ถูกควบคุมโดยสัตว์น่ารักนี้เป็นเวลา 10 กว่านาที

บัตรประจำตัววัตถุโบราณ ชื่อวัตถุโบราณ: ม่อ (mò) ซุน (ภาพ-) ยุค: ราชวงศ์โจวตะวันตก สถานที่ขุดพบ: หลุมฝังศพหมายเลข 2158 ที่สุสานแห่งรัฐเผิง (péng) เมืองหยุนเฉิง สถานที่จัดเก็บ: พิพิธภัณฑ์สำริดซานซี (พิพิธภัณฑ์ซานซีสาขาสำริด) ม่อมีการกระจายตัวทั้งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และอเมริกาใต้ ลักษณะคล้ายหมู หางสั้น หูเป็นรูปวงรี และมีจมูกสั้นที่สามารถยืดหดได้ หากคุณเคยเห็นสัตว์ชนิดนี้ในสวนสัตว์ คุณจะพบว่า ม่อสองตัวนี้มีลักษณะและท่าทางที่เหมือนกันจริงๆ ม่อสองตัวนี้เป็นภาชนะใส่เหล้าที่หล่อด้วยแม่พิมพ์สามชิ้น มีฝาปิดที่ด้านหลังและมีปุ่มรูปนกที่ด้านบน ลำตัวของม่อมีลวดลายเกล็ดขวาง ส่วนท้ายมีลวดลายเมฆและลวดลายเมฆที่มีตา ขาหน้าหลังด้านนอกมีลวดลายมังกรคุย (kuí) บัตรประจำตัววัตถุโบราณ ชื่อวัตถุโบราณ: กระต่ายซุน (ภาพ-) ยุค: ราชวงศ์โจวตะวันตก สถานที่ขุดพบ: หลุมฝังศพหมายเลข 8 ที่สุสานเจ้าโจว เมืองหลินเฟิน สถานที่จัดเก็บ: พิพิธภัณฑ์สำริดซานซี (พิพิธภัณฑ์ซานซีสาขาสำริด) กระต่ายมีลักษณะท่าทางที่มีชีวิตชีวา แสดงท่าทางหมอบ สองตาจ้องมองไปข้างหน้า หูทั้งสองข้างแนบกับลำตัว ราวกับว่ากำลังจะเคลื่อนไหวในวินาทีถัดไป ด้านข้างของท้องมีลวดลายนูนเป็นวงกลม จากด้านในออกไปเป็นลวดลายไฟ ลวดลายฟ้าผ่ามุมเฉียง และลวดลายฟ้าผ่าที่เชื่อมต่อกัน กระต่ายซุนนี้ก็เป็นภาชนะใส่เหล้าเช่นกัน ท้องภาชนะกลวง มีช่องเปิดสี่เหลี่ยมมุมโค้งที่ด้านหลัง ฝาปิดที่เข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบกับตัวภาชนะ และมีปุ่มรูปวงแหวนที่ฝาปิด ความรู้เพิ่มเติม ลวดลายเมฆเป็นลวดลายที่พบได้บ่อยในเครื่องสำริด ในสมัยราชวงศ์ซางและราชวงศ์โจวตะวันตก มักใช้เป็นลวดลายพื้น (ลวดลายที่รองรับลวดลายหลัก) ตกแต่งในส่วนของร่างกายสัตว์และเส้นขอบ ทำให้เกิดโครงสร้างหลายชั้น ลวดลายเมฆประกอบด้วยเส้นต่อเนื่องที่มีการแยกหรือหมุนวน โดยเส้นโค้งต่อเนื่องเรียกว่าลวดลายเมฆ และเส้นสี่เหลี่ยมต่อเนื่องเรียกว่าลวดลายฟ้าผ่า ซึ่งเป็นลวดลายเมฆที่แปรรูป เครื่องสำริดสไตล์จินมีลวดลายเมฆหลากหลายรูปแบบ เช่น ลวดลายเมฆที่เชื่อมต่อกัน ลวดลายเมฆหมุนวน ลวดลายเมฆมุมเฉียง ลวดลายเมฆสามเหลี่ยม และลวดลายเมฆที่แปรรูป มีความงดงามทางศิลปะสูง ลวดลายเถี่ยหรือที่เรียกว่าลวดลายหน้าสัตว์ เป็นลวดลายตกแต่งที่ผสมผสานลักษณะของสัตว์หลายชนิดเข้าด้วยกัน มีความนิยมในสมัยราชวงศ์ซางถึงต้นราชวงศ์โจวตะวันตก และเริ่มลดลงในช่วงกลางราชวงศ์โจวตะวันตก ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ลวดลายนี้กลับมาเป็นที่นิยมอีกครั้งในเครื่องสำริดสไตล์จิน มักปรากฏในรูปแบบที่สัตว์คาบมังกรคุยหรือหงส์คุย ลวดลายเกล็ด เป็นลวดลายที่ประกอบด้วยเกล็ดจากลำตัวของมังกรหรืองู มีการจัดเรียงแบบต่อเนื่อง แบบซ้อนทับ และแบบขนาน มีความนิยมในช่วงกลางถึงปลายราชวงศ์โจวตะวันตก