Tianguan Wang Residence

พระราชวัง Yangcheng Tianguan เป็นนักการเมืองและนักปฏิรูปที่โดดเด่นในสมัยราชวงศ์หมิง เขาดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงลงโทษ กิจการบ้านเรือน และกิจการราชการ สร้างขึ้นโดย Wang Guangguang ซึ่งเป็นรัฐมนตรีคนสำคัญของราชวงศ์หมิงมาเป็นเวลา 40 ปี และครอบครัวของเขามาหลายต่อหลายครั้ง อาคารที่อยู่อาศัยอย่างเป็นทางการมีประวัติยาวนานเกือบพันปี ภายในมีห้องใต้หลังคาสูงตระหง่านและวัดโบราณที่เข้มงวด มีที่พักอาศัยของรัฐบาลและอาคารที่พักอาศัยมากกว่า 40 แห่งที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดี ครอบคลุมประเภทที่พักอาศัย ศาสนา การบูชายัญ วัฒนธรรม อาคารพาณิชย์ และอาคารอื่นๆ สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักในฐานะบ้านเกิดของวัฒนธรรมมาตั้งแต่สมัยโบราณ ในช่วงกว่า 100 ปีตั้งแต่กลางราชวงศ์หมิงจนถึงต้นราชวงศ์ชิง มีจินซีทั้งหมดห้าคน จูเรนหกคน และผู้ดูแลด้านสุขภาพหลายร้อยคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปีที่สามของซุ่นจื้อในราชวงศ์ชิง (ค.ศ. 1646) หมู่บ้านบนภูเขาเล็ก ๆ แห่งนี้มีเพียงไม่กี่ร้อยคนเท่านั้นที่มีรายชื่อนักวิชาการ Jinshi สองคนคือ Wang Lanzhang และ Wang Runshen ซึ่งทำให้เกิดความรู้สึกในรัฐบาลและ ในเวลานั้นมีเพลงพื้นบ้านเผยแพร่อย่างกว้างขวาง "Guoyu Three Villages กำลังหมอบลง "ได้รับรางวัลสองพันห้าความสามารถ" สะท้อนถึงความเจริญรุ่งเรืองของมนุษยศาสตร์อย่างเต็มที่ Shangshu Di Shangshu Di ตั้งอยู่ที่ทางเข้าอาคารโบราณ เป็น "สไตล์กระดานหมากรุกสี่ลาน" สร้างขึ้นในปีแรกของว่านหลี่ ----- ปีที่สามของว่านหลี่ (ค.ศ. 1573-1575) โดยจักรพรรดิ์ว่านหลี่ หลังจากที่หวางกวงกวงได้รับการแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีกระทรวงกิจการภายใน " บ้านพักของมีลาน 2 แห่งทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ลานด้านตะวันออกถูกทำลายลงในช่วงปีแรก ๆ ลานด้านทิศตะวันตกที่มีอยู่ประกอบด้วยห้องโถงด้านหน้า "โถงต้าซุน" และด้านหลัง บ้าน "ติงฉวนจู" อาคารทั้งหมดกว้าง 20.3 เมตร จากตะวันออกไปตะวันตก และยาว 46.6 เมตร จากเหนือจรดใต้ ที่ประตูหน้าห้องโถงหน้ามีแผ่นจารึกโบราณที่มีคำว่า "ซางซู" เขียนโดยหลี่ตงซึ่งเป็นผู้พิพากษาของเทศมณฑลหยางเฉิงในขณะนั้นและจารึกเป็นของขวัญโดยจูจีผู้ว่าราชการมณฑลซานซี ในปีที่สองของราชวงศ์ว่านหลี่ในราชวงศ์หมิง ประตูต้อนรับเป็นผนังไม้ที่เรียกกันทั่วไปว่า "ฉากกั้น" ในท้องถิ่น โดยมีตัวอักษร "Dazuntang" ทั้งสามตัวสลักอยู่ ลานภายในเป็นลานสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่สี่แห่งและแปดลานเล็กทั่วไปในหยางเฉิง ประตูหลักเปิดอยู่ที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือของลานภายในโดยตรงคืออาคารหลัก "โถงต้าซุน" ซึ่งมีความกว้างสามห้องและลึก 5.8 เมตร ด้านหน้าตกแต่งด้วยพัดลมขัดแตะไม้ดูเรียบง่ายและหรูหรา มีห้องหูสองชั้นในแต่ละด้านของห้องโถง ด้านหน้าห้องหูเป็นห้องฝั่งตะวันออกและตะวันตกที่มีชายคาและทางเดิน มีหลังคาแข็งบนภูเขาบนชั้นสองและมีทางเดินในหนึ่งในนั้น ชั้นสอง ห้องทิศใต้เป็นบ้านสไตล์ทางเดินที่มีห้องทะลุ มีลานกว้างอยู่ตรงข้ามลาน และคุณสามารถเข้าถึง Tingquanju ได้โดยตรงผ่านห้องโถงทางทิศใต้ Tingquanju รวบรวมแนวคิดการจัดสวนชั้นสูงของ Wang Guangguang ไว้ด้วยกัน คุณสามารถใช้ชีวิตและว่ายน้ำ ใช้ชีวิตในอุดมคติ และผสมผสานธรรมชาติและมนุษย์เข้าด้วยกันได้ ห้องทิศใต้ในลานบ้านมีหลังคาจั่วแข็ง 2 ชั้น และเบาะหลังมีหลังคาคานยื่น 2 ชั้น ทั้งสองด้านของเบาะหลังมีห้องใต้หลังคาหลังคาจั่วแข็ง 3 ชั้น อาคารทั้งหมดเปลี่ยนจากการปฏิบัติสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมของห้องหลักสูงและห้องด้านล่าง และใช้รูปแบบสถาปัตยกรรมที่เป็นเอกลักษณ์ที่เรียกว่าสไตล์ "หมวกนักวิชาการหมายเลข 1" ซึ่งห้องด้านข้างสูงและห้องหลักอยู่ต่ำ เดิมทีมีเสาสี่ต้นและประตูใหญ่สามประตูทางด้านตะวันออกและตะวันตกของซ่างซู่ตี้ โดยแต่ละด้านของซุ้มประตูไม้และหินแสดงถึงพระเจ้ากวงเอินหรงที่ 4 แห่งราชอาณาจักร มันถูกพังยับเยินในช่วงปีแรก ๆ และตอนนี้เหลือเพียงหินป้องกันสูงของซุ้มประตูทิศตะวันออก ซึ่งดูเหมือนจะยังคงบอกผู้คนเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่และความยิ่งใหญ่ในอดีตของพระราชวังเทียนกวน หอคอยหวางเยว่ประกอบด้วยลานสองลานด้านหน้าและด้านหลัง กว้าง 15 และ 9 เมตรจากตะวันออกไปตะวันตก และยาว 34 เมตรจากเหนือจรดใต้ ตามคำจารึกบนคานดอกไม้บนชั้นสามของอาคารหลักใน ลานอาคาร Wangyue Tower อาคารนี้สร้างขึ้นในเดือนกันยายนของปีที่สามของ Qi ในวันพรุ่งนี้ บุคคลที่โดดเด่นที่สุดของตระกูล Wang ใน Shangzhuang ในสมัย ​​Tianqi คือ Wang Zhengjun ซึ่งเป็นที่ปรึกษาทางการเมืองที่เหมาะสมในซานตงในเวลานั้น อย่างไรก็ตาม สามารถสันนิษฐานได้ว่า Wang Zhengjun เป็นคนสร้างมันขึ้นมา ลานด้านหน้าและด้านหลังเชื่อมต่อกันด้วยห้องโถงและประตู ทางเข้าหลักตั้งอยู่ที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ และมีคำว่า "ความจริงใจ ความรอบคอบ และความขยันหมั่นเพียร" เขียนอยู่บนหน้าผากของประตูดอกไม้ที่แขวนอยู่ทิศตะวันออก ทางเข้าประตูดอกไม้ที่แขวนอยู่นั้นเป็นทางเดิน โดยมีผนังกั้นด้านหน้าประตู ประตูด้านข้างสร้างขนานกับห้องโถง โดยมีหอประตูอยู่ด้านบน และมีแผ่นจารึกโบราณ "Han Zhen Shou Pu" อยู่เหนือประตู บ้านหลังใหญ่ในสวนหลังบ้านมีอ่าว 5 หลัง 3 ชั้น และภูเขาแข็ง 2 ลูก หลังคาลาดเอียงช่วยให้ขึ้นชั้น 2 ได้ด้วยบันไดระหว่างตัวบ้านกับปีก และมีบันไดไม้จากชั้น 2 ขึ้นไป ชั้นสาม บนชั้นสามของบ้านหลักมีระเบียงทรงศาลาตรงกลางห้องสามห้อง และใช้วิธีทิวทัศน์ที่ยืมมาในสถาปัตยกรรม เมื่อยืนอยู่บนระเบียงและมองภูเขาในระยะไกลคุณจะเห็นได้ว่า มีช่องว่างบนภูเขาเมื่อใดก็ตามที่ดวงจันทร์ขึ้นคุณจะนั่งอยู่ที่นั่นคุณสามารถชื่นชมดวงจันทร์และฟังคลื่นต้นสนที่มาจากด้านหลังสำนักแม่ชี Lufeng ฝั่งตรงข้าม ห้องโถงที่เชื่อมระหว่างลานหน้าและหลังเป็น 3 ช่อง มีพัดขัดแตะไม้ เสาหินดอกบ๊วย ฐานเสาทรงกลองทรงดอกบัว และมีหลังคาลาด 2 ชั้นห้อยลงมาจากบนยอดเขา ห้องโถงทั้งหมดทำหน้าที่เป็นทางแยกและเปลี่ยนผ่านระหว่างลานหน้าบ้านและสวนหลังบ้าน มีประตูด้านหน้าและด้านหลังห้องโถง ซึ่งใช้เป็นทางเดินสำหรับงานแต่งงาน งานศพ หรือต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ ตัวบ้านใช้โครงไม้ยกคานขึ้นเล็กน้อย สันเขาทั้งสองข้างตกแต่งด้วยอิฐแกะสลักและกระเบื้อง ฝั่งตะวันตกของโถงหน้าประตูตั้งอยู่บนหน้าจั่วมีหน้าต่างเพียงแถวเดียวและตัวอาคารใช้เทคนิคทางสถาปัตยกรรมริมคลองซึ่งเป็นสไตล์เมืองน้ำเจียงหนาน แม่ชีหลู่เฟิง แม่ชีหลูเฟิงเป็นที่รู้จักกันทั่วไปในชื่อ "แม่ชีหนาน" และได้ชื่อมาเนื่องจากตั้งอยู่บนยอดเขาเซียงหลูทางลาดด้านใต้ของหมู่บ้านซางจวง แม่ชีสร้างขึ้นบนภูเขาและแบ่งออกเป็นส่วนตะวันออกและตะวันตก Anxi แบ่งออกเป็นส่วนบนและส่วนล่างตามภูมิประเทศ ทางใต้ของส่วนบนคือศาลา Guandi มีศาลาสักการะสามหลังที่สร้างขึ้นใหม่ในช่วงสมัย Daoguang ของราชวงศ์ชิง มีทางเดินกว้างประมาณ 3 เมตรด้านหน้าห้องโถง ห้องโถงทางทิศตะวันตกคือห้องโถงหวู่เหวิน ทางทิศตะวันออกของห้องโถงคือโถงพระพุทธเจ้า และส่วนล่างมีเวทีที่สร้างขึ้นทางทิศเหนือ ด้านล่างเวทีคือโถงต้าเหมินหูท่ง ทางทิศตะวันตกเชื่อมต่อกับโถงอู่เหวิน มีอาคาร 2 ชั้น รวมทั้งหมด 10 ห้อง ชั้นบนเป็นหอสังเกตการณ์ ชั้นล่าง 2 ห้องเป็นห้องเซน และ 3 ห้องทางทิศเหนือเป็นทางเดินเชื่อมกับองค์พระพุทธเจ้า ฮอลล์. สร้างอาคารสองชั้น. มีประตูอยู่ที่มุมตะวันออกเฉียงเหนือของแม่ชี และเมื่อออกไป คุณจะเห็นด้านตะวันออกของแม่ชี ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า "ลานชั้นล่าง" อาคารส่วนใหญ่ในลานด้านล่างเป็นอาคารสมัยราชวงศ์หมิงและแบ่งออกเป็นส่วนหน้าและส่วนหลัง มี Gao Media Hall และ Wenchang Hall อยู่ด้านหลัง และมีโบสถ์สามแห่ง ได้แก่ วิหารอรหันต์สิบแปด หอระฆัง และหอกลองที่ด้านหน้า ลาน. ภายนอกสำนักแม่ชีมีต้นสนสีขาวล้อมรอบทั้งสามด้านในด้านทิศตะวันออก ทิศใต้ และทิศตะวันตก กิ่งก้านและใบมีความเขียวชอุ่ม ทิวทัศน์เขียวชอุ่ม และทิวทัศน์สวยงาม