สวนแห่งชาติทาโรโกะ

สวนแห่งชาติทาโรโกะ ซึ่งมีชื่อภาษาเตรุกุว่า "Rngayan qmita kana klwaan Truku" ตั้งอยู่ในพื้นที่กว้างใหญ่ทางตะวันออกของจังหวัดไต้หวัน ครอบคลุมพื้นที่ 3 เขตการปกครอง ได้แก่ เขตเฮ่าเหลียน เขตไทจง และเขตนานโถว ไม่เพียงแต่เป็นจุดเชื่อมต่อการคมนาคมที่สำคัญของไต้หวัน แต่ทางหลวงจงเหวินซึ่งเป็นทางหลวงสายแรกที่เชื่อมโยงระหว่างตะวันออกและตะวันตกของไต้หวันก็ผ่านไปในสวนแห่งนี้ สวนแห่งชาติทาโรโกะมีชื่อเสียงจากหุบเขาและหน้าผาที่งดงามน่าทึ่ง หน้าผาสูงชันเป็นทางเดินที่เงียบสงบและลึกล้ำ ทำให้ "หุบเขาทาโรโกะ" โดดเด่นจากแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติอื่นๆ และได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในแปดสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของไต้หวัน สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นคือ บริเวณเทือกเขาสูงในสวนแห่งนี้ยังคงมีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตหายากจากยุคน้ำแข็งเช่นปลาซานชิโอะ ซึ่งเป็นพยานของการเปลี่ยนแปลงของโลกมาอย่างยาวนาน สวนแห่งชาติทาโรโกะถูกมองว่าเป็นมรดกโลกที่มีค่าเนื่องจากไม่เพียงแต่มีลักษณะทางธรณีวิทยาที่โดดเด่นเช่นหน้าผา ขั้นบันได ทางน้ำพุ่งและหุบเขา ซึ่งตรงตามเกณฑ์ข้อที่ 7 ของการคัดเลือกมรดกโลก แต่ยังเนื่องจากการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกที่ยังคงดำเนินอยู่ ซึ่งหล่อหลอมให้เกิดทัศนียภาพทางธรรมชาติที่งดงามและยิ่งใหญ่ในสวนแห่งนี้ รวมถึงความหลากหลายทางชีวภาพที่อุดมสมบูรณ์และมีเอกลักษณ์เฉพาะ ซึ่งสอดคล้องกับเกณฑ์ข้อที่ 9 นอกจากนี้ พืชพรรณธรรมชาติและระบบนิเวศป่าไม้ที่ไม่ถูกรบกวนจากมนุษย์ในสวนแห่งนี้ยังเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมสำหรับสัตว์ป่าและพืชพรรณนานาชนิด ซึ่งมีความสัมพันธ์ซับซ้อนและพึ่งพาอาศัยกันอย่างละเอียดอ่อน สอดคล้องกับเกณฑ์ข้อที่ 10 คำว่า "ทาโรโกะ" หรือ "ดาโรโกะ" มาจากชื่อเรียกตนเองของชนพื้นเมืองเผ่าทรุกุว่า "Truku" ประวัติศาสตร์ของกลุ่มชนนี้สามารถสืบย้อนกลับไปได้ถึงช่วงก่อนศตวรรษที่ 16 เมื่อชนเผ่าเซเดกได้ข้ามเทือกเขาภูเขาสูงจากนานโถวมาตั้งรกรากอยู่ในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำลีวูและมูกัวในเฮาเหลียน และค่อยๆ พัฒนาเป็นกลุ่มชนที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ โดยเรียกตนเองว่า "ชนเผ่าทรุกุ" ชื่อ "ทาโรโกะ" จึงแพร่หลายมาจากการตั้งถิ่นฐานของกลุ่มชนนี้ แนวคิดในการจัดตั้งสวนแห่งชาติทาโรโกะมีมาอย่างยาวนาน โดยสามารถสืบย้อนกลับไปได้ถึงเดือนธันวาคม 2480 เมื่อแนวคิดเบื้องต้นได้ครอบคลุมพื้นที่ซวยซานและทาโรโกะในปัจจุบัน โดยมีเนื้อที่รวมถึง 270,000 เฮกตาร์ หลังจากใช้เวลาหลายทศวรรษในการเตรียมการและวางแผน สวนแห่งชาติทาโรโกะจึงได้รับการประกาศจัดตั้งอย่างเป็นทางการในวันที่ 12 พฤศจิกายน 2529 โดยมีขอบเขตครอบคลุมพื้นที่ยาวประมาณ 38 กิโลเมตรจากเหนือจรดใต้ และกว้างประมาณ 41 กิโลเมตรจากตะวันออกจรดตะวันตก รวมเนื้อที่ทั้งสิ้น 92,000 เฮกตาร์ ครอบคลุมหลายเขตการปกครองในเฮาเหลียน ไทจง และนานโถว ในปีที่ผ่านมา สวนแห่งชาติทาโรโกะได้ฉลองครบรอบ 35 ปีของการจัดตั้ง และ Google ได้นำเสนอวัดฉางฉุนซื่อให้เป็นภาพวาดหน้าจอเริ่มต้นสำหรับผู้ใช้ทั่วโลก อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งรุนแรงที่เกิดขึ้นในเฮาเหลียนเมื่อวันที่ 3 เมษายน 2567 ได้ทำให้สวนแห่งนี้ได้รับความเสียหายอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มีเส้นทางเดินป่าและถนนสายหลักหลายแห่งได้รับความเสียหาย ทำให้มีนักท่องเที่ยวบาดเจ็บและติดค้าง หลังเกิดเหตุการณ์ดังกล่าว สวนแห่งชาติทาโรโกะได้ดำเนินการปิดพื้นที่เพื่อดำเนินการซ่อมแซมฉุกเฉิน แต่ยังไม่สามารถระบุได้ว่าจะใช้เวลานานเท่าใดในการซ่อมแซมและเปิดให้บริการอีกครั้ง สวนแห่งชาติทาโรโกะไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงจากทัศนียภาพทางธรรมชาติที่งดงามเท่านั้น แต่ยังเป็นที่จับตามองจากเหตุการณ์สำคัญต่างๆ มากมาย ในปี 2564 เพื่อดำเนินการซ่อมแซมฉุกเฉิน