ฉันเขียนบทกวีในยามพลบค่ำ คุณอยู่ที่ไหน

เมื่อลมหนาวฤดูหนาวเริ่มพัดมา ฉันก็อดใจไม่ไหวที่จะหยิบความทรงจำในฤดูร้อนที่เหยียนไท่ขึ้นมา ฤดูร้อนนั้น ฉันได้ย่างเท้าลงบนผืนดินเหยียนไท่ และรู้สึกประทับใจอย่างลึกซึ้งกับทิวทัศน์อันงดงาม จำได้ว่าตอนนั้น ฉันกล้าปีนขึ้นไปบนเขาจูเชวี่ยซานเหยียนไท่ซาน เหงื่อและความพยายามแลกมาด้วยวิวอันยิ่งใหญ่บนยอดเขา ในช่วงเวลานั้น ฉันรู้สึกราวกับว่าได้พิชิตฤดูร้อนทั้งฤดู ความรู้สึกสำเร็จนั้นยังคงทำให้เลือดในกายฉันเดือดพล่านจนถึงทุกวันนี้! 💪 เกาะหลี่เปิง สถานที่ที่เต็มไปด้วยแสงแดดและหาดทราย เป็นอีกหนึ่งแหล่งความสุขของฉันในเหยียนไท่ การเดินเท้าเปล่าบนหาดทรายนุ่มละเอียด สายลมทะเลพัดผ่านใบหน้า ความรู้สึกอิสระและผ่อนคลายนั้น ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นเด็กที่ไร้กังวลอีกครั้ง 🏖️ พระอาทิตย์ขึ้นกลางทะเล เป็นไฮไลท์สำคัญอีกอย่างในทริปเหยียนไท่ของฉัน ในยามเช้าริมทะเล ฉันรอคอยช่วงเวลาพระอาทิตย์ขึ้นอย่างเงียบๆ เมื่อแสงแรกทะลุผ่านความมืด ส่องสว่างทั่วผืนน้ำ ฉันรู้สึกเหมือนได้เห็นปาฏิหาริย์แห่งชีวิต และสัมผัสถึงความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ 🌅 โรงแรมลี่จิ่งไห่วาน บริการที่นั่นยอดเยี่ยมจนหาที่ติไม่ได้ ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้าสู่โรงแรม ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน ทุกรายละเอียดแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจและความเอาใจใส่ของโรงแรม ทำให้ฉันยังคงจดจำไม่ลืม 🛌 ผู้คนในเหยียนไท่ ความมีน้ำใจและการต้อนรับอย่างอบอุ่นของพวกเขาทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้ง ไม่ว่าจะถามทางหรือซื้อของ พวกเขามักจะตอบสนองด้วยรอยยิ้มและความกระตือรือร้นเสมอ ความจริงใจและมิตรไมตรีนั้น ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้พบบ้านในต่างแดน 💕 🎉ตอนนี้ แม้จะเป็นฤดูหนาวแล้ว แต่เมื่อนึกถึงทริปเหยียนไท่ในฤดูร้อนนั้น หัวใจฉันก็ยังคงเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความซาบซึ้ง ความทรงจำอันแสนวิเศษนั้น จะอยู่เคียงข้างฉันตลอดทุกฤดูหนาว 🎈 🌈เหยียนไท่ เธอคือฤดูร้อนในหัวใจฉันตลอดกาล! หวังว่าสักวันหนึ่ง ฉันจะได้ย่างเท้าลงบนแผ่นดินอันงดงามนั้นอีกครั้ง เพื่อย้อนรำลึกถึงความทรงจำอันอบอุ่นเหล่านั้น