ชีวิตควรจะถูกเสียไปที่นี่!

6 วัน จากที่ราบที่มีพืชพันธุ์อุดมสมบูรณ์ของเหนือเจียงไปยังที่ราบที่แห้งแล้งของใต้เจียง เราเดินทางไปแล้ว 120 กิโลเมตร ข้ามแม่น้ำโคค์ซู ปีนขึ้นไป 3,820 เมตรของอาคบูรัคดาบัน เข้าสู่หุบเขาโบอาวซีคลีค ประสบการณ์ความสิ้นหวังจากการปีนข้ามก้อนหินใหญ่ใต้แสงแดดจ้า และยังได้รับความโรแมนติกจากหิมะที่โปรยปรายใต้ท้องฟ้าที่แจ่มใส อยู่ท่ามกลางภูเขาหิมะและยอดเขา เดินผ่านน้ำละลายจากธารน้ำแข็งหลายสิบแห่ง ผ่านป่าไม้ทุ่งหญ้า ทุ่งหญ้าสูง ทะเลทรายและหิน ถนนที่เปียกชื้นจากฝนทำให้เลอะเทอะ คืนที่มีพายุหิมะหนาวเหน็บและยากที่จะทน เรานอนอยู่ในเต็นท์ ห่อตัวด้วยถุงนอน ฟังเสียงหยดน้ำแข็งตกลงบนเต็นท์ที่เป็นจังหวะเบาๆ ฟังเสียงน้ำเดือดในหม้อ ทุกอย่างกลายเป็นช้าลง เรากลายเป็นส่วนหนึ่งของทะเลทรายนี้ เข้ากับจังหวะของมัน ปัจจุบันทะเลสาบสวรรค์ไม่ได้เป็นทะเลทรายที่แท้จริงอีกต่อไป แต่ในภูเขาที่ไม่มีสัญญาณ ไม่มีเสียงดนตรีประกอบ ไม่มีเสียงสะท้อนจากทางหลวงความเร็วสูง เราใช้ประสาทสัมผัสทั้งหมดเพื่อเข้าใจโลกนี้ มุ่งมั่น ชัดเจน ถ่อมตน รู้สึกถึงพลังชีวิต และความเป็นอิสระที่ไม่มีข้อจำกัด ไม่มีความเป็นเจ้าของ ไม่มีข้อผูกมัด หัวใจที่เป็นทะเลทราย