjizong การกําเนิดของวัดเป่าหลินได้กําหนดตําแหน่งในประวัติศาสตร์พุทธศาสนาหลิงหนาน วัดเป่าหลิน นับว่าเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่มีความหมายทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่อุดมสมบูรณ์มากเพราะรวมวัดพุทธสถานและโบราณสถานไว้ด้วยกัน ทําให้มีชื่อเสียงในหลายรุ่น พุทธศาสนาได้แพร่กระจายอย่างกว้างขวางในบริเวณสามเหลี่ยมปากแม่น้ําเพิร์ล ตั้งแต่พันปีมาแล้ว เริ่มมีพระสงฆ์มาสร้างพระสงฆ์เรียบง่ายและวัดเจ้าแม่กวนอิมที่นี่ ภายหลังได้รับการดูแลและขยายตัวอย่างต่อเนื่องจากผู้ศรัทธาของพระสงฆ์สูงอายุ ใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ ทําให้วัดเป่าหลินเป็นจุดแรกในสถานที่ที่ผู้คนนับว่าเป็นสถานที่พักผ่อน ในช่วงทศวรรษที่ 50 ในการทําลายความเชื่อของความเชื่อโบราณเครื่องใช้และพระพุทธรูปในวัดเป่าหลินหายไปและวัดก็ถูกเปลี่ยนให้ใช้ของเขา ในช่วงทศวรรษที่ 90 เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องของเมืองฝอซานได้จัดตั้งคณะกรรมการการก่อสร้างเพื่อระดมทุนเพื่อสร้างวัดเป่าหลินบนเขาไทปิงชานเมืองของต้าเหลียงใต้ วัดเก่าแก่นับพันปี ในที่สุดก็เกิดใหม่