ศูนย์ศิลปะนานาชาติ

403 International Art Center ดัดแปลงมาจากแหล่งอุตสาหกรรมของโรงไฟฟ้าหวู่ฮั่นหม้อไอน้ํา 403 โรงงานหม้อไอน้ํา เข้าไปแล้วจะเห็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ มากมายที่ทําให้คุณตื่นตาตื่นใจ สไตล์ย้อนยุคที่นี่สามารถพาคุณย้อนเวลากลับไปในยุคเดิมในเวลาเดียวกัน แสงไฟอบอุ่นสะท้อนบนชั้นหนังสือ ภาพที่สวยงามนี้ยังสามารถเก็บหัวใจของคุณ

Wuhan • 403 International Art Center ในความทรงจําของฉัน ฉันมักจะรู้สึกว่าสถานที่แห่งนี้ดูเหมือนจะมีความไว้วางใจบางอย่าง ฉันไม่สามารถพูดได้ วันนี้น้องชายของฉันพาลูกมาที่นี่หลังจากการแข่งขัน Taekwondo เด็ก ๆ ยังคงมีหนังสือมากมายที่เด็ก ๆ ได้เห็นการแสดงล่าสุด ไม่มีรายการใด ๆ ที่ฉันมี เวลา... ฉันยากเกินไปจริงๆ หายากที่จะทําความประหลาดใจ ไม่มีวันไหน

สถานที่ที่สะดวกสบายมาก ชั้นแรกมีของสวยๆ ขายเยอะ มีของฝากด้วย ชั้นสองเป็นร้านกาแฟและร้านหนังสือ เต็มไปด้วยศิลปะ แต่กาแฟข้างในค่อนข้างแพง

Metro Line 2 - Exit A of Baotong Temple, 20 minutes walk. Environment: Three is my favorite logs with meat planting, because the old boiler plant is rebuilt, preserving some of the original characteristics while the environment needs to be improved, the secondary desktop has a lot of dust [disappointment]. Comfort: Three quiet, gentle piano music. Sun: Three hundred floor windows can be seen everywhere, shining warmly, suitable for sunshine [too happy]. Development Expectations: Four refuels!

โดดเด่นมาก ที่แนะนํา! ! ! !

403 International Art Center, formerly a double-deck workshop of Wuguo. After the demolition of Lao Wu Guo, Bai Ruijing rose. Real estate, restaurants, bars and cafes were stationed in succession. The old workshop became an art center, gathering all kinds of small literary and artistic performances, as well as bookstores and cafes. The industrial design style can still be seen. Come here, often go to the Red Chair Theater, look at the name of the red chair! She is in the 403 International Art Center, a place with a strong literary flavor, often has folk songs, modern dance, guitar playing, and other small crowd performances. Although the venue is not big and the equipment is relatively poor, the gathering place of young people in Wuhan can be said to be a miniature version of the piano stage with a cost-effective price. Here, I have seen Feng Xiang playing and singing Wuhan folk songs, playing the piano and singing and telling stories, which is a forty or fifty years'time. There are also Shinming, miraculous mountains, popular clouds, flowers, and Huang Jiawei's organization in southern Fujian. I hope there will be more interesting performances here.

In the old factory's renovated art area, boilers are decorated, valves are flowerpots, factories are turned into theatres, bookstores and Exhibition halls, rough pipes pass through bookshelves, enamel cups printed with Labor Day rewards are randomly placed next to coffee cups, and old gloves and gas masks are still on the workbench. Seeing the young entrepreneurs in the heated meeting and the artists meditating on the works of art that I do not understand, the Chinese and foreigners fluently communicate in various languages on the sofa, and the postmodern drama is propaganda. From industry to art, from economy to culture, the wonderful combination reflects the changes of the times.

Exit A of Baotongsi, Wuhan Metro Line 2, is a 20-minute walk from the industrial site of the 403 double-deck workshop of the former Wuhan Boiler Factory. It is also a new industrial base for literary creation. It is a small-capitalized place where you can stroll, drink coffee, appreciate literature, art and creativity.