เมืองหลวงของชาวเกอะจิ๋ว ความงดงามอันยิ่งใหญ่ของเมืองติ้งโจว (ตอนที่ 5): วัดวานเซียนติ้งโจว

ใจกลางเมืองโบราณติ้งโจวมีสิ่งก่อสร้างโบราณที่สง่างามและหรูหราอย่างยิ่งหนึ่ง ๆ นั่นคือ วัดวานเซียนติ้งโจว วัดวานเซียนติ้งโจวนี้ถูกสร้างขึ้นในปีค.ศ. 999 และย้ายมายังที่ตั้งปัจจุบันในปี 1133。 ประตูของวัดวานเซียนติ้งโจวเป็นประตูหินที่สูงและกว้างที่มีการแกะสลักอย่างประณีต ๆ นั่นคือ ประตูหลิงซิงเหมิน หลิงซิงคือดาววานเซียนบนท้องฟ้า การตั้งประตูหลิงซิงเหมินในวัดที่ทำพิธีบูชาขงจื๊อนั้นเป็นการถือว่าขงจื๊อเป็นดาวบนท้องฟ้า มีพลังวิเศษเหมือนกับดาวบนท้องฟ้า。 ด้านนอกของประตูหลิงซิงเหมินทางด้านตะวันตกมีหินอักษรยืนหนึ่งก้อน ข้างบนสลักว่า “ที่ลงจากม้าของเจ้าหน้าที่รุ่นต่าง ๆ＂ วัดวานเซียนเป็นสถานที่ที่มีระดับสูงและเป็นที่ที่เคร่งขรึมมาก ข้าราชการที่ผ่านประตูด้านนอกต้องลงจากรถและนักรบต้องลงจากม้า。 ภายในประตูหลิงซิงเหมินคือสระน้ำรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว ชื่อว่า สระพัน ในอดีต การเข้าเรียนของนักเรียนเรียกว่าการเข้าพัน บนสระพันมีสะพานโค้งหินตั้งอยู่ ๆ นั่นคือ สะพานเปียวยุนเชียว。 ด้านหน้าของสระพันคือประตูที่มีสามบานเรียกว่า ประตูจี้เหมินและห้องกลาง จี้เป็นอาวุธโบราณที่มีหัวหอกสามอัน ดังนั้นจึงหมายถึงประตูใหญ่สามบาน ในอดีต สามบานประตูไม่ได้เปิดพร้อมกัน แต่เปิดประตูกลางเมื่อมีพิธีสำคัญ。 ด้านบนของประตูจี้เหมินมีป้ายที่เขียนด้วยตัวอักษรไทยที่เรียกว่า “วัดวานเซียน” แขวนอยู่。 ด้านหน้าของหอใหญ่เป็นระเบียงราวหินสองชั้น ตรงกลางระเบียงมีภาพนูนต่ำหินที่มีเฉพาะในพระราชวังเท่านั้น ๆ นั่นคือ ด่านชิ ด้วยเพราะขงจื๊อเป็นนักวิชาการที่ได้รับการแต่งตั้งจากจักรพรรดิในหลายยุคหลายสมัย จึงไม่เพียงแต่มีด่านชิ แต่ยังมีเสาหินมังกรพันสองต้นที่หน้าหอใหญ่。 ด้านบนของหอใหญ่มีป้ายที่เขียนโดยนักเขียนชื่อดังของจังหวัดฝูเจี้ยนและที่ปรึกษาสมาคมการเขียนฝูเจี้ยนของเขตชางติ้ง นายตงยู่เหวิน ที่เขียนว่า “หอใหญ่เต๋อเฉิง” แขวนอยู่。 ด้านเหนือของหอใหญ่มีชั้นวางรูปปั้นของขงจื๊อในวัยชราที่ทำจากไม้จันทน์ ด้านบนของรูปปั้นมีป้ายขนาดใหญ่ที่จักรพรรดิกังซีเขียนว่า “萬卋師表” แขวนอยู่ แสดงให้เห็นถึงความหรูหรา สง่างาม และรสนิยมที่แตกต่างจากวัดอื่น ๆ วัดวานเซียนติ้งโจว