เพิ่งกลับมาจากเจียงเหมิน! รับคำแนะนำ! อย่ามาจริงๆ!

ฉันอ่านเจอในอินเทอร์เน็ตว่าบล็อกเกอร์บางคนไม่แนะนำให้ไป แต่ฉันก็ยังเลือกใช้ฟิลเตอร์ "Hurious" และผลลัพธ์...ฉันรู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง! - วันนั้นลมแรงระดับ 4 และมีฝนตกปรอยๆ ดังนั้นฉันจึงสวมเสื้อโค้ทบางๆ แต่ก็รู้สึกชาเพราะความหนาวเย็น หลังจากลงสถานีแล้วจะมีมอเตอร์ไซค์หลายคันตะโกนเป็นภาษากวางตุ้ง ห่างจากถนนซันซันซูเพียง 3 กม. แต่ราคาแพงเกินไป และในขณะนั้นฝนตก หลังจากนั้นเราก็ไปรอรถเมล์ซึ่งใช้เวลา 36 นาทีถึง 4 ป้าย หลังจากรอสักพักก็ไม่เห็นคนขับออกไป เราไปหาคนขับข้างๆ แล้วเอา "การจองรถบัสมือถือ" ไปที่ไหนก็ราคาแค่ 5 หยวน/คน ถือว่าคุ้มมาก - หลังจากมาถึงซากปรักหักพังสามสิบสามแล้ว อาคารโบราณภายในก็ค่อนข้างไม่บุบสลาย และการเดินบนถนนก็ให้ความรู้สึกเหมือนได้เดินทางไปยังปลายศตวรรษที่ผ่านมา หากคุณมีกล้องถ่ายรูป รูปถ่ายที่คุณถ่ายคงจะดูไม่สวยงามมากอย่างแน่นอน มีกำแพงดอกไม้อยู่บ้างซึ่งเหมาะแก่การถ่ายรูปมาก ดังนั้นใครอยากถ่ายรูปก็สามารถไปที่นั่นได้ - ป้ายรูปคนของพี่ใหญ่และพี่สะใภ้นั้นเหมือนกับป้ายตีนหมูของเชียงเกอ และสามารถพบได้ทั่วถนน เราไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่ลง CCTV เราสั่งรากบัวและวุ้นเส้นซี่โครงหมูมา น้ำซุปเข้มข้น แต่ฉันไม่ชอบเนยถั่ว - เนื่องจากฉันรู้สึกเบื่อมาก ฉันจึงขี่จักรยานไปยังหมู่บ้านสายรุ้งแม้จะมีลมแรงก็ตาม ต้องบอกว่าการคมนาคมไม่สะดวกจริงๆ! จักรยานที่ใช้ร่วมกันมีจุดคงที่ และมีเพียง 1 หรือ 4 บล็อกสี่เหลี่ยม ดังนั้นคุณจึงต้องหาจุด ซึ่งแตกต่างจากในกวางโจว ฉันผลักมันไปมาและเล่นกับมันสักพักก่อนที่จะคืนมันได้ - เดิมทีฉันอยากกลับไปตอน 2 ทุ่ม แต่ไม่มีที่ไปจริงๆ และสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ก็อยู่ค่อนข้างไกล หลังจากอยู่ในร้านกาแฟมานานก็รู้สึกว่าอยู่ไม่ได้แล้วจึงเปลี่ยนการจองนั่งรถไฟกลับกวางโจวตอนประมาณตี 5 - สรุป เวลาออกไปเล่นต้องเช็คสภาพอากาศ ไม่เช่นนั้น ประสบการณ์จะลดลงอย่างมาก เดินทางโดยรถยนต์ส่วนตัวไปเจียงเหมินจะสะดวกกว่า!