ค้นพบตัวเองในอูลูวาตู

ไม่คาดคิดเลยว่าพระอาทิตย์ตกที่สวยที่สุดจะไม่ใช่ที่จิมบารันหรือชายหาดในอูลูวาตู แต่เป็นระหว่างการแสดงระบำไฟเคจักในอูลูวาตู ในวัยรุ่นฉันได้รับแรงบันดาลใจและตั้งชื่อตัวเองว่าซีตา คิดว่ามันเป็นชื่อที่ฉันสร้างขึ้นเอง ตอนอายุ 16 ฉันเดินทางไปอินเดียและค้นพบว่ามันเป็นชื่อของเทพธิดาจากมหากาพย์ตำนานที่มีชื่อเสียงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตอนนี้ในอินโดนีเซีย ฉันต้องการเห็นเรื่องราวเกี่ยวกับ 'ตัวฉันเอง' ด้วยตาตัวเอง ระบำไฟเคจักเล่าเรื่องราวของซีตาและสามีของเธอ รามา และวิธีที่เธอถูกลักพาตัวโดยราวณะและพาไปยังศรีลังกาในปัจจุบัน ก่อนที่จะได้รับการช่วยเหลือด้วยความช่วยเหลือของหนุมานและกลับไปยังอินเดีย หมายเหตุสำคัญ: อูลูวาตูเป็นพื้นที่ท่องเที่ยวเชิงพาณิชย์ และการแสดงใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงซึ่งค่อนข้างสั้น เมื่อมาถึงคุณต้องต่อคิว และลิงที่อยู่ใกล้เคียงอาจขโมยของของคุณได้ น่าสนใจที่ฉันได้พบกับ 'เพื่อนร่วมชาติ' จากทมิฬนาฑู อินเดีย (บ้านของศูนย์อิชา) ซึ่งสำเนียงทมิฬของพวกเขาฉันคุ้นเคยมาก ศัตรูของลิงต้องเป็นพี่น้องชาวอินเดีย เพราะพวกเขาร้องเพลงสวดลิงเมื่อเข้ามา ทำให้ลิงกลัวและยอมจำนน มันเหมือนกับการสอนเด็กเล็ก ๆ การกดขี่ทางสายเลือดอย่างแน่นอน มีค่าจอดรถและค่าตั๋วเข้าชมวัด หลังจากเห็นลิงข้างใน หลายคนต่อคิวซื้อตั๋วระบำไฟ จากนั้นคุณสามารถเข้าไปได้ ฉันเลือกการแสดงตอนเย็น อากาศร้อนมาก ดังนั้นอย่าลืมนำน้ำแข็งสองขวด ร่ม และครีมกันแดด หลายคนเข้ามาก่อนหนึ่งชั่วโมงเพื่อจองที่นั่ง ซึ่งหมายความว่าคุณจะต้องอยู่ใต้แสงแดดเป็นเวลาสองชั่วโมงก่อนพระอาทิตย์ตก เตรียมตัวให้พร้อม อย่างไรก็ตาม การได้เห็นพระอาทิตย์ตกและการแสดงนั้นคุ้มค่าจริง ๆ ราวกับว่าฉันได้เชื่อมต่อกับซีตาและได้สนทนากับเธอ