ลาริน: เมืองใหญ่ในอดีต, ตอนนี้เป็นเมืองเล็กที่ซ่อนอำนาจใหญ่อยู่

ลารินเมืองมันจู, ตั้งอยู่ระหว่างฮาร์บินและวู้ชาง, เมืองนี้อยู่ระหว่างสองเมืองใหญ่แต่ดูเหมือนจะเศร้าสลดและขาดความสำคัญ, แต่แม้กระนั้นแม่น้ำที่เป็นเขตแดนระหว่างจังหวัดฮีลองเจียงและจีลินก็เรียกว่าแม่น้ำลาริน, ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเมืองเล็กๆ นี้ต้องมีประวัติศาสตร์บางอย่าง ประวัติศาสตร์ของลารินสามารถตามรอยไปถึงยุคหยวน (1330 ปี), ในปีแรกของเกียนหลง, คนที่ไม่มีงานทำในกรุงเทพฯ ย้ายไปทางเหนือ, และหลายคนตั้งถิ่นฐานที่ลาริน. ในปีที่เก้าของเกียนหลง (1744 ปี) จังหวัดนิงกูตาได้รับอนุญาตให้ตั้งสำนักงานรองผู้ว่าการที่นี่, จัดการบริเวณที่ตอนนี้เป็นอำเภอบิน, อาเชิง, ชางจี, เยี่ยนชู, ชวางเชิง, ลาริน ฯลฯ, ทั้งหมดประมาณสามหมื่นกิโลเมตร, ซึ่งมากมาย. ในปี 1769, ลารินรองผู้ว่าการถูกยุบ, ถูกลดระดับเป็นผู้ช่วย, อยู่ภายใต้การควบคุมของรองผู้ว่าการอาเลอชูกา. อาเลอชูกาเมืองอยู่ที่ไหน? นั่นคืออาเชิงในปัจจุบัน, เคยเป็นกรุงเทพฯของจักรวรรดิจิน, และเป็นเมืองโบราณ. สำนักงานรองผู้ว่าการในอดีตถูกซ่อนอยู่ในซอยเล็กๆ ของเมืองเล็กๆ นี้ เมื่อเดินเข้าไปในประตูหลัก, คุณจะเห็นวงกลมของอาคารแบบจีน, ดูเหมือนว่าพวกเขาเคยปลูกผักในสวน, ฉันสงสัยว่าสวนใหญ่นี้เคยมีลักษณะและการตกแต่งอย่างไร, และมีวัตถุประสงค์อะไร เนื่องจากคนที่อยู่ที่นี่เป็นคนที่มีธง, สำนักงานรองผู้ว่าการลารินเป็นทั้งพิพิธภัณฑ์วัฒนธรรมของเจิ้ง, ฉันไม่แน่ใจว่าเพราะเวลาที่มันมีอยู่ไม่นาน, สำนักงานรองผู้ว่าการลารินไม่ใหญ่มาก, มีการจัดเรียงสี่หน่วย, มีห้องใหญ่ 7 ห้อง, ห้องข้างซ้ายและขวาแต่ละ 7 ห้อง, ห้องประตูซ้ายและขวาแต่ละ 4 ห้อง, ทั้งหมดเป็นอาคารที่สร้างจากก้อนอิฐสีเขียวและกระเบื้องสีเขียว. ดูเหมือนว่ามีห้องมากมาย, แต่จริงๆ แล้วมีแค่สามห้องที่เป็นห้องที่สร้างจากกระเบื้องใหญ่. สำนักงานนี้อาจจะถูกสร้างขึ้นในตอนที่มันอยู่ในบ้านอิฐเล็กๆ แต่ในวันนั้นมันคงจะเป็นสิ่งที่โดดเด่น ในช่วงที่สุดยอดของสำนักงานนี้มีทหารและข้าราชการมากกว่าหกร้อยคน, แต่ดูจากขนาดของสำนักงาน, แม้ว่าทั้งสองข้างจะมีที่พักของทหาร, แต่ไม่สามารถรองรับคนมากมาย, แรงงานหลักควรมีที่พักอื่น. รองผู้ว่าการควบคุมภารกิจทหารและการเมืองในพื้นที่ของเขา, ภารกิจของคนที่มีธงและการเงินท้องถิ่น, อำนาจก็ไม่น้อย รองผู้ว่าการมีอำนาจเท่าไหร่? ตำแหน่งทหารอันดับสอง, ผู้บริหารที่มีอำนาจทั้งทหารและการเมือง, คุณต้องรู้ว่าใน 'ลูกดิ้งจี' วีเซี่ยวเปาเริ่มต้นจากเป็นเด็กชายที่เล็กน้อย, ผ่านความทุกข์ยาก, จนกระทั่งช่วยคังซีหาพ่อแล้วถึงได้รับตำแหน่งรองผู้ว่าการ. ตำแหน่งนี้เป็นผู้บริหารระดับสูงแน่นอน. ในห้องใหญ่ของพิพิธภัณฑ์มีหุ่นจำลอง, ทำให้นักท่องเที่ยวสามารถสัมผัสถึงบรรยากาศขณะที่เขาทำงานในศาล. ห้องอื่นๆ แสดงฉากที่รองผู้ว่าการทำงานและชีวิตประจำวัน ในห้องแสดงนิทรรศการใช้โมเดลดินเล็กๆ แสดงภาพขณะที่รองผู้ว่าการทำงานที่สำนักงาน, อาจจะมีตลาดใหญ่ข้างนอก. เนื่องจากพิพิธภัณฑ์ยังเป็นหอแสดงวัฒนธรรมเจิ้ง, ดังนั้นที่นี่ยังมีเนื้อหาวัฒนธรรมเจิ้งมากมาย, ลูกชายของแปดธงที่กลับมาจากกรุงเทพฯไปยัง 'ดินแดนของมังกร', ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นอารมณ์อย่างไร แม้ว่าจะเป็นรองผู้ว่าการ, ในวันหนาวดูหิมะตกลงมาในสวน, พายุลมพัด, ฉันคิดว่าเขาคงอยากย้ายออกจากที่นี่เร็วๆ นี้, ออกจากพื้นที่ของจังหวัดนิงกูตา สุดท้าย, พูดถึงลาริน, หน้าสถานีรถไฟลารินมีน้ำท่วมเป็นสระแล้วเริ่มเป็นสีเขียว, เมืองเล็กที่เคยมีทางรถไฟจากฮาร์บินไปวู้ชางผ่านไปตอนนี้ดูเหมือนจะเสื่อมสภาพ เมื่อออกเดินทางจากฮาร์บินไปทางวู้ชางจีลิน, ลารินเป็นที่ต้องผ่าน, แต่เมืองเล็กนี้อยู่ระหว่างสองสถานีที่เก็บค่าผ่านทางของฮาร์บิน-วู้ชาง, ไม่ว่าคุณจะไปวู้ชางหรือไปฮาร์บิน, แม้ว่าระยะทางจะไม่ไกล, คุณยังต้องจ่ายค่าผ่านทาง 15 หยวน, ที่นี่ไม่ได้ตั้งอยู่ในที่ที่เดินทางยากแต่คนที่มาเยี่ยมชมโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้จ่ายค่าผ่านทางที่สูง. มีเมืองเล็กๆ ที่มีลักษณะเฉพาะที่สามารถเดินทางจากฮาร์บินได้ในหนึ่งชั่วโมงไม่มาก, และลารินเป็นเมืองมันจู, ควรสามารถทำอะไรได้ในการท่องเที่ยวเฉพาะที่