วัดเส้าหลินที่ภูเขาซงซาน

บทความนี้ต้องจดจำไว้ให้ดี, ไม่เช่นนั้นการไปวัดเส้าหลินของคุณก็จะเป็นเรื่องเสียเวลาเปล่าๆ||วัดเส้าหลินถูกสร้างขึ้นในปีที่ 19 ของยุคไทเฮ่ของราชวงศ์เหนือเว่ย, ซึ่งจักรพรรดิเสี่ยวเหวินได้สร้างขึ้นเพื่อต้อนรับพระสงฆ์ชาวอินเดียที่ชื่อว่าบัตถโต๊ะที่มาเผยแพร่ศาสนาในที่นั้น, และเนื่องจากวัดตั้งอยู่ในป่าลึกของภูเขาซาวหลินที่ภูเขาซงซาน, จึงได้ชื่อว่า 'วัดเส้าหลิน', มีชื่อเสียงว่าเป็น 'บ้านเกิดของนิกายเซน' 'สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของศิลปะการต่อสู้' และ 'วัดที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก' ประตูวัดเส้าหลินถูกสร้างขึ้นในราชวงศ์ชิง, ยุคยงเจิ้ง, และมีป้ายที่จักรพรรดิคังซีเขียนข้อความว่า 'วัดเส้าหลิน', และบนป้ายยังมีตราประทับที่เขียนว่า 'สมบัติจากปากกาของจักรพรรดิคังซี' อีกด้วย หน้าประตูวัดนอกจากจะมีสิงโตหินที่เป็นผู้พิทักษ์วัดสมัยราชวงศ์ชิงแล้ว, ยังมีซุ้มประตูหินสองอันที่สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์หมิง, ซึ่งเป็นหนึ่งในอาคารโบราณที่ยังคงมีลมหายใจของโบราณวัตถุอยู่ไม่มากนักในวัดเส้าหลิน ทางเดินที่นำไปยังศาลาเทียนหวังที่ปูด้วยดอกบัว 'ทุกก้าวเติบโตดอกบัว' มีความงดงามและเต็มไปด้วยกลิ่นอายของศาสนาเซน, และทั้งสองข้างของทางเดินเป็นสถานที่ที่มีสลักหินตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่ง ข้างๆ สถานที่สลักหินคือห้องแสดงหินที่มีหินกว่า 100 ชิ้น, ซึ่งหินจากสมัยราชวงศ์ถังที่จักรพรรดินีอู่เจ๋อเทียนเขียนข้อความว่า 'หินกลอนและหนังสือจากสมัยราชวงศ์ถังที่จักรพรรดินีเทียนฮ่าวสร้างขึ้น' และหินสลักภาพจากสมัยราชวงศ์หมิงของดาโม 'หนึ่งใบไม้ข้ามแม่น้ำ' นั้นควรค่าแก่การชม ศาลาเทียนหวังถูกสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์หยวน, และป้ายที่เขียนว่า 'บ้านเกิดของนิกายเซนที่ใหญ่ที่สุดในโลก' ถูกเขียนขึ้นโดยจักรพรรดิเฉียนหลง, และต้นแปะก๊วยที่อยู่หน้าศาลานั้นมีอายุมากกว่า 1500 ปีแล้ว หน้าหอระฆังมี 'ป้ายจักรพรรดิหลี่ชื่อมิน' ที่ตั้งขึ้นในสมัยราชวงศ์ถัง, ด้านบนของป้ายมีการแกะสลักมังกร, และข้อความบนป้ายได้ชื่นชมความกล้าหาญของพระสงฆ์วัดเส้าหลินที่ช่วยราชวงศ์ถังในการปราบปรามวังชื่อชุ่ย, และตัวอักษรที่เขียนว่า 'ชื่อมิน' นั้นเป็นลายมือจริงที่เหลืออยู่ของจักรพรรดิหลี่ชื่อมินในปัจจุบัน 'ป้ายที่มีภาพสลักของสามศาสนาผสมกัน' ถูกตั้งขึ้นในปีที่ 44 ของราชวงศ์เจียจิง, ภาพสลักบนหินแสดงให้เห็นใบหน้าของพระพุทธเจ้าชาคยามุนีที่ประกอบด้วยใบหน้าของขงจื๊อจากศาสนาขงจื๊อและลาวจื๊อจากศาสนาเต๋า, การผสมผสานของสามศาสนาพุทธ ขงจื๊อ และเต๋า อยู่ร่วมกันอย่างสันติ, ป้ายนี้เป็นสมบัติของวัดเส้าหลิน ป้ายกลอน 'ค้างคืนที่วัดเส้าหลิน' ของจักรพรรดิเฉียนหลง, ตั้งขึ้นในปีที่ 15 ของราชวงศ์ชิงเฉียนหลง ศาลาใหญ่พระพุทธเจ้า, หอเก็บคัมภีร์, และศาลาเทียนหวังเรียกว่า 'สามศาลาพุทธใหญ่', และป้ายที่แขวนอยู่ในศาลาใหญ่ที่เขียนว่า 'ต้นไม้มงคลและดอกบัวหอม' เป็นลายมือของจักรพรรดิคังซี, และสิ่งที่พิเศษคือรูปปั้นของพระพุทธเจ้าสามองค์ที่อยู่ทางซ้ายและขวายังมีรูปปั้นของอาจารย์ดาโมและพระเจ้าจินนะโร่อีกสององค์ ห้องของอาจารย์วัดหรือที่เรียกว่า 'ห้องมังกร' เป็นพระราชวังที่จักรพรรดิเฉียนหลงใช้เมื่อเขาเยือนวัดเส้าหลิน, และที่ประตูมีระฆังยุคหยวนที่ใช้เพื่อการแจ้งเตือน หอเก็บคัมภีร์เดิมเป็นที่เก็บหินที่ดาโมหันหน้าเข้าผนังและคัมภีร์ใหญ่จากสมัยราชวงศ์หมิงที่ถูกเผาทำลายจนป้ายไม่สมบูรณ์หรือคอลเลกชันไม่สมบูรณ์ ปัจจุบันมีคัมภีร์ไม้ที่จักรพรรดิคังซีสลัก, และมีพระพุทธรูปนอนทำจากหยกขาวซึ่งเป็นหยกชั้นดี, และใต้ระเบียงของหอเก็บคัมภีร์มีหม้อเหล็กใหญ่จากสมัยราชวงศ์หมิงที่ใช้โดยพระสงฆ์ในการทำอาหาร ศาลาลี้ซือ่เป็นที่ที่พระสงฆ์รุ่นที่สองชื่อเฮอเค่อยืนอยู่ในหิมะและขอรับการสอนธรรมจากอาจารย์ดาโมโดยการตัดแขนของตัวเอง, และในศาลามีรูปปั้นทองแดงของอาจารย์ดาโมที่ถูกหล่อขึ้นในปีที่ 10 ของราชวงศ์หมิงเจียจิง, และป้ายที่เขียนว่า 'รอยเท้าบนหิมะเป็นลูกปัดแห่งหัวใจ' เป็นลายมือของจักรพรรดิเฉียนหลง ศาลาพันพระพุทธเจ้าหรือที่เรียกว่า 'ศาลาของนักบุญทางตะวันตก', และป้ายที่อยู่บนศาลาที่เขียนว่า 'ตราประทับของธรรมสูง' เป็นลายมือของจักรพรรดิเฉียนหลง, และบนผนังมีภาพวาดจากสมัยราชวงศ์หมิงที่เรียกว่า 'ภาพ 500 อรหันต์พิลู', เป็นผลงานศิลปะบนผนังที่มีค่าของวัดเส้าหลิน, และบนพื้นมีหลุม 48 หลุม, ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นร่องรอยของการฝึกฝนของพระสงฆ์นักสู้ ศาลากวนอิมมีภาพวาดหลายภาพ โดยเฉพาะ 'ภาพ 13 พระสงฆ์ช่วยชีวิตพระเจ้าแห่งราชวงศ์ถัง' เป็นผลงานศิลปะบนผนังที่มีค่าของวัดเส้าหลิน สุสานพระเจ้าเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของวัดเส้าหลิน, และยังเป็นจิตวิญญาณของวัด, มีสุสานโบราณ 241 แห่งที่แสดงถึงประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ถัง สง หยวน หมิง และชิง สุสานที่มีชื่อเสียงที่สุดคือ 'สุสาน 7 ชั้น' ซึ่งยังเรียกว่า 'สุสาน 7 ชั้น', โดยทั่วไปสุสาน 7 ชั้นเป็นสุสานของพระสงฆ์ที่มีศีลธรรมสูงและมีชื่อเสียง