บาหลี, ยาแก้เหนื่อยล้าของชีวิตฉัน～

คงเป็นเพราะฉันเคยมาบาหลีครั้งหนึ่ง, ได้ไปเยือนหลายที่แล้ว ดังนั้นเมื่อฉันกลับมาที่บาหลีอีกครั้ง, มันเหมือนกับการพบเจอเพื่อนเก่า, เพียงแค่รำลึกความหลัง อาจเป็นเพราะตอนที่ฉันไปปีนภูเขาที่สุราบายา, ใช้โชคดีทั้งหมดไปแล้ว เลยทำให้ทุกวันที่ฉันอยู่บาหลีต้องเจอกับฝนตกนานๆ โชคดีที่, มาแล้วก็ต้องยอมรับมัน, และพอดีเจอกับ 'วันนีเปียร์' ของบาหลี ดังนั้น, ครั้งนี้ฉันจึงสามารถใช้ชีวิตช้าๆ ที่บาหลีได้ ทำให้ชีวิตที่เหนื่อยล้าของฉันได้ผ่อนคลายลง ในฤดูฝนของบาหลี, ทุกที่เต็มไปด้วยความชื้น เดิมทีคิดว่าเกาะนังยูและเกาะเปนิดาจะแน่นไปด้วยผู้คน แต่พบว่าไม่เท่าที่คิดไว้ครึ่งหนึ่งเลย ที่ 'น้ำตาปีศาจ' ก็รู้สึกเหมือนได้เช่าทั้งสถานที่ เพียงแค่นั่งมองคลื่นที่โหมกระหน่ำ, รับลมทะเลแปซิฟิกที่พัดเข้าหน้า บ่ายๆ เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ ข้างหลังชายหาดคูตา บรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นท้องถิ่นทันที เห็นร้านขายงานฝีมือที่มีเสน่ห์ขายของแขวนและแม่เหล็กติดตู้เย็น ไม่อาจห้ามใจได้ ซื้อไปหลายชิ้น เพราะสภาพอากาศและการจราจร, ไม่ได้ไปเซมินยัคและชางกู พักที่รีสอร์ทในนูซาดัว โรงแรมใหม่มาก, มีชายหาดส่วนตัว, ห้องพักใหญ่เริ่มต้นที่ 600 ต่อคืน ระดับและคุณค่าตอบแทนตรงกัน เพราะ 'วันนีเปียร์', ทุกคนถูกบังคับให้อยู่ในโรงแรมทั้งวัน เช้าๆ ทำโยคะในสวน, บ่ายๆ นอนเล่นบนเก้าอี้ชมทะเล เย็นๆ แช่ในสระว่ายน้ำที่สวยงาม, และใช้เวลาคืนในห้องพักอย่างเงียบสงบเพื่อฉลองปีใหม่ของบาหลี เดินทางมาหลายปี, ครั้งนี้จริงๆ แล้วใช้เวลาทั้งวันในโรงแรม และได้รับความรู้สึกที่เยียวยาเต็มเปี่ยม การเดินทางอาจเป็นการเยี่ยมชมแบบพิเศษ, ไปที่มากขึ้นในเวลาจำกัดเพื่อความเต็มเปี่ยม การเดินทางอาจเป็นการผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์, อยู่ในโรงแรมสบายๆ ชมทะเลสั่งอาหารก็เป็นความสุข ไม่ว่าจะเป็นการวิ่งไปตามสถานที่ท่องเที่ยวหรือนั่งฟังเสียงทะเลที่ชายหาด ทั้งหมดนี้คือยาแก้เหนื่อยล้าของชีวิตฉัน เคยเป็น, ตอนนี้เป็น, และในอนาคตก็จะเป็น