ความคิดถึงที่ไม่จางหายของภูเขาหยางหมิง

สายลมของไทเปที่มีความอ่อนโยนเฉพาะตัว พัดเบาๆ ผ่านภูเขาหยางหมิง การเดินเล่นบนเส้นทางคดเคี้ยวของภูเขาหยางหมิง สายลมเหมือนภูตที่มีชีวิตชีวา ล่องลอยไปในหมู่ดอกไม้หลากสีและป่าไม้หนาทึบ มันพัดเบาๆ ที่เส้นผมของฉัน และกระตุ้นความคิดถึงในใจ ดอกไม้ตามทางแกว่งไกวในสายลมเหมือนกำลังเล่นกับสายลม กลิ่นหอมฟุ้งกระจายไปไกล เมื่อขึ้นไปถึงจุดชมวิวบนยอดเขา สายลมบนภูเขายิ่งรุนแรง มองออกไปเห็นเส้นขอบของเมืองที่ปรากฏและหายไปในหมอกจางๆ ขณะนี้ สายลมเหมือนสายใยที่มองไม่เห็น เชื่อมโยงอดีตและปัจจุบันเข้าด้วยกัน นึกถึงเสียงหัวเราะและความสุขที่เคยมีร่วมกับเพื่อนสนิทที่นี่ ความทรงจำที่สวยงามเหล่านั้นเหมือนภาพยนตร์ที่ฉายซ้ำในหัว แม้ว่าในตอนนี้ทุกคนจะอยู่ห่างไกลกัน แต่สายลมของภูเขาหยางหมิงทำให้ความคิดถึงยิ่งรุนแรงขึ้น แม้ว่าสายลมนี้จะพัดผ่านภูเขาและน้ำมากมาย ก็ไม่สามารถพัดพาความรักที่มีต่อภูเขาหยางหมิงและความทรงจำที่มีค่าในภูเขานี้ไปได้ สายลมนี้จะคงพาความคิดถึงของฉันไปตลอดปี ในวันข้างหน้า เมื่อใดก็ตามที่นึกถึงสายลมของภูเขาหยางหมิง หัวใจจะอบอุ่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว และรอคอยที่จะพบกับมันอีกครั้ง เพื่อย้อนความทรงจำที่สวยงามในอดีต