ฤดูร้อนในสิบสองปันนานั้นไม่มีวันหยุดพัก

เมื่อเข้าสู่เดือนสิงหาคม ฉันจะรู้สึกเศร้าใจที่ฤดูร้อนค่อยๆ จางหายไป ไล่ตามและจับสัญญาณของฤดูร้อน ยืดและขยาย เป็นความบ้าคลั่งของฉันนับครั้งไม่ถ้วน แสง ส่องผ่านป่าฝนกระจายไปบนผนังถ้ำ ฝน สัมผัสใบกล้วยและกระเซ็นไปบนหน้าต่างกระจก ความโรแมนติกกลายเป็นรูปธรรมในขณะนี้ ฤดูร้อนก็มีรูปร่าง ป่าฝนเขตร้อนที่ซ่อนอยู่ในความเจริญรุ่งเรือง เชื่อฉันเถอะ อาศัยอยู่ที่นี่ ไม่อยากไปไหน ดื่มด่ำกับการเดินในป่าฝนในห้อง ไปสัมผัสความงามของพื้นที่ในป่าฝน ถ้าจะบอกว่า โรงแรมนี้ซ่อนอยู่ในป่าฝนเขตร้อน ฉันกลับคิดว่ามันเหมือนบ้านสีแดงที่เติบโตขึ้นมาจากป่าฝนเขตร้อนมากกว่า สถาปัตยกรรมและธรรมชาติอยู่ร่วมกัน ฤดูร้อนและความโรแมนติกอยู่ใกล้แค่เอื้อม