โรงแรมที่มีบาร์ในซานเจียง

อย่างแรกเลย โฮมสเตย์ที่มีลิฟต์เป็นมิตรกับผู้สูงอายุและรถเข็นเด็กจริงๆ เพราะหลังจากรถนําเที่ยวมาถึงจุดแรกแล้ว พิพิธภัณฑ์จิตรกรรม Dong, ฟาร์มเกษตร, เดินสะพาน Yangyongji และชมทิวทัศน์ที่สวยงามตลอดทาง ดวงตาสบายและร่างกายก็เหนื่อยมาก ที่ตั้งของโฮมสเตย์ก็ค่อนข้างมีข้อดีเช่นกัน หลังจากข้ามสะพาน Yongji คุณจะเดินไปยังจุดศูนย์กลางของ Yanzhai และ Ma'anzhai อยู่ในขอบของ Yanzhai คุณสามารถเห็นการโต้ตอบของเพลงต่างๆ สะดวกในร้านอาหารและห้างสรรพสินค้าขนาดเล็กต่างๆ อยู่ข้างๆ คุณสามารถเดินตรงไปที่หมู่บ้าน Ma'an เพื่อชมคนอื่น ๆ กินงานเลี้ยงหลักร้อยและปาร์ตี้กองไฟ (ไม่เหมาะที่จะดูคนอื่นและเด็ก ๆ ชิม) เจ้าของการตกแต่งโฮมสเตย์ก็คิดเช่นกัน เพราะเป็น 7 คําบนชั้น 7 ห้องสําหรับความบันเทิงสําหรับครอบครัว กระจกสูงจากพื้นจรดเพดานสองด้านชอบมาก เตียงทั้งสองเตียง 1.8 เมตร สะดวกมากที่จะดูแลผู้สูงอายุและเด็กด้วยกัน มีไพ่นกกระจอกในห้องริมแม่น้ํา แต่ไม่มีทีวี การระบายอากาศในห้องน้ําทั่วไปเกินไป ปลั๊กไฟบางสายดูอันตรายเล็กน้อย เจ้าของบนชั้น 8 และชั้น 9 ทําระเบียงก็สวยเช่นกัน

สถานที่ตั้งอยู่ติดกับหอกลอง Duzhu และเจ้านายออกมารับมันโดยแท็กซี่ ล็อบบี้เป็นบาร์เล็กๆ ห้องพักสะอาด เป็นระเบียบ และฉนวนกันเสียงก็ดี เจ้าของและภรรยาของเขากระตือรือร้นมาก ทุกคนพูดคุยและร้องเพลงจนดึก นี่เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและผ่อนคลายที่สุดในการเดินทางครั้งนี้ ยังมีข้อบกพร่องเล็กน้อย: ไม่มีกระจกและถังขยะในห้อง ฉันหวังว่าจะได้จัดเตรียมเก้าอี้ให้ทันเวลาเพื่ออํานวยความสะดวกแก่แขกท่านอื่น

ฉันไม่ค่อยแสดงความคิดเห็น แต่ตอนนี้ฉันต้องเขียน! เขียนข้อสรุปก่อน: แนะนํามาก! ! จะไม่เสียใจกับการเข้าพัก การเดินทางทั้งหมดจะมีความสุขยิ่งขึ้น! สิ่งอํานวยความสะดวกในห้องใหม่มาก การออกแบบห้องมีความคิดมาก เรียบง่าย และสง่างาม ระดับสูงกว่าโฮมสเตย์ทั่วไป และนอนหลับสบายมาก ป้ากระตือรือร้นมากและจะไปเก็บผลไม้บนภูเขาเพื่อพาเราไปกิน! เราต้องไปชมญี่ปุ่นในตอนเช้าและยืมรถยนต์ไฟฟ้าให้เรา และทําบะหมี่ให้เราในตอนเช้า (อร่อยจริงๆ! และบ้านป้าก็มีไร่ชาของตัวเองด้วย สะดวกมากที่จะได้สัมผัสกับการเลือกชาและผัดชา ลุงยิ้มเสมอและใจดีมาก! ทํากาแฟให้เราด้วย! เมื่อเรากําลังจะจากไปในวันรุ่งขึ้น เราไม่ต้องรีบเช็คเอาท์และทานอาหารกลางวันแล้วจากไป รู้สึกเหมือนได้กลับบ้านจริงๆ ฉันชอบชื่อโรงแรม ”Wuxiang” มาก ครั้งแรกที่ฉันเห็นมัน ฉันนึกถึง ”ความสงบของหัวใจของฉันคือเมืองของเรา” ของ Su Jun ฉันไม่สนใจในตอนนั้น มันเป็นเพียงชื่อ และในที่สุดเมื่อเราเดินออกไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางป้าโบกมือและทักทายอีกครั้งในตรอกดูเหมือนว่าเธอเป็นเด็กที่ก้าวออกจากถนน