เมฆสีพลิ้วไหว ส่องเห็นพิธีกรรมของชนชั้นสูง

เมืองเจียซิงเป็นเมืองสำคัญของผ้าไหม ศิลปะการประดิษฐ์ดอกไม้บนเครื่องแต่งกาย การทอทอง การทอผ้าไหม และการปักผ้าก็ได้รับการพัฒนาไปสู่ระดับสูงสุด. ในช่วงกลางราชวงศ์ถัง ผ้าโสร่งที่ผลิตใน 'หยูเออร์จิน' ได้รับความนิยมในหมู่คนวู่จง และถูกส่งไปขายไกลถึงกวางโจว. ในราชวงศ์ซ่งเหนือ ผ้าลายเส้นของเมืองซิ่วโจวได้กลายเป็นสินค้าที่ถวายเป็นของบรรณาการ. 'ผ้าทอของเวยตังซา' กลายเป็นสำนวนพื้นบ้าน ผ้าลายเส้นของเมืองปู่ถูกผลิตออกมา 'วันละหมื่นผืน' และเมืองหวังเจียงจิงได้รับการยกย่องว่า 'เป็นเมืองแห่งเครื่องนุ่งห่มของทั่วโลก' ชื่อเสียงของเมืองผ้าไหมยังคงเลื่องลือไม่เสื่อมคลาย. ในราชวงศ์หมิง การผลิตผ้าฝ้ายก็เจริญรุ่งเรือง ผ้าฝ้ายส่วนใหญ่ถูกใช้เป็นเสื้อผ้าสำหรับหน้าร้อนหรือมุ้งกันยุง. ในหน้าร้อนใช้ผ้าฝ้ายเป็นหลัก และในหน้าหนาวใช้ผ้าฝ้ายเป็นหลัก. การแต่งกายในราชวงศ์หมิงเป็นตัวอย่างของศิลปะการแต่งกายในจีนโบราณ บนพื้นฐานของ 'การสืบทอดจากราชวงศ์โจวและฮั่น และการรับเอาจากราชวงศ์ถังและซ่ง' ได้กำหนดระบบการแต่งกายที่เข้มงวด. การแต่งกายในราชวงศ์หมิงที่เป็นตัวแทนโดยครอบครัวลีที่หมู่บ้านหวังเตียนลีเจียเฟิน มีลวดลายที่หรูหรา สีสันสดใส และมีเครื่องประดับที่หลากหลาย แสดงถึงระดับการพัฒนาของอุตสาหกรรมการทอผ้าในพื้นที่เจียซิงในยุคราชวงศ์หมิง และในขณะเดียวกันก็สะท้อนถึงความสง่างามและความเรียบง่ายของการแต่งกาย รวมถึงลักษณะเฉพาะของการแต่งกายในราชวงศ์หมิง รสนิยมแฟชั่น และทิศทางความงาม.