คู่มือเดินเล่นในดินแดนลึกลับสีขาว

คนขับรถในซามาร์คันด์เสนอราคา 25,000 ซอม (Sum) ใช้เวลา 50 นาทีถึงทาจิกิสถาน; คนขับรถแชร์ในดูชานเบเรียกเก็บ 200 โซโมนี (Somoni) สถานีรถที่ซ่อนอยู่ใต้ร่มไม้เขียวขจีให้ความรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน ทันทีที่ลงจากรถที่สถานีขนส่ง Kaftarxona ในซามาร์คันด์ คนขับรถที่กำลังหาผู้โดยสารก็เข้ามาหา: “เพนจิเคนต์? 25,000 ซอม, 50 นาทีถึงชายแดน” การเดินทางออกจากอุซเบกิสถานเหมือนกดปุ่มกรอไปข้างหน้า แม้แต่ 'ใบเล็กสีขาว' ที่ลือกันว่าจะต้องตรวจสอบก็ไม่มีการพูดถึง เจ้าหน้าที่ประทับตราถึงกับยิ้มให้ฉัน [ThumbsUp][ThumbsUp][ThumbsUp] แต่การเข้าประเทศทาจิกิสถานกลับดึงจังหวะให้ช้าลงเหมือนภาพสโลว์โมชั่น: ป้ายแจ้งเตือนระบบล่มตั้งอยู่กลางลานที่แดดจัด ฉันกำหนังสือเดินทางแน่นแล้วนั่งยองๆ ใต้ร่มไม้ มองเจ้าหน้าที่วิ่งไปมาพร้อมกับโน้ตบุ๊ก 4 ชั่วโมงต่อมา จู่ๆ ก็มีคนตะโกนว่า “นักท่องเที่ยวผ่านก่อน” — ปรากฏว่าพวกเขาเปลี่ยนเป็นการลงทะเบียนด้วยมือชั่วคราว บนแบบฟอร์มที่หมึกยังไม่แห้ง ชื่อของฉันเขียนหวัดๆ แต่ก็แฝงไปด้วยความอบอุ่น [ThumbsUp][ThumbsUp][Clapping][Clapping][Clapping] คนขับรถแชร์ที่ชายแดนถือป้าย “ดูชานเบ” เข้ามาใกล้ ค่าโดยสาร 200 โซโมนีมาพร้อมกับกลิ่นฝุ่น เมื่อภูเขาที่แห้งแล้งนอกหน้าต่างรถค่อยๆ ถูกแทนที่ด้วยต้นไม้เขียวขจี ป้ายสีน้ำเงินของสถานีขนส่งทางเหนือของเมืองก็ปรากฏขึ้นในสายตา จากนั้นขึ้นรถรางสีเขียวไปยังใจกลางเมือง มิเตอร์หยุดที่ 40 โซโมนี คนขับชี้ไปที่แผงหน้าปัด: “มิเตอร์ของทาจิกิสถาน ไม่โกงหรอก” [Clapping][Clapping][Clapping] รถบัสสนามบินจอดอยู่บนถนนวาคาน ตัวอักษรบนแผนที่เส้นทางดูเหมือนเพิ่งทาสีใหม่: ชื่อสถานี “สถานีขนส่ง, ตลาด” ถูกปิดทับด้วยเทปกาว เดินตามป้ายบอกทาง จู่ๆ ก็เดินเข้าไปในตลาดที่เต็มไปด้วยสีสันสดใส ภายในอาคารสังกะสีสูงสามชั้นเต็มไปด้วยผ้า, ผลไม้แห้ง, เคสโทรศัพท์ หญิงสาวสวมผ้าคลุมศีรษะกำลังจัดผักผลไม้ลงตะกร้า ชายหนุ่มสวมกางเกงรัดรูปปล่อยให้กล้องจ่อเครื่องเทศจนน้ำลายไหล — สายตาของพวกเขาดูมีชีวิตชีวามากกว่าพ่อค้าแม่ค้า: “ที่นี่มีเรื่องราวมากมาย” [Clapping][Clapping][Clapping] ป้ายสีแดงตรงหัวมุมเหมือนกำลังกวักมือเรียก: คำว่า “อลาวี” สามคำถูกแปลเป็นภาษาอังกฤษ, รัสเซีย, อุซเบกิสถาน — เหมือนกับแผนที่โลกที่อยู่หน้าประตูที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน พนักงานต้อนรับถามอยู่นานกว่าจะยืนยันว่าฉันไม่มีบัตรเครดิต: “ใช้เงินสดเถอะ” แบกกระเป๋าขึ้นไปชั้นห้า แอร์กำลังพ่นลมเย็นจัด — ราคาของประเทศนี้ดูเหมือนจะมีฤดูกาลที่ชัดเจน: “ลมเย็นฟรี” [ThumbsUp][ThumbsUp][ThumbsUp] ขณะเดินขึ้นเนิน จู่ๆ ก็เห็นเจดีย์เล็กๆ แห่งหนึ่ง: ผนังด้านนอกสีแดงอมน้ำตาลเป็นประกายจากลม นกพิราบบินวนต่ำๆ — เหมือนกำลังไล่ตามแสงแดด ประตูทางเข้าปิดสนิท พื้นเต็มไปด้วยหญ้าและใบไม้ร่วง; แผงลอยเล็กๆ ข้างๆ ขายไอศกรีมและน้ำอัดลม — ไอศกรีมมีสองรสคือสตรอว์เบอร์รีและองุ่น น้ำอัดลมใส — เหมือนกับเมืองนี้ที่โปร่งใสและตรงไปตรงมา: “ไอศกรีม 25,000 ซอม, น้ำอัดลม 10,000 โซโมนี” [Victory][Victory][Victory]