ลมของเมืองลั่วหยางพัดเบาๆ ไปทั่วเมืองนี้

ปลุกเร้าเสน่ห์ประวัติศาสตร์ของเมืองโบราณที่มีมานับพันปี กลิ่นหอมอ่อนๆ นั้นแผ่กระจายไปทุกมุมของเมืองลั่วหยาง ปลุกความคิดถึงยุครุ่งเรืองของสมัยถังที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดอกไม้ของเมืองลั่วหยางงดงามเหมือนกับบทกวี ประดับประดาเมืองด้วยความงาม ดอกโบตั๋นที่กำลังบาน แดงเหมือนไฟ ชมพูเหมือนรุ้ง ขาวเหมือนหิมะ พวกเธอบานสะพรั่งใต้แสงอาทิตย์ เหมือนกับสัญลักษณ์ของความรุ่งเรืองในยุคทอง ส่วนดอกพลับพลึงที่เล็กกว่าก็ยืนหยัดอย่างภาคภูมิใจในหน้าหนาว ให้ความแข็งแกร่งและไม่ยอมแพ้กับเมืองโบราณนี้ ลมพัดผ่านเมืองลั่วหยาง ปลุกเร้าโบราณสถานที่หลับใหล กำแพงเมืองโบราณ ถนนโบราณ และวัดโบราณ ล้วนบอกเล่าเรื่องราวนับพันปีผ่านสายลม ร่องรอยที่เป็นจุดด่างพร้อยเหล่านั้น ก็เหมือนกับกำลังบอกเล่าถึงความรุ่งเรืองและความสง่างามในอดีต และย่านการค้าที่เจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้น ยังเต็มไปด้วยชีวิตชีวา ทำให้คนรู้สึกถึงพลังและความมีชีวิตชีวาของเมืองนี้ ดอกไม้บานในฝันของยุคถัง ปลุกเร้าความปรารถนาของผู้คนต่อยุคนั้น นั่นคือยุคที่เจริญรุ่งเรือง ยุคที่วัฒนธรรมและศิลปะเฟื่องฟู ผู้คนในเมืองลั่วหยางสามารถรับรู้ถึงความงดงามที่ไม่มีใครเทียบได้ของยุคนั้น และชื่นชมสมบัติทางศิลปะของยุคนั้น และบทกวีที่ถ่ายทอดมา ยิ่งทำให้คนรู้สึกถึงความสามารถและปัญญาของยุคนั้น ลมของเมืองลั่วหยาง พัดผ่านทุกนิ้วของเมืองโบราณ ปลุกเร้าประวัติศาสตร์ที่ถูกฝังฝุ่นมานาน ดอกไม้ของเมืองลั่วหยาง บานสะพรั่งออกมาเป็นภาพวาดที่สวยงาม ร่างกายออกมาเป็นฝันของยุคถัง ในฝันนี้ ผู้คนสามารถรับรู้ถึงเสน่ห์และเสน่ห์ของเมืองโบราณนี้ สามารถชื่นชมความงามและสง่างามของยุคนั้น และทั้งหมดนี้ ล้วนเกิดจากภาพที่งดงามของลมที่พัดผ่านเมืองลั่วหยาง ดอกไม้ที่บานในฝันของยุคถัง