ที่เที่ยวแนะนำยอดนิยมในโม่เหอ



欲飞的鸟

หมู่บ้านอาร์กติก ตั้งอยู่ในเมืองอาร์กติก เมืองโม่เหอ เขตต้าซิงอันหลิง มณฑลเฮยหลงเจียง เดิมชื่อหมู่บ้านโม่เหอ ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1860 ซึ่งเป็นปีที่สิบในรัชสมัยจักรพรรดิเสียนเฟิงแห่งราชวงศ์ชิง หมู่บ้านนี้อยู่ห่างจากเมืองโม่เหอประมาณ 80 กิโลเมตร ตรงข้ามกับหมู่บ้านอิกนาซีโนในรัสเซีย หมู่บ้านมีพื้นที่ 28.32 ตารางกิโลเมตร ณ เดือนกันยายน ค.ศ. 2023 หมู่บ้านนี้มีประชากร 2,401 คน และจดทะเบียนเป็นหมู่บ้าน 1,024 หลังคาเรือน หมู่บ้านอาร์กติก หรือที่รู้จักกันในชื่อ "มงกุฎไก่ทอง" "ขั้วโลกเหนือของจีน" และ "เมืองที่ไม่เคยหลับใหล" เป็นจุดชมแสงเหนือที่ดีที่สุดในประเทศจีน เป็นที่ตั้งของ "ด่านหน้าแห่งแรกทางเหนือ" ของจีน และเป็นหมู่บ้านที่อยู่เหนือสุดของประเทศ หมู่บ้านอาร์กติกเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมมายาวนานหลายปี...

_TS***of

เตรียมตัวขึ้นบันไดหลายขั้นเลย! แต่เมื่อถึงด้านบนแล้ว คุณจะได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามมาก การเดินทางของคุณจะพาคุณไปยังจุดหนึ่ง และจากจุดนั้น คุณต้องขึ้นรถบัสพิเศษเพื่อไปที่นั่นและไปยังจุดที่อยู่เหนือสุดของจีน (ค่ารถบัสไปทั้งสองจุดอยู่ที่ 110 หยวน)

酥油旺旺

หมู่บ้านลั่วเป่ยเจียงหง ตั้งอยู่ในเมืองหมิงซาน อำเภอลั่วเป่ย เมืองเหอกัง มณฑลเฮยหลงเจียง เป็นหมู่บ้านชายแดนที่มีลักษณะเด่นคือการประมง การท่องเที่ยวเชิงชนบท และการท่องเที่ยวเชิงเกษตร ในปี พ.ศ. 2563 หมู่บ้านนี้ได้รับการกำหนดให้เป็นหมู่บ้านสำคัญด้านการท่องเที่ยวเชิงชนบทของมณฑลเฮยหลงเจียง และได้รับการพัฒนาผ่านโครงการ "ร่วมมือระหว่างหมู่บ้าน-วิสาหกิจ" และ "ร่วมมือระหว่างทหาร-ตำรวจ" หมู่บ้านเจียงหงตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ มีพื้นที่เพาะปลูก 428 เฮกตาร์ (ส่วนใหญ่เป็นข้าวโพดและถั่วเหลือง) ชายหาดเขียวชอุ่มไปด้วยหญ้าและนกร้องขับขาน ทิวเขาน้อยขิงอันและแม่น้ำเปรียบเสมือนภาพวาดหมึก และแม่น้ำก็ใสสะอาดดุจคริสตัล

大 牛

เมื่อฉันเข้าพักในโรงแรม ฉันมองหาโรงแรมที่ใกล้กับห้องเต้นรำโดยเฉพาะ แม้ว่าหลังจากเช็คอินแล้ว ฉันก็เดินไปที่นั่นและไม่เห็นห้องเต้นรำ มันดูไม่เด่นชัดเลย ฉันพบมันหลังจากที่มีคนเตือนฉัน หลังจากที่ห้องเต้นรำเปิดในตอนเย็น ฉันซื้อตั๋วราคา 20 หยวนและเบียร์หนึ่งขวดและนั่งเงียบ ๆ ไม่มีห้องเต้นรำเช่นนี้ในแผ่นดินใหญ่อีกต่อไป มันรู้สึกเก่ามาก ค่อยๆ มีคนมาเพิ่มขึ้น มีชายและหญิงวัยกลางคนไม่กี่คนเต้นรำในห้องเต้นรำ Mohe พื้นหลังของเพลงนี้เป็นบทพูดคนเดียวของชายชราผู้โดดเดี่ยวที่สูญเสียคนรักของเขาในเหตุไฟไหม้ Daxinganling ในปี 1987 ขณะที่เขากำลังเต้นรำคนเดียวในห้องเต้นรำ Mohe