ฉันพบขนมที่ Jintang ที่มีชื่อเสียงมากขึ้น และมาสัมผัสกับมันตอนเที่ยง [สิ่งแวดล้อม] เป็นสไตล์โรงอาหารของรัฐในทศวรรษ 1980 อย่างแท้จริง ๆ ที่มีความรู้สึกโทรมทุกชนิด แสงยังสลัวมากและโต๊ะและเก้าอี้ก็เก่ามาก [บริการ] พวกเขาทั้งหมดเป็นแม่บ้านและทําสิ่งต่าง ๆ ยังคงรวดเร็ว ชาน้ํามันชามละ 5 หยวน ไม่มีพริก ไส้ในกรอบมาก บะหมี่ไข่ทองทั้งตัวยังแขวนเบา ๆ สองหรือสองส่วนก็เพียงพอแล้ว ยังมีโซซีให้บะหมี่แห้งจํานวนมาก พริกไม่เผ็ดและหวานเล็กน้อย แป้งคั่วก็โอเค ราคายังมโนธรรมมาก ขนมอร่อยและธรรมดา มีคนมาทานตอนเที่ยงค่อนข้างเยอะ คงจะดีถ้าสภาพแวดล้อมสามารถปรับปรุงได้ ฉันไม่ได้เห็นร้านอาหารเก่าๆ แบบนี้มานานแล้ว