ลั่วหยางหลงเหมินซื่อกู้，หนึ่งการเดินทางข้ามพันปีแห่งศิลปะ

หลงเหมินซื่อกู้ตั้งอยู่ที่ชานเมืองทางใต้ของเมืองลั่วหยาง มณฑลเหอหนาน บนฝั่งแม่น้ำอี้ที่ล้อมรอบภูเขาหลงเหมินและภูเขาเซียง ซึ่งเป็นหนึ่งในสมบัติศิลปะสลักหินของจีน และเป็นมรดกโลก สถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมของชาติ และแหล่งท่องเที่ยวระดับ AAAAA ของชาติ. จนถึงเดือนเมษายน พ.ศ. 2566 ตามข้อมูลอย่างเป็นทางการบนเว็บไซต์ หลงเหมินซื่อกู้มีความยาวจากทิศเหนือถึงทิศใต้ 1 กิโลเมตร มีห้องประดิษฐานพระพุทธรูป 2,345 ห้อง รูปปั้นมากกว่า 100,000 องค์ และมีสลักหินและคำจารึกมากกว่า 2,800 ชิ้น. หลงเหมินซื่อกู้ ร่วมกับดุนหวงมู่กาวกู้และหยุนกังซื่อกู้ ได้รับการขนานนามว่าเป็นสามแห่งใหญ่ของศิลปะสลักหินของจีน. หลงเหมินซื่อกู้เริ่มขุดสร้างในสมัยของจักรพรรดิเสี่ยวเหวินเต้ของราชวงศ์เหนือเว่ย และต่อมาได้รับการสร้างสรรค์อย่างต่อเนื่องผ่านหลายราชวงศ์ ได้แก่ ราชวงศ์ตะวันออกเว่ย ตะวันตกเว่ย เหนือชี สุย ถัง ห้าราชวงศ์ และสง โดยมีระยะเวลาก่อสร้างนานกว่า 400 ปี. ในปี พ.ศ. 2504 สภารัฐบาลได้ประกาศหลงเหมินซื่อกู้เป็นหนึ่งในกลุ่มแรกของสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรมของชาติที่ได้รับการปกป้อง. ในปี พ.ศ. 2525 ได้รับการประกาศเป็นหนึ่งในกลุ่มแรกของแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติและทิวทัศน์ของชาติ. และในปี พ.ศ. 2543 ได้รับการยอมรับจากองค์การยูเนสโกเป็นมรดกโลก. แม้ว่าหลงเหมินซื่อกู้จะเริ่มการสร้างหลังจากมู่กาวกู้และหยุนกังซื่อกู้ แต่จำนวนรูปปั้นที่มีมากถึง 110,000 องค์ ซึ่งเกินกว่าสองแห่งแรก ทำให้เป็นที่หนึ่งของประเทศ. หลงเหมินซื่อกู้ยังได้รับการยกย่องว่าเป็น 'จุดสูงสุดของศิลปะสลักหินของจีน'.