เป็นสะพานที่มีหลังคาที่เก่าแก่ที่สุดในเมือง โบราณวัตถุประจําจังหวัดในท้องถิ่น สร้างขึ้นในช่วงปีเฉียนหลงในราชวงศ์ชิง เป็นการเชื่อมต่อพระราชวังโปตาลาและสํานักงานรัฐมนตรีทิเบต ขึ้นชื่อเพราะหลังคาใช้กระเบื้องเคลือบสีเขียว ชื่อเดิมคือ "สะพานยูโตว"
หน่วยพิทักษ์มรดกระดับเขตปกครอง สะพานจั่วจินที่มีชื่อเสียงของลาซา หรือที่เรียกว่า "สะพานยูโท" ในภาษาทิเบตเรียกว่า "อุตตอซังบา" นั่นคือ "สะพานเขียว" ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของวัดโจคัง กลางถนนยูโตะ กล่าวกันว่าสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 7 และสร้างในทังเจิ้นกวนเก้าปี (ค.ศ. 645) กล่าวกันว่าสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 18 เป็นโบราณสถานของราชวงศ์ชิง เนื่องจากมีแม่น้ําสายเล็กระหว่างประตูของรัฐมนตรีทิเบตและพระราชวังโปตาลาไม่สะดวก รัฐบาลชิงจึงจัดสรรสะพานนี้ให้สร้างขึ้น สะพานกระจกเป็นสะพานหินห้าหลุม ยาว 28. 3 เมตร และด้านกว้าง 6. 8 เมตร ระเบียงสะพานใช้อาคารสไตล์ชิซานที่ผสมผสานระหว่างทิเบตและจีน สะพานเป็นอาคารสไตล์กังตัง ผนังหินทั้งสองด้านหนา 1.6 เมตร ผนังทั้งสองด้านของตะวันออกและตะวันตกมีรู 5 หลุมกว้าง 2.3~2.5 เมตร ระยะห่างของหลุมคือ 2.6 เมตร สูง 3.2 เมตร และราวไม้สูง 1.5 เมตรด้านนอกของหลุม หลังคาสะพานรูปตัวอักษรปกคลุมด้วยกระเบื้องเคลือบสีเขียวจึงได้รับชื่อ หลังคาสร้างด้วยน้ําหยดสามลวดลายที่แตกต่างกัน มุมทั้งสี่เป็นหน้าผามังกร กลางสันหลังคาประดับยอดพระแก้วสูง 1 เมตร สองข้างทางมีกระจกไว้ประดับสันผลไม้ เดิมสะพานแห่งนี้เป็นเส้นทางหลักที่เชื่อมระหว่างเมืองโบราณลาซาทั้งภายในและภายนอก ยังคงมีบทบาทการจราจรอยู่ในปัจจุบัน
จู่หลงรักคุณ ❤️
สะพานหินลับลาซาได้รวมเข้ากับเมืองสมัยใหม่แล้ว อดีตเป็นถนนสายหลักที่สวยที่สุดในลาซา เหลือเพียงประวัติศาสตร์ให้คนสมัยใหม่ ชื่อฟังดูเปราะบางมาก อ้อ ความสวยคือความสวยงามของเขา วิวสวยเกินกว่าจะเอาตัวไปเองไม่ได้จริงๆ
สะพานหินปูน ชื่อว่า “สะพานยูโตะ” ในภาษาทิเบตเรียกว่า “อุตโตซังบา” นั่นคือ “สะพานหินสีเขียว” ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของวัดโจคัง อยู่ทางทิศตะวันตกของถนนยูโตะ กล่าวกันว่าสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 7 และสร้างในปี ๙ (ค.ศ. 645)