เมอรีซิวซาน: คุณต้องไปตามหาทองคำที่ส่องแสงอย่างน้อยหนึ่งครั้ง

ความรู้สึกจากการเดินทาง: เรานั่งรถโดยสารจากชังกรีลาไปยังเมอรีซิวซาน ระยะทางมากกว่าสี่ชั่วโมง มันเหนื่อยมาก แต่ทางเดินทางมีภูเขาและแม่น้ำที่กว้างขวาง มีหิมะที่ตกหนัก ฉันรู้สึกว่า แน่นอนต้องมีทางที่สูงและยาว แน่นอนต้องเหนื่อยล้า แต่เมื่อคุณเห็นทิวทัศน์ที่สวยงามที่ปลายทาง คุณจะรู้ว่าทุกอย่างนี้มีค่าเท่าไร คุณจะเข้าใจความกตัญญู คุณจะมีความศรัทธา คุณจะรู้สึกเหมือนคุณกำลังปีนขึ้นไปที่วัดซงซานลิน บันไดชันมาก คุณต้องขยับขึ้นไปทีละขั้น คุณจะสามารถลดหัวลง คุณจะสามารถเคารพและสักการะอย่างจริงจังและบริสุทธิ์ มีความดีใจ ยกชีวิตและพระเจ้าขึ้นไปเหนือหัวของคุณ ที่สถานที่ที่ใกล้ที่สุดกับสวรรค์ ลืมตัวเองและรวมตัวเข้ากับโลกนี้ คนขับรถโดยสารขับรถหลายชั่วโมง พวกเขาเจอรถโดยสารที่มาจากทางตรงข้ามและทักทายกันด้วยการเปิดแตร นั่นคือภาษาของพวกเขา นั่นคือการปลอบใจในการเดินทางที่ยาวนาน งานนี้หนักมาก แต่พวกเขายังคงอ่อนโยน ทนทาน ดี และรัก นี่คือพลังของความเชื่อ และความอบอุ่นของมนุษยชาติ หลังจากทานอาหารใกล้วัดฟลาย พวกเราสองคนเล่นหิมะระหว่างทาง หิมะไม่มาก เราไปหยิบหิมะที่สะสมบนรถ คุณมีความสุขมาก วันนี้คือครั้งแรกที่คุณเห็นหิมะตก และครั้งแรกที่คุณเล่นหิมะ เมื่อเราใกล้โรงแรม เราเห็นคนขายผลไม้ คุณเป็นคนเงียบ คุณพูดไม่ชัด มันทำให้คนรู้สึกเศร้า พวกเราซื้อกล่องที่แพงที่สุด และหวังว่าวันของคุณจะมีความสุข ง่าย ปลอดภัย และสมใจ วันถัดไปเราไปดูทองคำที่ส่องแสงในตอนเช้า แต่เนื่องจากมีหิมะตก เราไม่ได้เห็น ฉันเคยอ่านว่า 'ดูทองคำที่ส่องแสงต้องมีโชคดี ไม่ใช่ดูทองคำที่ส่องแสงจะทำให้คุณโชคดี' เราได้ลองแล้ว อาจจะเป็นเพราะโชคไม่ดี แต่มันไม่มีผลกระทบอะไร เรายังคงมีความสุข เรารักภูเขาสูง พวกเราเรียนรู้จากชาวทิเบตเข้าร่วมพิธีสักการะ และอธิษฐานอย่างจริงจัง เราเรียนรู้จากชาวทิเบตที่เคารพและยำเกรงภูเขาที่ศักดิ์สิทธิ์ เราไม่ต้องการให้มันให้เราอะไร ภูเขาที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ และใจของเราสงบ ไม่ว่าจะมีหรือไม่มี เราจะทำตามความคิดที่ดีที่สุดในใจของเรา นี่คือพลังที่เกิดขึ้นในใจของเรา มันไม่เกี่ยวข้องกับโลกภายนอก มันมาจากความเชื่อที่ไม่เปลี่ยนแปลง