ปิงหยวนเรินจู่กู่ฉุน

เรินจู่กู่ฉุนเรียกว่าเห่าจู่ ในปีที่ 38 ของราชวงศ์หมิงเจียจิ้ง (ปี 1559) เพื่อปราบปรามโจรสลัด ได้ตั้งสำนักงานตุลาการที่เห่าจู่หลินจื่อหยิ่ง และเพิ่มกำลังทหารประจำการ พร้อมกับสร้างกำแพงดิน ในปีที่ 41 ของเจียจิ้ง (ปี 1562) ได้ขยายกำแพงดิน และเริ่มสร้างเมืองปิงหยวน ตั้งเมืองที่นี่ ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นเรินจู่ หมายถึง 'ที่อยู่ของคนดี' ในสมัยหมิงและชิง ที่ปิงหยวนเคาน์ตี้มีการตั้งร้านค้าอยู่ที่ถนนหน้าเคาน์ตี้ โดยมีเรินจู่เป็นศูนย์กลาง ถนนสายต่างๆ สามารถเชื่อมต่อกันได้ทั่วไป ปัจจุบันยังมีถนนโบราณอย่างถนนกวนชุยถัง ถนนเหิ่นหนิงเจีย และถนนเล่าตงเหมินเจีย ฯลฯ ที่ยังคงอยู่ ตั้งแต่ปี 1952 เป็นเวลา 390 ปี เป็นที่ตั้งของเมืองปิงหยวน ในเดือนพฤศจิกายน 1929 และเดือนพฤษภาคม 1930 ระหว่างสงครามต่อต้าน กองทัพสี่สีแดงได้จัดตั้งรัฐบาลปฏิวัติที่ปิงหยวน และเป็นที่ตั้งของกองทัพในขณะนั้น เพื่อหลบภัยสงคราม ในปี 1945 รัฐบาลชาติของมณฑลกวางตุ้งได้ย้ายมาที่นี่ หมู่บ้านที่ยังคงอยู่ในปัจจุบันส่วนใหญ่สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ชิงและต้นสมัยสาธารณรัฐจีน โดยเป็นบ้านกลุ่มของชาวเกอะจิ๋วเป็นหลัก มีบ้านกลุ่มที่สมบูรณ์อยู่ 21 หลัง แต่ละหลังมีพื้นที่ใช้สอย 1000-3000 ตารางเมตร หมู่บ้านโบราณมีการอนุรักษ์วัฒนธรรมและนิเวศวิทยาได้ดี บ้านเรือน ศาลเจ้า ร้านค้า ต้นไม้โบราณ บ่อน้ำโบราณ ซอย ประตูหน้าบ้าน ฯลฯ ล้วนแล้วแต่เป็นส่วนหนึ่งที่ผสมผสานกัน สร้างเป็นทิวทัศน์วัฒนธรรมที่มีลักษณะเฉพาะของชาวเกอะจิ๋ว ปัจจุบันมีสถานที่ที่ได้รับการปกป้องทางวัฒนธรรมระดับจังหวัด 1 แห่ง และระดับเคาน์ตี้ 4 แห่ง ยังมีอาคารโบราณที่มีค่าทางประวัติศาสตร์สูง เช่น บ้านหวู่ ที่เก็บเงินของธนาคารสี่แห่งใหญ่ของมณฑลกวางตุ้งในช่วงสงครามต่อต้าน สะพานจินวู่ สะพานจ้าวหยวนของสำนักงานการศึกษา กำแพงเมืองโบราณ ศาลเจ้าของครอบครัวฮั่น ศาลเจ้าของครอบครัวหลี่ ศาลเจ้าของครอบครัวหยาง ศาลเจ้าของครอบครัวหลิน บ้านเซียะ บ้านหยาง บ้านตู้ ฯลฯ