ฤดูใบไม้ผลิที่เซียะตั้ง

เซียะตั้ง，ชื่อโบราณว่าเซียะตั้ง。สร้างเป็นตลาดเมืองในสมัยราชวงศ์หมิง，อยู่ระหว่างหย่งอันและเฉียนซานสองหมู่บ้าน，ชื่อเดิมว่าเซียะตั้ง，ต่อมาเรียกว่าเซียะตั้ง。 ในช่วงราชวงศ์ถังเปิดภาคปี（ค.ศ. 713 ปี－741 ปี），ชาวบ้านได้สร้างวัดม้าร้องในน้ำวัฒนา。 ในปีแรกของราชวงศ์ซีนชุน（ค.ศ. 1265 ปี），ถังไจ๋ฝู่บริจาคบ้านเป็นวัด。ลูกหลานของครอบครัวถังอยู่รอบๆ ฮวงเซียงฟู่ตั้ง，ในช่วงปีของราชวงศ์ชุนฮู่เรียกว่าหู๋โจวลี่。 ในปีที่ห้าของราชวงศ์ซวนเต้（ค.ศ. 1430 ปี），สร้างเขตเจียซาน，ครั้งแรกมีการพูดคุยเกี่ยวกับการตั้งเขตเมืองในเซียะตั้ง。 ในปีที่สิบสองของราชวงศ์เจิ้งตง（ค.ศ. 1447 ปี），สำนักงานภาษีเจ้าท่าถูกย้ายไปที่เซียะตั้ง，ในสมัยราชวงศ์หงจื้อเรียกว่าตลาดเซียะตั้ง。 ในสมัยราชวงศ์เจิ้งเต้（ค.ศ. 1506 ปี－1521 ปี），เรียกว่าเมืองเซียะตั้ง。 เซียะตั้งมีภูมิประเทศที่ราบเรียบ，มีแม่น้ำที่หนาแน่น，มี 9 สายน้ำที่ไหลมาบรรจบกันในเขตเมือง，แบ่งเขตเมืองออกเป็น 8 ส่วน，24 สะพานหินเชื่อมต่อ 5 พื้นที่โบราณของเมืองเข้าด้วยกัน，สะพานเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นสะพานไม้ที่มีเสาหินเพียงหลุมเดียว，จนถึงปัจจุบันยังคงรักษาไว้อย่างสมบูรณ์。บ้านและซอยเป็นอีกหนึ่งลักษณะเด่นของเซียะตั้ง，แบ่งออกเป็นซอยที่เชื่อมสองถนนขนานกัน，ซอยที่เชื่อมถนนด้านหน้ากับแม่น้ำด้านหลัง และซอยที่ตั้งอยู่ข้างๆ ห้องโถงในบ้านใหญ่，122 ซอยที่ข้ามกันและทอดยาว，สร้างโครงสร้างโดยรวมของเมืองโบราณและเชื่อมต่อพื้นที่ใหม่และเก่าของเมือง。ทางเดินยาวกว่า 2000 เมตรเป็นสัญลักษณ์ที่โดดเด่นที่สุดของสถาปัตยกรรมเซียะตั้ง，มีม้านั่งยาวติดกับผนังด้านหนึ่งของทางเดิน。