ริมน้ําเวลลิงตัน

เดินเลียบชายทะเล ทางออกตะวันออกพาราด ไปจนถึงท่าเรือท่าเรือ เข้าสู่ตัวเมือง มองเห็นวิวทิวทัศน์มุมกว้าง มองออกไปในเมืองเหมือนโลกใต้ ฮ่องกงเล็กๆ ผ่านใต้สะพาน ราวกับว่าอยู่ใต้สะพานซิดนีย์ฮาร์เบอร์ เดินไปตามท่าเรือ ท่าเรือริมทะเลที่นี่ นกหลายมิติดูน่าเกลียดและน่ารัก เครื่องบินสามช่วงสี่เมืองเหนื่อยเป็นสุนัขในสองวัน สีของทะเลยังคงชวนฝันมาก อากาศดี ทิวทัศน์น่ารื่นรมย์ รีสอร์ทที่สวยงามมาก

ท่าเรือกลางเวลลิงตันเป็นสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวมารวมตัวกันมากที่สุดหลังจากที่ฉันไปถึงเวลลิงตันฉันแค่เดินมาที่นี่และหลายคนก็มาเดินเล่นด้วยใบหน้าของพวกเขาดูเหมือนชาวนิวซีแลนด์แต่การถ่ายรูปจากพวกเขาไปทุกที่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ชาวฮิลิ่งตัน หลายคนทานอาหารที่โรงแรมบนท่าเรือและมีโรงแรมที่ต้องรอถึงที่

จัตุรัสขนาดใหญ่ริมทะเล พิพิธภัณฑ์ก็อยู่ติดกัน คนเยอะ นักท่องเที่ยวเยอะ เห็นมีคนเช่าเฮลิคอปเตอร์ขึ้นไปดูอ่าวนี้ มีคนล่องเรือด้วย เดินเลียบชายทะเล มีคนเล่นวงดนตรีและเล่นเปียโนไอริช คุณยังสามารถดื่มกาแฟและรับลมทะเลที่คาเฟ่ข้างๆ ก็ได้ อากาศดีก็สบาย เมืองทั้งหมดของเวลลิงตันมีขนาดเล็กมาก ที่นี่เป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีชีวิตชีวาที่สุด

ทิวทัศน์ดีมาก บริเวณใกล้เคียงเป็นที่นิยม และผู้คนมากมายที่ชอบออกกําลังกาย

สวยมาก โดยเฉพาะวิวตอนพระอาทิตย์ตกดิน น่าเมาจริงๆ เดินเลียบริมน้ําก็เดินไปทีพีพาปาไป ผ่านเป็นอ่าวโอเรียนเต็ล มีคนวิ่งอยู่บ้าง มีนกนางนวลอยู่เต็มไปหมด ลมทะเลพัดมาหน้าหนาวก็ไม่เย็นมาก แค่เสื้อแจ็คเก็ตบางๆ ก็โอเค สรุปคือสบายมาก