ลองเหมินจีหลาง—เป็นของเกาะไหหลำที่เล็กๆ อย่างออสเตรเลีย

การเดินทางครั้งสุดท้ายของฉันในไหหลำคือที่ลองเหมินจีหลาง. มันตั้งอยู่ที่ต้านโจว, เป็นที่ที่โส่วตงโป๋เคยถูกเนรเทศไป. ฉันไปถึงต้านโจวและพักที่เกาะไห่หัวต้าว. ทุกวันราคาห้องพักไม่กี่สิบหยวน, ห้องมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน, มีเครื่องซักผ้า, ตู้เย็น, เตาแม่เหล็กไฟฟ้า, จริงๆ แล้วเป็นที่ที่คุ้มค่าที่สุดในการเดินทางครั้งนี้. นักท่องเที่ยวไม่มาก, ส่วนใหญ่เป็นคนจากภาคเหนือ, แต่ว่าระยะทางไปลองเหมินจีหลางค่อนข้างไกล, ขับรถไปเกือบหนึ่งชั่วโมง, ครึ่งหนึ่งของเส้นทางเป็นทิวทัศน์ชนบท. ใกล้ๆ ลองเหมินจีหลางจริงๆ มีหาดทรายสามแห่ง, ลองเหมินจีหลางเป็นเพียงหนึ่งในนั้น, อีกสองแห่งคือหาดห้าสี, หาดคู่รัก. สามหาดทรายนั้นอยู่ใกล้กันมาก. ลองเหมินจีหลางทำให้ฉันผิดหวังมาก. มันมีเอกลักษณ์คือประตูโค้งหินธรรมชาติ, ด้านหลังของประตูโค้งคือชายหาดหินยาว, มีหินภูเขาไฟปกคลุมอย่างหนาแน่น, ต่อเนื่องกันเป็นแนวยาว, ยากที่จะเดินลงไป. มีคนอยู่ไกลๆ ที่กำลังจับปลาที่ทะเล, จริงๆ ไม่รู้ว่าพวกเขาลงไปยังไง. หาดคู่รักไม่มีอะไรพิเศษ, ลงไปเดินเล่นแป๊บเดียวก็ไป. หาดห้าสีทำให้ฉันพอใจที่สุด. มันยาวเพียงสองสามร้อยเมตรเท่านั้น, ที่นั่นติดกับทะเลคือหน้าผาสูง, หินเขาสีแดงไฟ, หินปะการังสีดำ, ต้นกระบองเพชรกระจายไปทั่ว, บนยอดเขามีประภาคาร. ในทะเลมีหินปะการังสูงๆ หนึ่งก้อน, เมื่อน้ำขึ้นหินปะการังอื่นๆ จะถูกท่วม, เฉพาะมันเท่านั้นที่โผล่อยู่เหนือน้ำ, มีคนบอกว่ามันเหมือนกับใบเรือ, แต่ทำไมจากมุมของรูปถ่ายของฉันมันเหมือนกับตะเกียงวิเศษของอะลาดินนะ. ไม่ไกลจากลองเหมินจีหลาง, ข้างทางหลวงมีที่ราบติดทะเล, มีเรือประมงจอดอยู่บนผิวน้ำ, ประภาคารอยู่ไกลๆ สามารถมองเห็นได้. ข้างชายฝั่งมีหินภูเขาไฟต่อเนื่องกัน, บางครั้งเห็นดอกไม้และพืชผลงอกเงยอยู่ระหว่างนั้น. ที่นี่เป็นแสงสวนทางที่ดี, ไกลๆ แสงอาทิตย์สุดท้ายเป็นสีเลือด, ใกล้ๆ ใบไม้สีเขียวบนหินภูเขาไฟสีดำสดใสจนเจิดจ้า.