เมียนหยาง·วัดหยุนเหยียน

เริ่มก่อสร้างในปีที่สองของราชวงศ์ถัง และได้รับการสร้างใหม่ในปีที่แปดของราชวงศ์ซง ต่อมาได้รับการซ่อมแซมในปีที่สามของราชวงศ์ชิง และในช่วงปีที่สามของประเทศ ตั้งอยู่ที่เมืองเมียนหยาง ในเขตเจียงโหยว บนภูเขาดู๋หยวน ครอบคลุมพื้นที่ 5,051 ตารางเมตร แนวกลางของวัดประกอบด้วยประตูวัด ศาลาเทพเจ้าแห่งวรรณกรรมและศิลปะการต่อสู้ ศาลาเทพเจ้าแห่งสวรรค์ ศาลาใหญ่ หอเก็บคัมภีร์ และด้านข้างมีศาลาตะวันตก และหอคัมภีร์ เป็นต้น ①ศาลาตะวันตกหรือที่เรียกว่าศาลาเก็บคัมภีร์แห่งเทพเจ้าที่บินได้ สร้างโดยพระภิกษุชาวซงใต้ จริงหมิง สูง 15.8 เมตร กว้างลึก 16.5 เมตร มีหลังคาสองชั้นและหยุดที่ยอดเขา ภายในศาลามีหอเก็บคัมภีร์ที่ใช้เก็บคัมภีร์ของศาสนาเต๋า มีลักษณะเหมือนหอไม้ สูง 10.3 เมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางที่ใหญ่ที่สุด 7.5 เมตร แกนกลางเป็นไม้กลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 50 เซนติเมตร รองรับด้วยแบริ่งเหล็ก สามารถหมุนได้อย่างอิสระ แกนมีคานและกรอบไม้ สร้างเป็นโครงแปดเหลี่ยม โครงสร้างด้านนอกประดับด้วยไม้เล็กๆ เช่นโครงสร้างของพระราชวังสวรรค์และโครงสร้างอื่นๆ เช่นโครงสร้างหลังคา ②ประตูวัดได้รับการสร้างใหม่ในปีที่แปดของราชวงศ์ชิงเฉียนหลง สูง 7.35 เมตร กว้าง 11.5 เมตร เป็นโครงสร้างประตูที่มีหลังคาสองชั้นและหยุดที่ยอดเขา ป้ายชื่อเขียนโดย อวี้โหย่วเริน ③ศาลาใหญ่ได้รับการสร้างใหม่ในช่วงปลายราชวงศ์ชิง สูง 10.2 เมตร เป็นโครงสร้างหลังคาเดี่ยวและหยุดที่ยอดเขา ภายในศาลามีศาลเจ้า ด้านบนมีพระพุทธเจ้า ศากยมุนี ข้างๆ มีพระอาลัง พระกัจจายะ และทั้งสองข้างมีรูปปั้นพระโลหิตสิบแปดองค์ วัดหยุนเหยียนเดิมเป็นสถานที่ของศาสนาเต๋า ต่อมาเป็นที่อยู่ของพระภิกษุ และปัจจุบันเป็นที่อยู่ร่วมกันของพุทธศาสนาและศาสนาเต๋า ศาลาเก็บคัมภีร์แห่งเทพเจ้าที่บินได้เป็นอาคารไม้โครงสร้างที่เก่าแก่ที่สุดในสี่ฉานที่ยังคงอยู่ หอเก็บคัมภีร์ที่หมุนได้เริ่มต้นโดยพระภิกษุชาวเหนือเฉียงเลี่ยง มีอยู่ 6 แห่งในประเทศ นอกจากศาลาเก็บคัมภีร์แห่งเทพเจ้าที่บินได้แล้ว ยังมีหอเก็บคัมภีร์ที่หมุนได้จากสมัยราชวงศ์ซงที่วัดหลงซิงในเมืองเจิ้งติง หอเก็บคัมภีร์ที่หมุนได้จากสมัยราชวงศ์หมิงที่วัดเป่าเอินในเมืองปิงอู่ และวัดจี้ฮัวในปักกิ่ง รวมถึงหอเก็บคัมภีร์ที่หมุนได้จากสมัยราชวงศ์ชิงที่สวนยี่เฮอในปักกิ่งและวัดต้าหยวนซื่อในเขาห้าไถ่ แผ่นไม้แปดด้านของศาลาเก็บคัมภีร์และการแกะสลักภายในพระราชวังสวรรค์มีชุดครบถ้วนของตัวละครในเทพนิยายของศาสนาเต๋าในสมัยราชวงศ์ซง ต้นฉบับมี 204 ตัวละคร ปัจจุบันยังคงอยู่ 125 ตัวละคร ในปี 08 วัดหยุนเหยียนได้รับความเสียหายอย่างหนักจากแผ่นดินไหว แต่ปัจจุบันได้รับการซ่อมแซมแล้ว วัดหยุนเหยียน