เยี่ยมชมหอเซียนกู่ยามดึก｜ไม่เหมาะสำหรับคนขี้กลัว

การเยี่ยมชมยามดึกอาจดูไม่สุภาพ ทำให้รู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย เมื่อพูดถึงสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของลัทธิเต๋า หอเซียนกู่คือสถานที่สักการะเทพเจ้า ความศักดิ์สิทธิ์และความสง่างามทำให้ผู้คนเกรงขาม หอเซียนกู่ที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านชุยหลิงของเมืองกู่เจียวนั้น สร้างขึ้นในช่วงต้นราชวงศ์หยวน ผ่านกาลเวลามายาวนาน และได้รับการบูรณะใหม่ตามแบบดั้งเดิมในสมัยจักรพรรดิคังซีแห่งราชวงศ์ชิง แม้จะไม่ใหญ่โต แต่มีชื่อเสียงโด่งดังด้วยสถาปัตยกรรมอิฐแกะสลักเลียนแบบไม้ซึ่งหาดูได้ยาก ภายในหอสักการะเซียนกู่ทงเจินจื่อ วิหารมีความสง่างามน่าเลื่อมใส เซียนกู่ทงเจินจื่อ มีนามสกุลหม่า ชื่อโส่วหมิง ฉายาทงเจิน ประวัติของเธอถูกบันทึกไว้ในตำนานเทพและพระของตำราประวัติศาสตร์จ้างโจวฉบับกวางซู่ เล่มที่ 12 เกี่ยวกับยุคสมัยของเธอ จารึกระบุว่าเป็นช่วงต้นราชวงศ์หยวน แต่ตำราประวัติศาสตร์ฉบับกวางซู่กลับระบุว่าเป็นช่วงปลายราชวงศ์ซ่ง บางทีนี่อาจเป็นความลึกลับของประวัติศาสตร์ เธอมีภูมิลำเนาเดิมอยู่ที่ซุยโจว แต่จารึกและตำราประวัติศาสตร์ท้องถิ่นกลับแบ่งเป็นอำเภอซุยและหย่งเหอ ยิ่งเพิ่มความน่าสนใจให้กับตำนานของเธอ เซียนกู่บรรลุธรรมในการบำเพ็ญเพียร มีจิตใจเมตตา มักช่วยเหลือผู้คนจากความทุกข์ยากและภัยพิบัติ เธอเคยสร้างวัดเฟิงเซียนกงที่นี่เพื่อสักการะเทพเจ้าและอธิษฐานขอพรให้ประชาชน ด้านหลังรูปปั้นเทพเจ้าตรงกลางวิหารมีภาพแกะสลักอิฐที่งดงาม แสดงภาพเซียนกู่ถือลูกท้อแห่งความยืนยาว สื่อถึงการที่เธอสามารถมอบอายุยืนและความสุขสบายให้แก่ประชาชน ในใจของชาวบ้านในท้องถิ่น สถานะของเซียนกู่ทงเจินจื่อไม่ได้ด้อยไปกว่าหยาวหวังซุนซือเมี่ยวเลย รูปปั้นบนแท่นบูชาแม้จะเป็นรูปปั้นใหม่ แต่ก็ดูมีชีวิตชีวา ราวกับสามารถมองทะลุความทุกข์ทั้งปวงในโลกนี้ได้ ที่ประตูด้านข้างทั้งสองมีนางกำนัลยืนอยู่ พวกเธอถือทับทิมและลูกท้อ เผยให้เห็นครึ่งตัว ท่าทางอ่อนช้อย เพิ่มความมีชีวิตชีวาให้กับวิหารแห่งนี้ แม้การเยี่ยมชมยามดึกอาจเป็นการรบกวน แต่การได้รับความประทับใจจากวิหารอันศักดิ์สิทธิ์และสง่างามเช่นนี้ ทำให้รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง