เขาอู่ไถ

เราแต่ละคนอาศัยอยู่ในจักรวาลนี้ซึ่งประกอบด้วยเวลาและพื้นที่ แต่คุณรู้ไหมว่ากี่โมง? คุณรู้หรือไม่ว่าพื้นที่คืออะไร? หนึ่งวินาที หนึ่งนาที หนึ่งชั่วโมง หนึ่งวัน หนึ่งปีใช่หรือไม่? โลก จักรวาล และอวกาศเป็นพื้นที่หรือไม่? ฉันคิดว่าอาจจะไม่ บางทีชีวิตหนึ่งร้อยปีอาจเป็นเพียง "ความคิด" ในจักรวาล บางทีทุกสิ่งที่เรามีอาจเป็นเพียงเม็ดฝุ่นในจักรวาล ทฤษฎีทางศาสนาที่ดูเหมือนไม่มีตัวตนมักจะแสดงให้เห็นอย่างเป็นรูปธรรมอย่างยิ่งในชีวิตของเรา "การเห็นภูเขาหวู่ไท่อีกครั้ง" ใช้คำพาดพิงทางพุทธศาสนาและพิธีกรรมของภูเขาหวู่ไท่เป็นพื้นฐานของการสร้างสรรค์ แต่มันแตกออกจากรูปแบบการเล่าเรื่องที่เรียบง่าย ทำลายรูปแบบ ทำลายพื้นที่ และสอบถามไปสู่กาลเวลาอันไม่มีที่สิ้นสุดผ่านความร่ำรวย และฉากที่เปลี่ยนแปลงไปไม่รู้จบ มันผสมผสานการรื้อโครงสร้างและวัน หนึ่งปี ชีวิต และความคิด โรงละคร "เห็นภูเขาหวู่ไถอีกครั้ง" ที่สร้างขึ้นตามภูเขาเปรียบเสมือนคัมภีร์ที่เปิดกว้าง ก่อนเข้าสู่โรงละครหลัก ผู้ชมจะต้องผ่านม้วนพระสูตรยาว 730 เมตร ซึ่งมีการสลักโองการของพระสูตรอวตัมสกสูตรไว้ โดยจัดเรียงจากสูงไปต่ำเพื่อสร้างลำดับม้วน ทำให้เกิดช่องว่าง "รอยพับพระสูตร" เจ็ดช่อง เมื่อเราเดินเข้าไปในโรงละคร เราจะได้พบกับผู้หญิงชื่อ Cao Huifen เด็กส่งของชื่อ Xiao Liu และผู้คนมากมายที่ดูเหมือนจะอาศัยอยู่รอบตัวเรา สิ่งที่เราตั้งตารอคือพุทธศาสนาในภูเขาหวู่ไถจะบูรณาการเข้ากับชีวิตปัจจุบันได้อย่างไร และจะเล่าเรื่องราวชีวิตอย่างไรแทนที่จะอธิบายแต่หลักธรรมทางพุทธศาสนา... "เห็นภูเขาหวู่ไถอีกครั้ง" การออกแบบโรงละคร นี่คือประติมากรรมที่ ไม่ใช่ประติมากรรม นี่คืออาคารที่ไม่ใช่อาคาร นี่คืออาคารที่หายไป นี่คืออาคารที่สามารถฟังได้ นี่คืออาคารที่สามารถสนทนาได้ อาคารที่สะท้อนประวัติศาสตร์นี่คืออาคารที่สร้างแรงบันดาลใจภูมิปัญญา... เนื่องจากความต้องการการแสดงประโลมโลกขนาดใหญ่พื้นที่โรงละครจึงเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ ยาว 131 เมตร กว้าง 75 เมตร สูง 21.5 เมตร อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณเข้าไปใกล้มัน คุณจะไม่สามารถเข้าใจมันได้อย่างถ่องแท้ "พระสูตร" ยาว 730 เมตร วางอยู่หน้าโรงละคร จัดเรียงจากสูงไปต่ำจนเป็นลำดับเปิดทีละน้อย กลายเป็นโหมโรงของการแสดงละคร โรงละครแห่งนี้ได้กลายเป็นคัมภีร์ขนาดใหญ่ที่ถูกเปิดออก บ่งบอกถึงคลังสมบัติที่ประกอบด้วยความรู้และภูมิปัญญา "จิงเจ๋อ" และโรงละครใช้หนังที่ทำจากวัสดุที่แตกต่างกัน รวมถึงหิน แก้ว สแตนเลส และวัสดุอื่นๆ ผ่านการสะท้อนและมุมมอง ปริมาณได้รับการแก้ไขเป็นรูปแบบลูกคลื่นในขนาดที่แตกต่างกัน การใช้วัสดุผสมสะท้อนให้เห็นถึงทิวทัศน์โดยรอบในทิศทางที่แตกต่างกัน ท้องฟ้าสีคราม เมฆขาว ภูเขา ต้นไม้ และผู้คนที่เข้ามาใกล้เธอ ล้วนอยู่ระหว่างสิ่งที่ดูเหมือนเป็นและสิ่งที่ดูเหมือนไม่มีอะไร ทำให้โครงร่างของอาคารละลายไปอย่างมาก . เพื่อทำลายแรงกดดันของปริมาตรอาคารที่มีต่อสิ่งแวดล้อมโดยรอบ พื้นที่ "พับพระสูตร" ที่เปิดในแต่ละหน้ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ด้วยการใช้เทคนิคการแสดงออกทางศิลปะการจัดวางร่วมสมัย พื้นที่ขนาดเล็กที่เกี่ยวข้องกับศาสนาจึงถูกจัดแสดง การตีความ "จิงเจ๋อ" หลายครั้งนี้อาศัยวิธีการจัดสวนแบบจีนโบราณ และใช้ลำดับของพื้นที่และเวลาเพื่อสร้างสถานที่ทางจิตวิญญาณที่มีความหมายแฝงมากมาย ให้ผู้ฟังหยุดชั่วคราวและนั่งสมาธิระหว่างขึ้นและลงของ "พระสูตร" และเริ่มบทสนทนาระหว่างพวกเขา พื้นที่ และฉาก เพื่อกระตุ้นประสบการณ์ทางจิตวิทยาและความรู้สึกทางจิตวิญญาณของผู้ชม แสงและเงาที่เปลี่ยนแปลงของหินและต้นไม้ทุกก้อนในสถานที่จัดงานบันทึกช่วงเวลาเช้าและเย็นของวัน และฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาวของปี ช่วยให้ผู้คนละทิ้งความคิดที่รบกวนสมาธิของโลก เปิดขอบเขตอันไกลโพ้นและ จิตใจและรับรู้ถึงปัญญาของพระพุทธเจ้า สิ่งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เกิดความตื่นตระหนกทางประสาทสัมผัสเท่านั้น แต่ยังกระตุ้นให้ผู้ชมคาดเดาอีกด้วย ส่วนที่ "ยกขึ้น" ของ "พับพระสูตร" จะสร้างทางเดินให้นักท่องเที่ยวลอดผ่านได้ ซึ่งแสดงให้เห็นการก่อสร้างโดยละเอียดของสถาปัตยกรรมไม้แบบจีนโบราณ ซึ่งเป็นคำอุปมาสำหรับสภาพแวดล้อมที่เห็นอกเห็นใจซึ่งอาคารหลังนี้ตั้งอยู่ ระฆังทองแดงที่ห้อยลงมาจากปลายไม้ที่ยื่นออกมาทำให้เสียงที่คมชัดและไพเราะและสามารถสัมผัสถึงการมีอยู่ของอาคารนี้ได้จากระยะไกล ที่ปลายด้านหนึ่งของถนนใกล้กับจุดชมวิว พื้นผิวด้านบนที่ทำจากสเตนเลสสตีลสะท้อนแสงสูงของ "จิงเจ๋อ" ถูกแทรกเข้าไปในพื้นกรวดโดยตรง เน้นย้ำถึงความแข็งแกร่งและความบริสุทธิ์ของโครงสร้าง "จิงเจ้อ" ที่สะท้อนของดวงอาทิตย์และท้องฟ้า และแสงจันทร์กลายเป็นสิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาของผู้ชม ในขณะเดียวกัน Huayan Sutra ก็ถูกจารึกไว้บนพื้นผิวของวัสดุที่แตกต่างกัน และความคิดสร้างสรรค์ของ "การพับพระสูตร" ก็ถูกนำมาติดไว้เพื่อถ่ายทอดธีมและเนื้อหาของการแสดงแก่ผู้เข้าชม หินทั้งหมดในเว็บไซต์ได้มาจาก Xinzhou ไม่ว่าจะเป็นก้อนหินที่ "ดื้อรั้น" 28 ก้อนใน "รอยพระสูตร" ที่ด้านข้างของทางเข้าสู่โรงละคร หรือ "รอยพับพระสูตร" ที่ด้านข้างของทางออกจากโรงละคร "พระสูตร" 28 ประการที่ประกอบด้วย " หินสีดำ "แหลม" และก้อนกรวดสีต่างๆ ปกคลุมพื้นที่ภูมิทัศน์อีกด้านหนึ่งของทางเดิน ล้วนเป็นการอุปมาอุปไมยลักษณะเฉพาะของภูมิภาคของอาคาร