วู่ฮั่น，ครั้งหน้าเจอกัน

เมื่อถึงวันสุดท้ายของการเดินทาง，หัวหน้าทัวร์บอกว่าจะไปเช็คอินที่พิพิธภัณฑ์วู่ฮั่น，เพราะพิพิธภัณฑ์หูเป่ยนั้นสูงส่งเหลือเกินนะ，มื้อกลางวันจัดไว้ที่ร้านหม้อดินซ่าเซียวซี่ที่ต้องรอคอยหนึ่งชั่วโมงครึ่ง，ซุปซี่โครงหมูกับเหง้าบัว，จริงๆ แล้วอร่อยมาก，เหง้าบัวมีเส้นใยยาวๆ ดึงออกได้，สาระสำคัญของซี่โครงหมูอยู่ทั้งหมดในน้ำซุปเลย，แนะนำ！ หมูตุ๋นรสเผ็ดนำแต่ไม่มัน，มีกลิ่นของแดดเดียว，กินคู่กับข้าวสวยดีมาก，คนที่คาดหวังปลาวู่ฉางของบางคน，กับสินค้าพิเศษของหูเป่ยอย่างเหล้าขาวบายุนเปียนเข้ากันได้ดี，เนื้อแกะก็ไม่คาว，รสชาติเผ็ดนิดๆ，แม้แต่ฉันที่ไม่กินเผ็ดก็รู้สึกว่ามันดี，ราคาก็โอเค，คุ้มค่ากับตำแหน่งที่มันอยู่ในอันดับ。 หัวหน้าทัวร์พ่อบอกว่าบ่ายนี้พักผ่อนหลังจากนั้นไปนั่งเล่นที่ริมแม่น้ำ，หัวหน้าทัวร์พูดถึงความรู้สึกในใจ：เพื่อดูแลคุณทั้งสอง，ฉันไม่มีเวลาเดินเล่นเลย，ยังต้องเดินทางคนเดียว，ฉันรีบแสดงท่าที，ไม่ทำให้ยุ่งยาก，พาฉันไปด้วยก็พอ，แต่ถูกปฏิเสธด้วยคำพูด…… พรุ่งนี้ก็ต้องจากไปแล้ว，กลับรู้สึกไม่อยากจาก，การจากลาคือเพื่อให้มีวันพบกันใหม่，วู่ฮั่น，เราจะกลับมาอีกแน่นอน！