เมื่อคุณมาที่ Dujiangyan Scenic Area คุณต้องไปที่สะพานแขวนอันหลานเพื่อเช็คอิน บริการเช็คอินไปรษณีย์ของจุดชมวิวยังเป็นสะพานริมแม่น้ําด้านในของสะพานกระเช้าอีกด้วย สะพานมีประวัติอันยาวนานและมีประวัติของ "สะพานคู่รัก" อีกมากมาย [สนุก] การเดินสะพานกระเช้าสุดเก๋แห่งนี้ไม่เพียงแต่เพื่อการเดินผ่านเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่สามารถย้ายสะพานเพื่อเปลี่ยนวิวและดูว่าแม่น้ําทะลุผ่านทั้งสองด้านของปลา

ในบริเวณจุดชมวิวตูเจียงเอี้ยน ข้ามสะพาน Anlan ไปยังวัดสองกษัตริย์บนฝั่งตะวันออกของท่าเรือ เดินบนสะพานอันหลาน มองไปทางทิศตะวันตกของแม่น้ําหมินไหลผ่านภูเขา และมองไปที่คลองชลประทานอยู่ทางทิศตะวันออก วิศวกรรม Dujiangyan ที่มีวัตถุประสงค์เปรียบเสมือนภาพวาดภูมิทัศน์ซึ่งทําให้สดชื่นและมีความสุข สะพานอันล้านเป็นหนึ่งในห้าสะพานโบราณที่มีชื่อเสียงของจีน อายุที่เฉพาะเจาะจงของการสร้างสะพานอันหลานไม่สามารถตรวจสอบได้ ตาม "Huayang Guozhi . Shuzhi" บันทึกไว้ว่า Li Bing น้ําบันทึก. Jiangshui" ระบุว่า "Fujiang มีสะพานหู" พิสูจน์ว่าอย่างน้อยการก่อสร้างสะพาน Anlan จะไม่ช้ากว่าเวลาของ Dujiangyan ก่อสร้าง "Lux" หมายถึงสายไผ่ เป็นวัสดุก่อสร้างหลักของสะพานกระเช้าโบราณทางตะวันตกของมณฑลเสฉวน ดังนั้นสะพานสายอันล้าน หรือที่เรียกว่า สะพานไม้ไผ่ สะพานเชือก สะพานไม้ไผ่ เป็นต้น สะพานอันล้านโบราณ หรือที่เรียกว่า ""สะพานจูปู"" "สะพานซูซี"" "สะพานเหอกงเหอแม่" เป็นต้น พังทลายลงปลายราชวงศ์หมิง ชิงเจียชิงเก้าปี (1804) คู่หูเหอเซียนเต๋อได้ริเริ่มสร้างสะพานสายไผ่ สะพานเป็นแผ่นไม้และมีรั้วกั้นอยู่ข้างๆ คนเดินเท้าทั้งสองฝั่งสามารถข้ามกานหลานได้ จึงเปลี่ยนชื่อเป็น "สะพานอันหลาน"; ชาวบ้านเพื่อรําลึกถึงคู่สามีภรรยาของเขาหรือที่เรียกว่า "สะพานคู่รัก" เป็นเส้นทางการจราจรระหว่างสองฝั่งของแม่น้ําในและแม่น้ําหวาย ที่ตั้งเดิมของสะพานอยู่ที่ Yuzui และในปี 1974 เนื่องจากการสร้างประตูน้ํา Waijiang ได้รับการอนุมัติจากสภาแห่งรัฐ สะพานกระเช้าถูกย้ายลงมาจากสะพานกระเช้ากว่าร้อยเมตร เปลี่ยนเป็นสายเหล็ก สะพานกระเช้าเป็นหนึ่งในรูปแบบสะพานข้ามอากาศที่ชาวจีนโบราณเพื่อพิชิตหุบเขาสูง ลําธาร หาดทรายที่อันตรายโดยการใช้ทรัพยากรไม้ไผ่ท้องถิ่น และเป็นตัวอย่างของสถาปัตยกรรมสะพานกระเช้าของโลก ข้ามสะพานอันหลานมาที่ฝั่งตะวันออกของแม่น้ําไน หัวสะพานฝั่งตะวันออกเป็นศาลาที่สวยงาม มีศาลาอนุสรณ์อยู่ต่อไป มีป้าย "สะพานแห่งความรักแห่งแรกของโลก" แขวนไว้ ถัดจากนั้นคือห้องแสดงสะพานแขวนสะพานอันหลาน มีรูปปั้นคู่หูเหอเซียนเต๋ออยู่หน้าห้องแสดง เดินไปข้างหน้าเพื่อไปยังวัดสองกษัตริย์

สะพานกระเช้าเป็นแบบนี้ แต่เรื่องราวเบื้องหลังค่อนข้างน่าประทับใจ คนที่ทําได้ดีคงไม่มีทางออกที่ดี การทําสิ่งต่าง ๆ ขึ้นอยู่กับสติปัญญาของตนเองเท่านั้น คนแบบนี้ควรน่านับถือและน่ากลัวและควรค่าแก่การเรียนรู้

สะพานอัญลําไยมีประวัติยาวนานและมักจะไปเล่นตอนเด็กๆ

ใต้ปากปลาในจุดชมวิวตูเจียงเอี้ยน ตรงข้ามวัดกษัตริย์แห่งที่สอง มีสะพานเชือกข้ามแม่น้ําในปากน้ํา ซึ่งเป็นสะพานอันล้านโซ่ที่มีชื่อเสียง สะพานอัญเชิญหรือที่เรียกว่าสะพานจูปู เมื่อสะพานอันล้านสร้างขึ้น ไม่มีหลักฐาน แต่มีบันทึกไว้ชัดเจนว่า สะพานอัญลําสร้างใหม่เมื่อแปดปี พ.ศ. (1803) มีการเล่าเรื่องการสร้างสะพานอันล้านเล่าขานเล่าขาน ในช่วงต้นราชวงศ์ชิง มีคุณครูชื่อเหอ เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงในท้องถิ่นที่ดูแลเรื่องว่าง คราวหนึ่งเขาและภรรยาของเขาภรรยาเหอไปเล่นน้ํา เขามาถึงแม่น้ําหมินเจียงและเห็นเรือเจ้าหน้าที่กําลังส่งคน คู่ของพวกเขาก็อยากไปฝั่งตรงข้ามเช่นกัน ถามก่อน แม่ หนึ่งคนนั่งเรือ 10 สองเหรียญและคู่รักข้ามแม่น้ํา 30 สองเงิน พฤติกรรมของเจ้าหน้าที่สุนัขเหล่านี้ทําให้คู่รักมีความสุขและกลับมา กลับบ้านคุณเหอนอนไม่หลับทั้งคืนและคิดเกี่ยวกับวิธีการตัดเส้นทางทางการเงินของเจ้าหน้าที่สุนัขบนสองฝั่ง วันสองวันสามวันนายเหอไม่ได้กินหรือดื่มสามวันนายเหอไม่ได้วางแผนที่จะแสดงในคืนที่สามคุณเหอเห็นคุณเหอเย็บผ้าที่แขวนอยู่บนกรอบและไม่ตกคิดเกี่ยวกับทําไมฉันไม่สามารถสร้างสะพานแขวนในอากาศ พูดจาทํา ทํางานได้ หลังจากความพยายามและความพยายามและต่อสู้มาระยะหนึ่ง ในที่สุดก็สร้างสะพานสายเคเบิล เจ้าหน้าที่สุนัขเหล่านั้นจําได้ว่าเขาเคยไปและต้องแก้แค้นเขา ไม่มีไม้กางเขนทั้งสองข้างของสะพาน บวกกับความไม่มั่นคง ง่ายต่อการตก สิ่งโชคร้ายเกิดขึ้น เพราะคนขี้เมาเมาข้ามแม่น้ําและจมน้ําตายโดยไม่ได้ตั้งใจเจ้าหน้าที่สุนัขคว้าเวลาและจับนายเหออย่างรวดเร็วและเสียชีวิต หลังจากที่คุณเหอรู้เรื่องนี้เธอเศร้าและต้องการที่จะโยนแม่น้ําแต่คิดว่าสามีตายโดยไม่ทราบสาเหตุเธอตายและเธอจะเสียใจที่ตายของสามี ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะล้างข้อหาสามีของเธอ วันหนึ่งเธอเดินไปตามถนนและเห็นคนเล่นเทคนิคและเห็นผู้ชายจับสองไม้ยืนและร่างกายของเขาว่างเปล่า เธอก็คิดว่าเธอจะสวมมือจับบนสะพานและปลอดภัยกว่ามากเมื่อผู้คนเดินบนสะพานและหลังจากสองวันเธอก็สวมราวบันไดและตั้งแต่นั้นมา สะพานอันล้านเรียกว่าสะพาน “เหอก๋อแม่” ไม่มีใครเห็นนางเหอตั้งแต่นั้นมาชาวประมงกล่าวว่าเขาเห็นรูปของปู่และแม่ของเขาในแม่น้ําและแม่ของเขาเสร็จสิ้นความปรารถนาของเขาที่จะไปกับสามีและคู่ของพวกเขาแบ่งปันความสุขของสวรรค์ในแม่น้ําและมีชีวิตอยู่กับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

ใต้ปากปลาในบริเวณจุดชมวิวตูเจียงเอี้ยน ตรงข้ามวัดกษัตริย์แห่งที่สอง มีสะพานกระเช้าข้ามแม่น้ําในตู่ซุย สะพานกระเช้านี้เป็นตัวอย่างของสถาปัตยกรรมสะพานกระเช้าของโลก หน่วยพิทักษ์มรดกที่สําคัญของประเทศ สะพานอัญหลานหรือที่เรียกว่าสะพานจูปู สะพานอันหลานสร้างขึ้นใหม่ในปี ค.ศ. 1803) เมื่อเขาเซียนเต๋อชาวยิวสนับสนุนการสร้างสะพานโซ่ เขาใช้แผ่นไม้เป็นหน้าสะพานและมีรั้วกั้นอยู่ข้างๆ คนเดินสองข้างทางสามารถข้ามกานหลานได้ ดังนั้นจึงเปลี่ยนชื่อเป็นสะพานอันหลาน เมื่อสร้างสะพาน ภรรยาของเขามีผลงานมากมาย และชาวบ้านเรียกมันว่า "สะพานคู่รัก" เดิมมีความยาว 320 เมตร แต่ปัจจุบันยาว 280 เมตร มีเสาไม้เป็นแผ่น โป๊ะหินเป็นเสา และสะพาน อีกอันยกเสาเคเบิลที่บิดจากไม้ไผ่ด้วย เชือกไม้ไผ่ ในปี พ.ศ. 2506 ได้มีการซ่อมแซมสะพานเชือก เปลี่ยนเชือกใต้ไผ่ 10 เชือกเป็นเชือกตะเข็บ เชือกไม้ไผ่ถูกห่อด้วยสายตะขอไม้ไผ่ นอกเชือกตะกั่ว น้ําท่วมแม่น้ําหมินเจียง สะพานทั้งสะพานถูกทําลาย เมื่อสร้างใหม่ ได้มีการเปลี่ยนเสาสะพานไม้เป็นเสาคอนกรีตเสริมเหล็กเท่านั้น ที่เหลือก็เก่า ต่อมาเนื่องจากการสร้างประตูน้ํา Waijiang จึงได้ย้ายสะพานสายเคเบิลลง 100 เมตร เมื่อสร้างใหม่ ได้มีการเปลี่ยนปราสาทหัวสะพานแบบบังกะโลเป็นปราสาทสองชั้นหลังคาขนาดใหญ่ และเปลี่ยนศาลาคิงคองชั้นเดียวเป็นศาลาหกเหลี่ยมสําหรับคนเดินเท้าพักผ่อน เสริมศาลาเส้าเหอ สะพานยาว 261 เมตร วันนี้เดินบนสะพานมองไปทางทิศตะวันตกของแม่น้ําหมินไหลผ่านภูเขาและมองไปทางทิศตะวันออกของคลองชลประทานเป็นเหมือนภาพวาดภูมิทัศน์ที่บรรลุเป้าหมาย