ภูเขาสีเขียวพูดคุยกันเรื่องการจากลา

ในวันสุดท้ายของการเดินทางครั้งนี้, เราวางแผนเส้นทางเดินเท้าที่ยาวไกล, ตั้งใจจะเดินอีกครั้งอย่างเต็มที่. ทั้งหมดยาว 13 กิโลเมตร, ตัดส่วนต้นและท้ายออก, ส่วนกลางเกือบทั้งหมดเป็นการเดินตามทางที่ปูไว้ราบเรียบตามความสูงของภูเขา, จากนั้นก็ลงไปยังชายหาด, และสุดท้ายเดินเข้าไปในหุบเขาและปีนขึ้นไปยังจุดเริ่มต้น, ส่วนนี้ค่อนข้างทรหด. เส้นทางนี้ค่อนข้างมีชื่อเสียง, นอกจากจะได้ชมทิวทัศน์ของทะเลและภูเขาตลอดทางแล้ว, ทางก็ไม่ได้ยากลำบากมาก, ทำให้มีนักท่องเที่ยวมากขึ้น (เมื่อเทียบกับที่ไม่มีใครเลย)! ขณะเล่นที่ชายหาด, ไม่ได้สังเกตว่าท้องฟ้าที่เคยสดใสได้ค่อยๆ ปกคลุมไปด้วยเมฆดำ, และค่อยๆ กดดันมาจากด้านหลังอย่างเงียบๆ. รีบออกเดินทางทันที, แต่ก็สายเกินไป, หยดฝนเริ่มตกลงมาอย่างหนาแน่น, และในเวลาเพียงสิบนาที, ทางเดินเล็กๆ หลายแห่งในภูเขาก็กลายเป็นลำธาร. สวมใส่เสื้อผ้าที่เปียกชื้น, หนาวสั่น, จึงปลอบใจตัวเองว่า: นี่ไม่ใช่ฝน, แต่เป็นเพราะท้องฟ้าไม่อยากให้เราจากไปพรุ่งนี้, ร้องไห้หนึ่งรอบเท่านั้นเอง! คิดแบบนี้แล้วก็ไม่รู้สึกโชคร้ายอีกต่อไป. โดยรวมแล้ว, ทิวทัศน์ของหมู่เกาะคานารีสามารถสวยงามมาก, แต่ก็มีหลายที่ที่น่าเกลียดจริงๆ! ที่ที่มีการสร้างโรงเรือนพลาสติกสำหรับปลูกกล้วย, บ้านที่สร้างไม่เป็นระเบียบ, และภูเขาที่เกือบจะไม่มีต้นไม้*** อยู่ได้สองสามเดือนก็ยังดี, แต่ถ้านานกว่านั้นจะรู้สึกถูกจำกัดและกดดัน! เกาะเล็กๆ สุดท้ายก็ยังคงเป็นเกาะเล็กๆ, ดูจบแล้วก็ไม่มีที่ไหนให้ไปอีกแล้ว! แน่นอน, เรายังอยากจะกลับมาอีกครั้ง, เดินทางไปทั่วทั้งเกาะอย่างเต็มที่, สุดท้ายแล้ว, ความงามของมันก็ยังคงทำให้เราหลงใหล!