เมืองเก่าหลี่เซียง

ในฐานะเมืองประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมเพียงแห่งเดียวที่มีชื่อว่า "จีน" เมืองโบราณลี่จวงซึ่งตั้งอยู่ในเขตชานเมืองทางตะวันออกของเมืองอี้ปินและทางฝั่งใต้ของแม่น้ำตอนล่างของแม่น้ำแยงซี ไม่เพียงแต่เป็นเมืองโบราณที่สำคัญบนแม่น้ำแยงซีใน แต่ยังมีแนวคิดทางศิลปะแบบตะวันออกเกี่ยวกับภูเขาและน้ำอีกด้วย ชีวิตสไตล์เสฉวนมีรสชาติที่อร่อยมายาวนานกว่า 1,400 ปี และวัฒนธรรมอาหารซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ "ดอกไม้หนึ่งดอก สีเหลืองสองดอก และสีขาวสามดอก" นั้นกว้างขวาง อิทธิพล และเนื่องจากการอยู่รอดของวัฒนธรรมจีนในยุคปั่นป่วน จึงมีชื่อเสียงพอๆ กับฉงชิ่ง เฉิงตู และคุนหมิง "หนึ่งในสี่ศูนย์วัฒนธรรมต่อต้านญี่ปุ่น" แม่น้ำนำไปสู่เทือกเขา Minshan ซึ่งไหลผ่านแม่น้ำ Chuze ยอดเขาเรียงรายไปตามเทือกเขา Guiling และลำธารที่สวยงามไหลลงสู่แดนสวรรค์ เมืองโบราณลี่จวงสร้างขึ้นครั้งแรกในปีที่ 6 ของต้าถงในสมัยราชวงศ์เหลียง (ค.ศ. 540) มีประวัติการก่อสร้างยาวนานกว่า 1,481 ปี และมีพื้นที่สร้างขึ้น 3 ตารางกิโลเมตร พื้นที่ชมวิวเมืองโบราณลี่จวงในปัจจุบันประกอบด้วยพื้นที่ขนาดใหญ่ 2 แห่ง ได้แก่ พื้นที่แกนกลางของเมืองโบราณและเขตชมวิวทุ่งพระจันทร์ พื้นที่แกนกลางของเมืองโบราณครอบคลุมพื้นที่ 1 ตารางกิโลเมตร Field Scenic Area เป็นพื้นที่ทิวทัศน์ที่เพิ่งเพิ่มเข้ามา ซึ่งผสมผสานความรู้สึกทางประวัติศาสตร์ สุนทรียภาพแบบตะวันออก ชีวิตสไตล์เสฉวน และการศึกษาและการสำรวจ เมืองโบราณลี่จวงไม่เพียงแต่มีลักษณะทางธรรมชาติที่สวยงาม เมืองและอาคารโบราณที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี แต่ยังมีประวัติศาสตร์ของมนุษย์อันงดงามและยาวนาน วัฒนธรรมพื้นบ้านอันอุดมสมบูรณ์และมีสีสันทางตอนใต้ของเสฉวน วัฒนธรรมอาหารท้องถิ่น วัฒนธรรมทางศาสนาที่หลากหลายและกลมกลืน และการต่อต้าน -วัฒนธรรมสงครามของญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศ มีเอกลักษณ์และมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น เมืองโบราณลี่จวงมีประวัติศาสตร์อันยาวนานและเป็นแหล่งรวมของมนุษยศาสตร์ มี "พระราชวังเก้าแห่งและวัดสิบแปดแห่ง" ซึ่งประกอบด้วยวัด พระราชวัง และพระราชวัง ห้องโถงซวนหลัว ซึ่งเป็นหน่วยพิทักษ์โบราณวัตถุทางวัฒนธรรมที่สำคัญของประเทศ ซึ่งอดีตเป็นที่ตั้งของการก่อสร้างของจีน สังคม (ที่พักอาศัยเดิมของเหลียงและหลิน) และมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญของมณฑลเสฉวน หน่วยที่ได้รับการคุ้มครอง ได้แก่ วัด Dongyue, โถงบรรพบุรุษตระกูล Zhang, วัด Huiguang และ Li Feng Villa, ถนนและตรอกโบราณที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดี, ที่อยู่อาศัยโบราณจำนวนมาก ลานต่างๆ และห้องโถงซวนลั่ว ศาลาคูซิง และห้องโถงเกาลูน ซึ่งเหลียง ซือเฉิง ยกย่องให้เป็น "สี่สิ่งมหัศจรรย์" ของลี่จวง แผ่นหินและหน้าต่างไป่เหอก่อให้เกิดวัฒนธรรมที่อยู่อาศัยโบราณอันเป็นเอกลักษณ์และรูปแบบสถาปัตยกรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของลี่จวง ในช่วงสงครามต่อต้านญี่ปุ่น สถาบันอุดมศึกษาและสถาบันวิจัยทางวิทยาศาสตร์มากกว่า 10 แห่ง รวมถึง Academia Sinica และ China Construction Society ได้ย้ายไปที่ลี่จวง ผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ เช่น Li Ji, Fu Sinian, Tao Menghe, Wu Dingliang Liang Sicheng, Lin Huiyin, Tong Dizhou, Liang Siyong และคนอื่นๆ รวมตัวกันที่ Lizhuang และใช้เวลาห้าหรือหกปีของสงครามร่วมกัน "ประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมจีน" ของ Liang Sicheng ซึ่งเป็นผลงานชิ้นเอกถือกำเนิดใน Lizhuang