พิพิธภัณฑ์จังหวัดกวางตุ้งนั้นจัดว่าครบครันจริงๆ

พิพิธภัณฑ์จังหวัดกวางตุ้งนั้นมีความแตกต่างจากพิพิธภัณฑ์ของจังหวัดอื่นๆ อยู่บ้าง ประการแรก พิพิธภัณฑ์แห่งนี้จากภายนอกดูไม่ใหญ่ แต่ข้างในมีสิ่งที่น่าสนใจมากมายที่สามารถชมได้ นอกจากประวัติศาสตร์ในยุคโบราณและยุคใกล้เข้าสมัยใหม่แล้ว ยังมีพื้นที่จัดแสดงเกี่ยวกับธรรมชาติ ทะเล ธรณีวิทยา ฯลฯ ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์แบบศูนย์รวม การบรรยายของพิพิธภัณฑ์กวางตุ้งที่ฉันติดตามนั้นเป็นการบรรยายของอาสาสมัคร ซึ่งรู้สึกว่ามีมาตรฐานที่สูงมาก เป็นเรื่องที่น่าแปลกใจว่า ในพิพิธภัณฑ์กวางตุ้ง สิ่งที่เรียกว่า 'สมบัติ' นั้นไม่มากเท่าที่คิด หม้อทองแดงซินอี้เป็นหนึ่งในไม่กี่ชิ้นของเครื่องทองแดง และไกด์ได้บอกว่าสาเหตุคือจังหวัดกวางตุ้งไม่มีการผลิตทองแดง ดังนั้นเครื่องทองแดงที่ขุดพบจึงน้อย แม้แต่ชิ้นนี้ก็ควรจะเป็นของสะสมที่ถ่ายทอดมาจากบ้านของบางคน เครื่องทองแดงไม่มาก ทองคำก็ไม่ถือว่ามาก สร้อยคอทองคำซึ่งเป็นหนึ่งในสมบัติของพิพิธภัณฑ์มาจากเรือที่จมในทะเลใต้หมายเลขหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะดูอย่างไรก็ไม่คิดว่าเป็นผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น พิพิธภัณฑ์กวางตุ้งดูเหมือนจะเป็นการบรรยายเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การพัฒนาของมนุษย์ในกวางตุ้งมากกว่าการแสดงสมบัติที่หลากหลาย โดยหลักแล้วได้กล่าวถึงสามเส้นทางหลัก เส้นทางแรกคือสามสาขาของคนกวางตุ้ง: กวางฝู, เชาซาน, และเกอฮก เส้นทางที่สองคือต้นกำเนิดของเส้นทางสายไหมทางทะเล โดยได้แสดงรายละเอียดเกี่ยวกับเรือนานไหมหมายเลขหนึ่งและเรือนานอาวหมายเลขหนึ่งที่มีเครื่องเคลือบ (จากที่นี่สามารถเห็นได้ชัดเจนว่า ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ซ่งถึงราชวงศ์หมิง การพัฒนาของสังคมกำลังถดถอย) เส้นทางที่สามคือการแสดงต่างๆ ของ(มือ)อุตสาหกรรมโบราณของกวางตุ้ง มีนาฬิกา, ร้านตัดผม, งาช้าง, ภาพจิตรกรรมฝาผนัง ฯลฯ ที่น่าสนใจที่สุดคือวอลล์เปเปอร์ ซึ่งในสายตาของเราดูเชยมาก แต่จะถูกคนยุโรปนำไปติดทั้งผนัง นอกจากนี้ยังสามารถเห็นได้ว่า กวางตุ้งจากที่เป็นดินแดนทางตอนใต้ของประเทศในอดีต ได้พัฒนาเป็นจุดหน้าของการติดต่อกับโลกของจีน