แสงอรุณที่เขาไอ้เหลา_ยูนนาน

เมื่อยืนอยู่บนที่สูงของเขาไอ้เหลาและมองลงมา แสงเรืองรองยามเช้ากำลังแผ่ปกคลุมเทือกเขาที่ซ้อนกันเป็นชั้นๆ พืชพรรณสีเขียวถูกเคลือบด้วยสีทองอบอุ่น หมอกในหุบเขายังไม่จางหายไป เหมือนกับผ้าคลุมบางเบาที่พันรอบร่องเขา หุบเขาที่คดเคี้ยวแห่งนั้นส่องประกายระยิบระยับในแสงอรุณนาขั้นบันไดสองฝั่งแม่น้ำเหมือนจานหยกสีเขียวที่คว่ำลง แต่ละช่องบรรจุแสงอรุณที่โปร่งใส บนพื้นที่โล่งไกลออกไป ดินสีน้ำตาลและสีเขียวโดยรอบสร้างสีตัดกันที่อ่อนโยน เหมือนภาพร่างที่ธรรมชาติวาดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ ลมภูเขาพัดพาความชื้นของพืชพรรณ ผสมกับกลิ่นหอมหวานของดินที่เพิ่งพลิกในนาขั้นบันได แผ่ซ่านไปทั่วจากหุบเขาจนถึงยอดเขา เขาไอ้เหลาในแสงอรุณไม่มีความร้อนระอุของฤดูร้อน มีเพียงความเย็นสดชื่นที่ชุ่มฉ่ำด้วยน้ำค้าง แม้แต่เสียงลมพัดผ่านใบไม้ก็ยังนุ่มนวลราวกับน้ำ นาขั้นบันไดที่ทอดยาวไปตามแนวเขา กำลังบดขยี้แสงอรุณให้เป็นละอองแสงเล็กๆ ไหลลงไปในน้ำตามคันนา และถูกนกกระจอกภูเขาที่ตื่นเช้าทำให้เกิดระลอกคลื่นเป็นวงๆ หมู่บ้านเชิงเขายังไม่ตื่นเต็มที่ มีเพียงควันไฟไม่กี่สายพันกันกับหมอกในหุบเขา เมื่อยืนอยู่ตรงนี้ จะเห็นเวลาไหลผ่านรอยพับของภูเขาอย่างช้าๆ – จากเงาภูเขาสีน้ำเงินเข้ม ไปจนถึงขอบทองที่แผ่ปกคลุมยอดไม้ และจากนั้นทั้งภูเขาก็ถูกแสงอรุณอาบจนกลายเป็นสีเขียวที่อบอุ่นยามเช้าของเขาไอ้เหลาไม่เคยสว่างขึ้นอย่างกะทันหัน แต่เหมือนชาอุ่นๆ ที่รอให้ผู้คนค่อยๆ ลิ้มรสความอ่อนโยนที่เปลี่ยนจากเย็นเป็นอุ่น