วัดหลิงอิน | สถานที่แห่งการเก็บตัวของเซียน

วัดหลิงอินเป็นวัดโบราณของพุทธศาสนาจีน มีชื่ออีกอย่างว่าวัดหยุนหลิน ตั้งอยู่ที่มณฑลเจ้อเจียง นครหางโจว หันหลังพิงภูเขาเหนือสูง หันหน้าไปทางภูเขาเฟยหลายเฟิง. ก่อตั้งขึ้นในปีแรกของยุคเซียนเหอของราชวงศ์ตงจิน (ปี ค.ศ. 326) ผู้ก่อตั้งวัดหลิงอินคือพระสงฆ์จากอินเดียตะวันตกชื่อว่าหลักธรรม. ในยุคราชวงศ์เหนานเจียง จักรพรรดิเหลียงวู่ตี้ได้มอบที่ดินและสนับสนุนการขยายวัด ในยุคห้าราชวงศ์ กษัตริย์เหวินยวี่ของราชวงศ์อู๋เย่ได้สั่งให้พระยงหมิงเยินโชว์ซึ่งเป็นอาจารย์ใหญ่มาฟื้นฟูและขยายวัด และได้เปลี่ยนชื่อเป็นวัดหลิงอินซินซื่อ. ในยุคราชวงศ์ซ่ง พระเจ้าหนิงจงในช่วงเจียดิ้งได้ยกย่องวัดหลิงอินเป็นหนึ่งใน 'ห้าภูเขา' ของศาสนาเซนในเขตเจียงหนาน ในยุคราชวงศ์ชิง พระเจ้าชุนจี พระสงฆ์ยิ่งใหญ่ในศาสนาเซนชื่อว่าจูเต๊ะได้เป็นเจ้าอาวาสวัดหลิงอินและระดมทุนสร้างวัดขึ้นใหม่. วัดหลิงอินเป็นหนึ่งในวัดพุทธที่เก่าแก่ที่สุดในหางโจว มีข่าวลือในหมู่ชาวบ้านว่า: ใครที่มาหางโจวต้องไปเที่ยวทะเลสาบซีหู ไปเที่ยวทะเลสาบซีหูต้องไปที่วัดหลิงอิน และถ้าไปวัดหลิงอินก็ต้องไปดูภูเขาหลิงเจียวเฟิง (ภูเขาเฟยหลายเฟิง). เพราะพื้นที่นี้ที่มีการสืบทอดพุทธศาสนามากว่า 1600 ปีนี้ เริ่มต้นจากภูเขาหลิงเจียวเฟิง ซึ่งกล่าวกันว่าบินมาจากอินเดียอันไกลโพ้น. ตามบันทึก ในปีค.ศ. 326 ปีแรกของยุคเซียนเหอของราชวงศ์ตงจิน พระสงฆ์จากอินเดียโบราณมาถึงหางโจว เมื่อเขาเดินทางมาถึงด้านตะวันตกของทะเลสาบซีหูที่ภูเขาวู่หลิน เขาไม่อาจห้ามใจได้ที่จะชี้ไปที่ภูเขาเล็กๆ แห่งหนึ่งและอุทานว่า: นี่คือภูเขาหลิงเจียวของเราในเทียนจู มันเป็นภูเขาเล็กๆ ที่บินมาที่นี่ ไม่รู้ว่ามันบินมาตอนไหน และเขายังพูดอีกว่า ในสมัยที่พระพุทธเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ภูเขาเล็กๆ แห่งนี้เป็นที่ที่เซียนได้เก็บตัว ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังเป็นเช่นนั้นหรือไม่. พระสงฆ์จากอินเดียโบราณท่านนี้ชื่อว่าหลักธรรม ในประวัติศาสตร์เรียกว่าพระสงฆ์เทียนจู และภูเขาเล็กๆ ที่หลักธรรมกล่าวถึงนี้คือภูเขาหลิงเจียวเฟิงของวัดหลิงอินในปัจจุบัน หรือที่เรียกว่าภูเขาเฟยหลายเฟิง. ในพระไตรปิฎก ภูเขาหลิงเจียวคือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่พระพุทธเจ้าใช้เวลาช่วงปลายชีวิตในการรวมศิษย์ฝึกฝน และสอนพระธรรม. เกี่ยวกับการบินมาของภูเขาหลิงเจียว ในช่วงปลายราชวงศ์หมิงต้นราชวงศ์ชิง พระจูเต๊ะซึ่งเป็นอาจารย์ของวัดหลิงอินเคยกล่าวไว้ว่า: พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แสดงธรรม 49 ปี พูดเรื่องพระไตรปิฎกมากกว่า 330 ครั้ง ในที่สุดที่การประชุมในภูเขาหลิงซาน ต่อหน้าผู้คนหลายแสน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ยื่นดอกไม้ให้พระมหากัสสปะและมีการส่งต่อรอยยิ้ม ธรรมใหญ่จึงมาถึงตะวันออก ดังนั้นภูเขานี้จึงมาถึงเจิ้นตันเพื่อรอการมาถึง. ดูเหมือนว่าการบินมาของภูเขาเฟยหลายเฟิงนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ นี่คือสวรรค์ตะวันตก สวรรค์ตะวันตกคือที่นี่ บางทีนี่อาจเป็นที่มาของ 'สวรรค์ตะวันตกที่อยู่ไม่ไกล' นั่นเอง. ตามตำนาน หลังจากที่หลักธรรมพบภูเขาเฟยหลายเฟิง เขาจึงอยู่ที่นั่นและมักจะปฏิบัติธรรมที่หินหยานซั่วหยาน (หินหลักธรรม) ไม่นานหลังจากนั้น หลักธรรมก็สร้างวัด 5 แห่งขึ้นที่ริมฝั่งน้ำวู่หลินใกล้ภูเขาเฟยหลายเฟิง. ในหมู่วัดทั้ง 5 แห่งนั้น มีวัดหนึ่งที่ชื่อว่าหลิงอิน ซึ่งหมายถึงสถานที่ที่เซียนได้เก็บตัว ตามบันทึก หลักธรรมได้เข้าไปอยู่ในภูเขาลึกหลังจากที่วัดทั้ง 5 แห่งเสร็จสิ้นและไม่เคยออกมาจากภูเขาวู่หลินจนกระทั่งสิ้นชีวิต